Αthens Voices 378

«Πάντως καλό παλικάρι, για πρεζόνι».

(Ηλικιωμένο ζευγάρι, διασχίζοντας την Πανεπιστημίου, Δευτέρα πρωί)

«Πάμε εδώ, απέναντι στου Ζωναρά».

(Κυρία με σύζυγο και παιδάκι, πεζόδρομος Βουκουρεστίου, Ζόναρς, Παρασκευή πρωί)

«Μ’ έφερες για να με διασκεδάσεις!»

(Ηλικιωμένος κύριος σε απόγνωση, προς τη συμβία του. Εθνικό Θέατρο, Νέα Σκηνή, Λούλας Αναγνωστάκη: «Η Νίκη». Μετά το πέρας της παράστασης)

- Κι αυτά τα ξύλα εδώ μπροστά στη σκηνή τι συμβολίζουν;

- Το ξύλο που θα πέσει.

(Δύο ηλικιωμένοι κύριοι. Ίδια μέρα, ίδια παράσταση)

«Εσείς τους θυμόσαστε τους ταξιτζήδες που έχετε πάρει;»

(Ταρίφας σε πελάτη. Διαδρομή Σταδίου-Λυκαβηττός, Παρασκευή βράδυ)

Νεαρός: Είχαμε κάνει και πέρσι κατάληψη στην ΑΣΟΕΕ.

Κύριος δίπλα του: Α ναι; Και τι αιτήματα είχατε πέρσι;

Νεαρός: Δεν είχαμε χαρτί υγείας και σαπούνι στις τουαλέτες.

(Λεωφορείο ΚΤΕΛ, Αθήνα-Λευκάδα)

«Πώς στέκεται όλο αυτό το νερό στη θάλασσα αφού η γη είναι στρογγυλή;»

(Στο ίδιο λεωφορείο. Ξανθιά, βλέποντας τη θάλασσα κάτω από τη γέφυρα Ρίου-Αντιρίου, ρωτάει τη –μελαχρινή– φίλη της)

(Μετά την απάντηση της μελαχρινής):

«Ωχ, μην το πεις σε κανέναν ότι το ρώτησα αυτό».