Μυρτώ μου, δεν θέλεις να μιλάμε καθαρά; Είμαι γυναίκα 24 στην Αθήνα. Πιστεύεις ότι σήμερα, εν έτη 2012, είναι πολλές οι παρθένες στην Ελλάδα; Και αν υποθέσουμε ότι ο Χαράλαμπος που για μένα, ναι, είναι τίμιος, γιατί αν και 32-34 δεν είναι λιγότερο κορόιδο από τις κοπέλες που τον στέλνουν στην επαρχία άδικα και τον κοροϊδεύουν. Σαν γυναίκα ντρέπομαι, εσύ;
Υ.Γ. Η απάντησή σου βέβαια είχε τρομερό γέλιο, αλλά άλλο το χιούμορ και άλλο η κοροϊδία. - Λίτσα
Με αδικείτε. Η συμβουλή μου για τον Βοϊδομάτη και το καγιάκ δεν είχε πρόθεση κοροϊδίας – εξάλλου γιατί να χρήζει κοροϊδίας ένας τόσο ευφάνταστος σεναριογράφος; Εκτός αν χάψατε ότι ο Χαράλαμπος ο τίμιος όντως ψάχνει δεκαοχτάχρονες στο facebook και παίρνει τα όρη και τα βουνά ελπίζοντας να τις πηδήξει.
Υ.Γ.Τώρα που το ξανασκέφτομαι, λες να ισχύει η ιστορία; Αν ναι, τότε ντρέπομαι κι εγώ σα γυναίκα, σαν Ελληνίδα, σαν πολίτης, σαν ψηφοφόρος και σαν κάτοικος του πλανήτη Κρύπτον.
»Γεια σου, Μυρτώ μου. Γιατί οι κοπέλες κάνουν αντ στο φέις και δεν μιλάνε ποτέ; Όπως λέει σωστά και μια ανάλογη σελίδα, γιατί, μωρή χαμούρα, μου κάνεις αντ και δεν μιλάς;
Υ.Γ. Άσχετο. Η φράση «μωρή χαμούρα» είναι από τις ασχημότερες που έχω ακούσει ποτέ μου. Θα ήθελα να το αναπτύξω περισσότερο και επίσης να σας ρωτήσω αν υπάρχει αντίστοιχα χυδαία φράση που να απευθύνεται σε άντρα αλλά δεν το κάνω γιατί είναι 2.30 το ξημέρωμα κι έπεσε νύστα.
»Μία μπούρδα και μισή! Έστω αλλαγή φύλου... Ωραία! Πέτυχε! Όντας γυναίκα πλέον, εάν μου δίνανε δώρο ή εάν μου λέγανε «χρόνια πολλά» θα είχα παρεξηγηθεί. Μπορεί και προσβληθεί! Κάτσε, ρε μεγάλε, και τις υπόλοιπες 363 (λόγω St Valentine) τι παίζει δηλαδή; Ντροπή και μισογυνισμό προκαλεί τούτη η μέρα. Κάθε μέρα είναι η γιορτή της γυναίκας, των ερωτευμένων και του οτιδήποτε άλλου είναι πραγματικά σημαντικό και αισθαντικό για εμάς. Και αντί για γιορτές και φρου φρου προτείνω ειλικρινή και έκδηλη αγάπη! Συνέχεια! Ας λεγόταν μέρα εράνου για γλυκά, φαγητά και άνθη! Δεν θα ήμουν διόλου χαρούμενη να μου συμβεί κάτι τόσο προβλέψιμο από τον άλλο. Και ύστερα πώς χαρακτηρίζεις μια νοοτροπία κάποιου η οποία έχει αφετηρία μία τραμπαρίφα του αέρα, έναν αριθμό, και ύστερα δημιουργείται ένα «γεγονός», που σύσσωμοι τρέχουν όλοι να το κάνουν, αλλά και ο ίδιος στο παρελθόν σε άλλα πρόσωπα; Ανδρική; Το Πάσχα θυμόμαστε τα αρνιά και στις 8/3 τις γυναίκες; Αν είμαι μία από τα ίδια γιατί είσαι δίπλα μου; Ναι, και αυτή την ημέρα! Όχι μόνο αυτή! Ούτως ή άλλως το γάμα το κεφαλαίο δεν χωράει σε 24 ωρίτσες! Πώς να το κάνουμε; Υ.Γ. Επαναφορά αρχικού φύλου... - Καπετάν Θανάσης
Γιατί, ρε Καπετάν Θανάση, τέτοιο ζόρι με την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου; Έχω την εντύπωση ότι είσαστε το μοναδικό άτομο που την πήρε χαμπάρι ή, έστω, ασχολήθηκε τόσο όσο εσείς. Χαλαρώστε. Υπάρχουν τόσα θέματα για να τα πάρουμε στο κρανίο που ο συμβολισμός, ο στόχος και η σημειολογία της γιορτής των ερωτευμένων δεν περνάει ούτε καν στα ψιλά.
»Μυρτώ μου αγαπημένη, είμαι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης όπως λέει και το έργο που παίζει η φίλη σου η Αστερόπη (την είδα στο θέατρο, η παράσταση γαμάτη, τα σκηνικά γαμάτα, η σκηνοθεσία γαμάτη. Μπράβο σε όλους πες τους). Λοιπόν, για να μη σε κουράζω μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. Και όταν λέω ψητό εννοώ τον καλό μου που θα τον κάνω ψητό εντός ολίγου. Γιατί θα μου πεις; Γιατί ενώ ζούμε μαζί πηγαίνει να φάει στη μανούλα του κάθε μεσημέρι μη χάσει τις λιχουδιές που μαγειρεύει για τον κανακάρη της. Το πιστεύεις; Κάθε μεσημέρι το πρόγραμμα έχει μαμά. Και άμα κάνει πως δεν πάει, όπως χτες, τον παίρνει εκείνη τηλέφωνο και του κάνει γκρίνια, πού είσαι, σε περιμένω, για ποιον μαγειρεύω εγώ, με στεναχωρείς κ.λπ. Τι να κάνει κι αυτός, σηκώνεται να πάει. Και όπως φεύγει, μου λέει φέρε και τα παντελόνια μου να της τα πάω για να κάνουμε οικονομία στο πλυντήριο. Τι να κάνω, Μυρτώ μου; Να τον πνίξω; Να τον σφάξω; Να τον χωρίσω; Ή να σκοτώσω τη μάνα του; - Κατερ.
Η τελευταία επιλογή θα ήταν ίσως μια καλή αρχή για ένα νέο, επαναστατικό κίνημα αγανακτισμένων γυναικών. Αλλά επειδή δε λέει να βάψεις τα χέρια σου με το γαλάζιο αίμα μιας μάνας, καλύτερα μετακομίστε στο αντίθετο σημείο της πόλης, έξω από την ακτίνα δράσης της, μακριά από τα παστίτσια της. Επίσης δοκιμάστε να εξηγήσετε σε εκείνον πόσο σας ενοχλεί αυτή η καραγκιοζιά (κουλ όμως, μην τον τσιτώσετε κι έχουμε άλλα) και γενικώς δώστε του μια ευκαιρία (μία όμως) λίγο πριν τον στείλετε για πάντα στο συρτάρι με τις μονές κάλτσες.
Υ.Γ. Αμέσως μετά, αρχίστε να ψάχνετε για τον επόμενο στους καταλόγους των ορφανοτροφείων. Αν βρείτε τίποτα ενδιαφέρον, κάντε έναν κόπο να ενημερώσετε κι εμάς.
Άσχετο. Burger Project μαζί με τους Τακίμ στο Gazarte. Μην τους χάσετε. Τα σπάνε.
18°
