Μίλα μου βρώμικα 391

Στο προηγούμενο τεύχος, ή το προ-προηγούμενο, δεν ξέρω αν κυκλοφόρησε την προηγούμενη βδομάδα, ήμουνα εκτός Αθηνών, ρωτάς γιατί κάποιες φορές κολλάμε με μερικούς αναγνώστες. Θα σου απαντήσω για τον Χαράλαμπο τον τίμιο. Αυτά που γράφει αφορούν πολλούς άντρες που είναι σε αναζήτηση. Και ο τρόπος που τα γράφει αρέσει, θα έλεγα είναι γλυκά κακομοίρικος. Σε κάλυψα;  -Άγνωστη πεταλούδα

Η κακομοιριά δεν έχει γλύκα. Ή τουλάχιστον δεν μπορώ να την εντοπίσω εγώ, που οτιδήποτε κακομοίρικο μου τινάζει τα νεύρα στο ταβάνι. Ασχέτως με όλα αυτά, πάντως, ο Χαράλαμπος ο τίμιος πρέπει να εμφανιστεί οσονούπω και είτε να τοποθετήσει τα πράγματα στη θέση τους είτε να δρέψει απλώς τις δάφνες της δημοσιότητας και του ενδιαφέροντος που προκάλεσαν στην κοινή γνώμη οι περιπέτειές του στους λόγγους της ελληνικής επαρχίας.

» Ρίχνω μούντζες. Αυτό κάνω αυτή την εποχή. Σταμάτησα τα μπινελίκια και άρχισα τις μούντζες. Μουντζώνω και μετά θέλω να με λένε Ευρωπαία. Κάνω ό,τι θα κατέκρινα, αν θα αφορούσε κάποιον δικό μου, και μετά ουρλιάζω για τα λαμόγια. Δεν έχω πάει ποτέ σε κάποιες περιοχές της Αθήνας, είμαι όμως μια περήφανη πρωτευουσιάνα. Φοβάμαι τις κατσαρίδες, μα είμαι μια κατσαρίδα του κέντρου.

Ζω στο κέντρο.

Βλέπω μπετόν.

Αναπνέω ό,τι βγάζει η εξάτμισή μου.

Ακούω πάνω-κάτω όλους τους ήχους που η Κυψέλη μπορεί να γεννήσει.

Αλλά δεν με πειράζει. Ρίχνω μια μούντζα και στον εαυτό μου.

Εκεί απ’ όπου έπρεπε να ξεκινήσω.

Να ξυπνάω το πρωί και να με μουντζώνω.

Επειδή επιμένω να μένω εδώ.

Επειδή σε κάποια χρόνια θα θεωρούμαι μέτρια μόνο και μόνο γιατί έμεινα εδώ.

Επειδή σε κάποιους μήνες οι ήχοι θα διαπερνούν τις ωτασπίδες μου.

Επειδή ήδη η βαλεριάνα με διεγείρει.

Επειδή καθημερινά προσπαθώ να μη στεγαστεί μέσα μου ο φόβος.

Επειδή φοβάμαι πως πάλι μαλακίες θα ψηφίσετε.

Μήπως τις χρειάζεστε και εσείς τελικά τις μούντζες σας, αγαπητοί μου; -Κατσαρίδα-του-κέντρου            

Υποσημείωση προς Μυρτώ:

Προβληματίστηκα ιδιαίτερα για το πώς γράφεται η μούντζα. Αποφάσισα πως μου αρέσει η λέξη γραμμένη με -ν, όμως στην προφορά του το προτιμώ ξερό, χωρίς –ν. ΜΟΥ-ΤΖΕΣ

Αυτή τη στιγμή βλέπω από τον καναπέ μου ένα τεράστιο, σχεδόν χρυσαφένιο φεγγάρι να ανατέλλει πίσω απ’ το βουνό, είναι βράδυ εκλογών, είμαστε με τους φίλους αναστατωμένοι, στα τηλέφωνα, στα sms, στα σπίτια –αναποφάσιστοι πριν από λίγες μέρες, απολύτως αποφασισμένοι σήμερα– και το μυαλό μου δεν είναι καθόλου στο σύνηθες πνεύμα της στήλης. Ευτυχώς, το γράμμα σας μού έδωσε άλλοθι (αν και πιστεύω ότι με τη λύσσα που έχω, σ’ αυτά θα το γύριζα και πάλι το θέμα, ό,τι και να μου γράφατε).

Λοιπόν. Κόψτε τη μούντζα στον εαυτό σας και στους άλλους. Είσαστε στην ίδια φάση με πάρα πάρα πολλούς, δεν είσαστε μόνη σας, περίπου όλοι το ίδιο αισθανόμαστε. Και νιώθω ότι με τα αποτελέσματα των εκλογών, με ένα αριστερό κόμμα πρώτο στο 35% του εκλογικού σώματος, σε ένα μεγάλο μέρος δικαιώθηκε κάπως όλος αυτός ο κόσμος που τόσο καιρό δεν ήξερε από τι να πρωτοφρικάρει. Το τι θα γεννήσει το αύριο, δεν το ξέρω. Τα γεγονότα όμως έχουν μια δυναμική και θα δώσουν τις λύσεις τους. Σημασία έχει ότι έπεσε μια γερή φάπα σ’ αυτά τα θρασίμια που νόμιζαν ότι μπορούν να ψήσουν για άλλη μια φορά το «ποίμνιο» να τους ψηφίσει τρομοκρατώντας το. Σημασία έχει το «ουφ, πάει ο δικομματισμός», που μου έστειλε αυτή τη στιγμή η κολλητή μου. Να ξεκουμπιστούν. Σαράντα χρόνια αυτοδύναμες, καταθλιπτικές κυβερνήσεις. Και η αλαζονεία της Νέας Δημοκρατίας που ζητούσε αυτοδυναμία, αγνοώντας το «δεν πάει άλλο» μιας χώρας με 1.000.000 ανέργους. Όπως και να ’χει το πράγμα, οι δεινόσαυροι δεν θα ζωντανέψουν να μας φάνε, όπως μας απειλούσαν, το ηφαίστειο της Σαντορίνης δεν θα σκάσει, τσουνάμι δεν θα μας καταπιεί και δεν θα πέσει χολέρα επειδή τα πρώην μεγάλα κόμματα φάγανε ήττα. «Πρώην μεγάλα κόμματα». Ακούω αυτή τη φράση κι ανοίγει η ψυχή μου διάπλατα.

Υ.Γ. 1 Και προσωπικά δεν θεωρώ καθόλου ασαφές το μήνυμα που έδωσε η κάλπη καταστρέφοντας το δικομματισμό. Αντιθέτως,  ηχηρότατο το ακούω.

Υ.Γ. 2 Όσο για το γεγονός ότι μπαίνει στη Βουλή ένα νεοναζιστικό κόμμα, αυτοί τους βάλανε με την ανευθυνότητα και την πολιτική τους στο μεταναστευτικό θέμα και τώρα θα τους λουστούνε.

Άσχετο (και απόλυτα σχετικό). Ας πει κάποιος στα παλικάρια που κάνουν το επικοινωνιακό του Σαμαρά να σοβαρευτούν. Τι κουλαμάρες ήταν αυτές με τους στίχους του Ελύτη στο προεκλογικό σποτ; Σε ποιους απευθύνεστε με τέτοια κόλπα, σε ένα νοήμονα λαό ή στη Σελήνη της «Λάμψης»; Α, ρε Ελύτη, τι σου έμελλε να πάθεις…