Γράμματα 370

Γράφει η Σόνια Θεοδωρίδου, Σοπράνο

Γράμμα απ' το Βερολίνο

* Πατρίδα μ αραεύω σε/ Άμον καταραμένος/ Σα ξένα είμαι Έλληνας/ Και σην Ελλάδαν ξένος (Παραδοσιακό τραγούδι του Πόντου)

Αγαπημένη μου ΑTHENS VOICE,  έχω και εγώ πολλά φυλαγμένα στην καρδιά μου και αυτός είναι και ο λόγος που σου γράφω. Βρίσκομαι όπως ξέρεις στο Βερολίνο και παρακολουθώ με αγωνία, όπως και πολλοί συμπατριώτες μου, τα όσα γίνονται στη χώρα μας.

Κουβαλώ εντός μου αυτό που αποκαλούμε Ελλάδα και Ελληνικότητα, κάτι που στις μέρες μας φαντάζει ωσάν  Ύβρις... Και όμως αυτή η Ελλάδα είναι που μας δίνει μια απίστευτη δυναμική και ένα απύθμενο κουράγιο για να αντέξουμε την ξενιτιά και μαζί με αυτήν και αυτούς που λοιδωρούν τη χώρα μας, χωρίς να γνωρίζουν.

Είναι πανέμορφο το Βερολίνο, δεν λέω, μα όπου και αν βρεθώ και πω πως είμαι Ελληνίδα, νιώθω την ενόχληση, τα ειρωνικά βλέμματα και τα προσβλητικά λόγια κρυμμένα κάτω από έξυπνα υπονοούμενα και μισόλογα. Και ματώνει η καρδιά μου. Και θυμώνει το μέσα μου. Και υψώνεται κάτι πρωτόγνωρο, κάτι άγριο, λες και από αυτά που λέγω, από αυτά που τραγουδώ, κρέμεται η ύπαρξή μου όλη. Λες και μπαίνοντας στη σκηνή μπαίνω στην αρένα, προκειμένου να σώσω την τιμή της χώρας μου. Ξέρεις τι δώρο έκανα στους συναδέλφους μου στην πρεμιέρα της νέας παραγωγής, όπου πρωταγωνιστώ; Μάζευα κατά τη διάρκεια των προβών τις ελληνικές λέξεις που χρησιμοποιούσαν, όπως Μουσική (Musik), Κακοφωνία (Kakophonie) και πολλές άλλες, τις έγραψα και στις δύο γλώσσες και τους τις χάρισα. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε, ποιοι είμαστε εμείς και ποιοι είναι αυτοί.

Τώρα όμως λένε πως ίσως να φτωχύνουμε... Δεν πειράζει. Τη φτώχεια την ξέρουμε και ας την ξόρκισε από το λεξιλόγιό του ο σύγχρονος Έλληνας τις τελευταίες δεκαετίες. Noμίζω πως ήρθε η ώρα να ξανακοιτάξουμε εντός μας και να αφουγκραστούμε το ποιοι πραγματικά είμαστε. Να μη χάσουμε αυτή την ευκαιρία της κρίσης... να μη χάσουμε τη γλώσσα μας που τόσο αλλοιώθηκε, να μη χάσουμε την ανθρωπιά, την μπέσα, την υπερηφάνειά μας. Μπορεί και να με πεις γραφική με αυτά που σου γράφω.

Αν το να έχεις ιδανικά και «πιστεύω» σε κάνει γραφικό, τότε ίσως και να είμαι... Αλλά, πίστεψέ με, εκεί σε εσάς, εδώ σε εμάς, υπάρχουν πολλοί που σκέφτονται έτσι. Και εύχομαι να βρεθούν ξανά φωνές καλλιτεχνών να ξεχωρίσουν, φωνές που θα κραυγάσουν αυτά που τόσα χρόνια λησμονήσαμε, αυτά που όλοι θέλουμε να πούμε...

Σε χαιρετώ θερμά, Σόνια Θεοδωρίδου.

Βερολίνο, 17/11/2011

* Πατρίδα μου σε γυρεύω/ ωσάν καταραμένος/ Στα ξένα είμαι Έλληνας/ και στην Ελλάδα ξένος.