Μυρτώ, το ξέρω ότι με αγαπάει. Με αγνοεί επιδεικτικά, κάνει ότι δεν υπάρχω, μπορεί και να πηδιέται από δω και από κει – δεν έχω μάθει, δεν με νοιάζει. Και ακόμη κι αν ερχόταν γονατιστή παρουσιάζοντας την ερωτική εξομολόγηση του αιώνα, πάλι ΟΧΙ θα έλεγα. Γιατί την αγαπώ και τη σέβομαι πιο πολύ απ’ τη ζωή την ίδια. Επειδή, αν και θα ήθελα να την ξαφνιάσω εγώ, να βρεθώ έξω στα σκαλοπάτια της μια μέρα, να την κλέψω απ’ όλα όσα μας χωρίζουν και να μοιραστούμε τις ζωές μας επιτέλους, υπάρχει λόγος που δεν είμαστε μαζί. Όλα στην ώρα τους, Μυρτώ. Δεν πεθάναμε κιόλας! Εγώ τελεία δεν βάζω, αν δεν μου βάλουν τα κυπαρίσσια. Κατά τ’ άλλα, καλά, Μυρτώ μου! Υγεία και αγάπη στον κόσμο, πάνω απ’ όλα. Σε φιλώ και ευχαριστώ για το χρόνο σου.
- Α., 27
Η προσμονή μεγεθύνει το πάθος, τη λίμπιντο, το όνειρο και αναγάγει την «καψούρα» σε ιδεολογία. Με τη διαφορά ότι αυτά τα κάνει απ’ το σπίτι, χωρίς ρίσκο. Δεν ξέρω ποιος είναι ο σοβαρός λόγος που δεν μοιράζεστε τις ζωές σας, ούτε πόσο καιρό παίζει αυτό το σκηνικό. Ελπίζω το Πάσχα να τσουγκρίσετε αυγά μαζί.
»Γοητευτική Μυρτώ, καλημέρα! Σε πεθύμησα... Πέρασε ο καιρός!
Μετά τον 44χρονο, έπεσα σε μια ελαφρά κατάθλιψη καθότι η «επένδυσή» μου αποδείχτηκε φούσκα και το ισπανικό κορμί έκανε σεξ σε θεωρητικό-πνευματικό επίπεδο. Ε, όχι, ρε φίλε, έχω φαντασία άμα γουστάρω να το κάνω σόλο! Έλεος! Με την κατάσταση της χώρας να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και το σωτήριο, αναζωογονητικό σεξ να απουσιάζει από την καθημερινότητα, όλα έγιναν πολύ γκρίζα! Με τα πολλά, πέρασε από το δρόμο μου ένα ενδιαφέρον 22άρικο και έτσι είδαμε αμφότεροι άσπρη μέρα... χμ, νύχτες, κατά το ακριβέστερο! Ανυψώθηκε κάπως το ηθικό... και όχι μόνο, χιχιχιχι! Έχει, ωστόσο, λίγες μέρες που σάλπαρε για άλλο λιμάνι με τον άνεμο-έρωτα να του φυσάει τα πανιά. Αυτά είναι! Άμα δεν γ..., είτε στο ψάρεμα θα το ρίξεις είτε στην ποίηση. Εγώ τα ψάρια δεν τα τρώω, τα λυπάμαι κιόλας όπως σπαρταράνε! Προχωράμε λοιπόν παρακάτω, αναζητώντας τον επιβεβλημένο αντιπερισπασμό από όσα συμβαίνουν γύρω μας... Το πρότζεκτ φυσικά γίνεται όλο και δυσκολότερο, καθώς οι περισσότεροι κυκλοφορούμε σε mode dekavle (τονίζεται στο τελικό -ε). What the fuck, η ελπίδα δεν χάνεται ποτέ!! Σε φιλώ. - Μία Άλλη
Εγώ, πάλι, αρχίζω να πιστεύω ότι φταίει αυτός ο βρωμόκαιρος για το ντεκαβλέ μουντ. Έλεος, πότε θα έρθει η άνοιξη να βγάλουμε τα μπρατσάκια μας στον ήλιο;
»Αγαπητή Μυρτώ. Στέλνω αυτό το μηνυματάκι σε εκείνα τα παιδιά, τους Χρήστο και Θανάση. Έχετε δίκιο για εκείνον το φίλο σας τον Μ., αλλά με αρκετά χρόνια σχέσης είναι σαφώς δύσκολο και επώδυνο να χωρίσεις, και 8 χρόνια είναι ολόκληρη ζωή. Εντάξει όμως, θα τον κράξω λίγο. Ρε γαμώτο, Μ., και μετά από έναν κωλοχωρισμό υπάρχει ζωή και κάτι θα μπορείς να βρεις κι εσύ, κάποια που να αξίζει και που να ζείτε μια ζωή ευτυχισμένη μαζί. Κι εγώ 22 είμαι αλλά δεν είχα μία σχέση, αλλά πέντε. Ναι, όπως τα άκουσες. Κι εγώ περίμενα ότι θα ζούσα για πάντα μαζί με αυτούς που ερωτεύτηκα, αλλά τι στην κωλοευχή να κάνουμε – όλοι αυτοί οι κωλοτύποι που γνώρισα, ήταν όμορφοι απέξω, σκατά μέσα και με έκαναν να υποφέρω και να κλαίω σαν ηλίθια. Είμαι και εγώ ρομαντική, αλλά έχω και μια κωλολογική, ρε γαμώτο. Μπορεί να υπέφερα απ’ αυτούς τους χωρισμούς, αλλά ζω και παρά τα προβλήματα και την ανυπόφορη μοναξιά μου, απολαμβάνω τη ζωή μου. Η ζωή δεν είναι μόνο μαύρο-άσπρο, έχει πολλά χρώματα. Και συγνώμη που στο λέω, αλλά αυτή η μιζέρια που ζεις τώρα δεν βγάζει πουθενά.
Αφήστε το ήσυχο το παιδί να μιζεριάσει όσο γουστάρει. Εξάλλου, όλα χρειάζονται το χρόνο τους.
Υ.Γ. Θεέ μου, άρχισα να γράφω κλισέ. Σε λίγο θα μου φυτρώσει και γένι.
Άσχετο. Για σας που ρωτήσατε: Η Στοά Καραντινού βρίσκεται στην Καλλιθέα, κοντά στην πλατεία Δαβάκη.
Άσχετο. Εσείς που στείλατε μια επιστολή για πρόσωπο της Athens Voice. Δεν τη δημοσίευσα, όχι για τους λόγους που γράψατε αλλά είναι unfair. Υπάρχει στήλη αναγνωστών, στείλτε εκεί, να πάρετε και απάντηση.
Άσχετο. Στο Ηράκλειο βασάνισαν και σκότωσαν ένα σκύλο. Δεν διάβασα λεπτομέρειες, προστατεύομαι. Όποιος σε κάποια φάση της ζωής του, και με συνείδηση ενήλικα, κακοποίησε ζώο, εύχομαι να ψοφήσει μέσα σε φριχτούς πόνους από όποιο είδος βασανιστικής ασθένειας υπάρχει. Το εύχομαι ολόψυχα. Και σκασίλα μου για το κακό κάρμα.
Άσχετο. Με σοκάρει η ιστορία της πτώχευσης του Πέτρου Κωστόπουλου. Προσδιορίζεις καλύτερα τον εαυτό σου, βλέπεις πιο καθαρά το ποιος είσαι όταν υπάρχει σαφής ιδεολογικός αντίπαλος – ακόμα και μέσα στο πλαίσιο του λάιφ στάιλ. Γιατί, μη γελιόμαστε, δημοσιογραφία λάιφ στάιλ κάναμε όλοι.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά, ή στο fax της Α.V., ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη Μίλα μου βρώμικα.
12°
