Μίλα μου βρώμικα 379

Που λες, φορούσα δυο παλτά, το ’να καλά τ’ άλλο ριχτά, τα δυο συγχρόνως». Εκείνος: σέξι, μορφωμένος, καθώς πρέπει με μια υποψία «αλήτη» στο βλέμμα, σοβαρός με φοβερό χιούμορ, Θεσσαλονικιός και καλό παιδί. Σχεδόν τέλειος. Κάνουμε μαζί χορό, τον βλέπω συχνά... Εκείνη: σέξι, τυπάκι, με προσωπικότητα αλλά και «τρελοκομείο», ψαγμένη αλλά όχι δήθεν, Θεσσαλονικιά και καλό παιδί. Σχεδόν τέλεια. Σπουδάζουμε μαζί, τη βλέπω συχνά... Και στη μέση Εγώ, να σκέφτομαι συνεχώς «θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό», γιατί τους θέλω πολύ, και Εκείνη και Εκείνον. Έχω προσεγγίσει και τα δύο άτομα, με διαφορετικό τρόπο και σε διαφορετική έκταση, αλλά δεν έχω πάρει ξεκάθαρη απάντηση από κανέναν. Ξέρω ότι με το ένα από τα δύο οι πιθανότητες είναι πολλές, ενώ με το άλλο μηδαμινές. Για το ένα άτομο νιώθω έντονη σωματική έλξη (τόσο έντονη πρώτη φορά!), για το άλλο έρωτα (και έχω καιρό να το νιώσω). Προφανώς έχω μπερδευτεί, άσε που χτες είδα όνειρο ότι Εκείνος και Εκείνη τα φτιάξανε και ζήσανε happily ever after. Μιλάμε για δράμα, όχι αστεία! Αυτά είναι διλήμματα, ρε Μυρτώ, και όχι Μνημόνιο ή Χρεοκοπία (λέμε καμιά μαλακία πού και πού)! «Κι είναι οι δρόμοι υγροί, τι κατάλαβαν, τι από μένα; Λες και τα μυστικά τα κρατούσα κρυφά για να μείνουν κρυμμένα». Χαιρ

Υ.Γ. Μάλλον τα γράφω για να τα δω γραμμένα μπροστά μου, μήπως ξεστραβωθώ και πάρω καμιά απόφαση. Π@π@ρι@, αλλά hope dies last. Παρ’ όλα αυτά, κάθε συμβουλή καλοδεχούμενη. Venceremos!

Μα δεν τίθεται θέμα διλήμματος νομίζω. Θα ετίθετο αν τους είχατε και τους δύο και δεν ξέρατε ποιον να διαλέξετε. Προς το παρόν βρισκόμαστε στο αμέσως προηγούμενο στάδιο, οπότε hold your horses για να δούμε πού θα κάτσει η μπίλια και μετά έχει ο Θεός. Εκτός αν ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σε δύο δραστηριότητες ταυτόχρονα και αναρωτιέστε πού να κάνετε focus για να στείλετε τα πιο εκλεκτά σας φλερτόνια. Αν συμβαίνει αυτό, τότε όντως υπάρχει πρόβλημα.

Υ.Γ. Διαλέξτε τον πιο επικίνδυνο. Vivere Pericolosamente που λένε και οι Ιάπωνες.

»Το e-mail που σου στέλνουμε είναι –θεωρούμε– λιγάκι πρωτότυπο. Είμαστε 2 φίλοι από τις φοιτητικές μας μέρες και κάποτε στην παρέα υπήρχε κι ένας τρίτος. Ο Μάνος. Το παιδί αυτό είχε γνωρίσει στο 1ο έτος (τότε που γνώρισε κι εμάς) μια κοπελιά. Τα φτιάξανε και τα είχαν 8 χρόνια. Ήταν η πρώτη του, αλλά δεν ήταν ο πρώτος της... Να μη στα πολυλογούμε, τον χώρισε αυτή μετά από 8 χρόνια σχέσης (18-26) και ο Μάνος τα έβαψε μαύρα (η πρώτη του βλέπεις... αυτός θεωρούσε ότι θα είναι για πάντα μαζί και άλλα τέτοια χαζορομαντικά). Εδώ και δυο χρόνια είναι ακόμα κολλημένος και ό,τι και να του λέμε, ό,τι και να κάνουμε δεν λέει να ξεκολλήσει... Βγαίνουμε έξω (με το ζόρι έρχεται), τον κοιτάνε κοπελίτσες στα μπαράκια και στις καφετέριες και αυτός τίποτα! Ρε, αυτή σε κοιτάει του λέμε, αυτός στον κόσμο του! Προξενιά του κανονίσαμε με γνωστές μας, ούτε αυτά ήθελε. Μετά από πολλή σκέψη τι να κάνουμε με την περίπτωσή του, σε θερμοπαρακαλούμε (και μη μας κράξεις, θέλουμε να τον σοκάρουμε μπας και ξυπνήσει) να δημοσιεύσεις το mail του και να προσκαλέσουμε όλες τις αναγνώστριές σου να τον κράξουν ανελέητα, να του την πέσουν, να του στείλουν ερωτικά ποιήματα, ό,τι τους κατέβει ας του στείλουν τέλος πάντων, μπας και τον καταφέρουμε να ανταλλάξει στη ζωή του δυο κουβέντες με κάποια θηλυκιά ύπαρξη πέρα από την πρώην του. Δεν έχει ιδέα τι του έχουμε σκαρώσει, ούτε διαβάζει A.V. απ’ όσο ξέρουμε. Κι αν γυρίσει να μας πει τίποτα, θα τον αρχίσουμε στις φάπες. Μυρτώ, κάνε το καλό και ρίξ’ το στο γιαλό.

Υ.Γ. Λες τελικά να χρεοκοπήσουμε; Love. - Χρήστος Λ., Θανάσης Φ.

Εγώ δεν δημοσιεύω το e mail του αγοριού, γιατί αν ήμουν στη θέση του και μου κάνανε τέτοιο πράγμα οι κολλητές μου, θα άρχιζα στις φάπες κι εκείνες και την αντίστοιχη «Μίλα μου βρώμικα» τύπισσα (σιγά μην υπάρχει αντίστοιχη, λέμε τώρα). Μπράβο σας που νοιάζεστε, αλλά αυτές οι μέθοδοι είναι κάπως βάναυσες για μια ραγισμένη καρδιά.

Υ.Γ. Έχουμε χρεοκοπήσει ήδη.

Άσχετο. Νιώθω το πιο θολωμένο, άγριο και χωρίς ελπίδα κομμάτι του εαυτού μου να αναδύεται από τα τρίσβαθα, βλέποντας τον πολιτικό και οικονομικό βανδαλισμό μέσα σε μια χώρα που κατά τύχη υφίσταται. Και ξαφνικά, η συζήτηση μετακινήθηκε από το μνημόνιο, στις φωτιές. Μπίνγκο. 

Άσχετο. Τι ωραίο να ανακαλύπτεις γούστο και αισθητική στη γειτονιά σου. Το ένα το λένε «Τραπεζαρία», είναι στη Χαροκόπου 11 και δεν παίζεται. Delivery; Ναι, αλλά τι delivery. Παραγγέλνω σπίτι μου ή πηγαίνω εκεί, στο μεγάλο τετράγωνο τραπέζι, για να φάω φοβερά γιουβαρλάκια, κοτόπουλο με δεντρολίβανο, μοσχαράκι με γλυκό κρασί και πολλά άλλα, καλύτερα από σπιτικά (σόρι, μάμα). Το άλλο είναι στη Στοά Καραντινού:  Mitsea’s Barber Shop. Κουκλί. Σα σκηνικό, έτοιμο για γύρισμα. Αξίζει να τσεκάρετε οπωσδήποτε.