Trending Now

Γράμματα 256

Τέρμα Τσακάλωφ Αγαπητέ Γιάννη, το πρώτο σου σχόλιο «Μάιος είναι» αφορά ίσως τον πιο αγαπημένο μου άνθρωπο μετά τους γονείς μου... τον Γ.Π. Eκεί, με την ελληνική σημαία, τα γλαστράκια, τον τεχνικόλορ ανεμόμυλο και τη μουσική που σε συντροφεύει σκαρφαλώνοντας... τέρμα Τσακάλωφ. Μου έφτιαξες μια άσχημη μέρα, γιατί εκεί έχω περάσει μερικές από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου... και χάρηκα που εμπνέει τους περαστικούς. Την επόμενη φορά που θα περάσεις, πες ένα γεια, χαιρέτησε από πάνω, αν σε δει, σίγουρα θα χαιρετήσει.

ΤΕΥΧΟΣ 256
14.11.2011, 16:46
A.V. Team
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

Μουσικη Γ.Τ.Κ.: Ο ΛΕΞ το ‘δωσε πάλι για την κουλτούρα

Τάνια Σκραπαλιώρη

Οι αρετές του 21ου αιώνα: Ενσυναίσθηση, η πιο μαγική μορφή επικοινωνίας

Ελλαδα 1o Forum Athens Voice: 10 πράγματα που μάθαμε για την Ενσυναίσθηση

Δήμητρα Γκρους

The Writers Sessions: Αφιέρωμα στον Κουεντίν Ταραντίνο

More in Culture The Writers Sessions από τον Voice 102.5: Live και συζήτηση για τον Κουέντιν Ταραντίνο

A.V. Team

Τέρμα Τσακάλωφ

Αγαπητέ Γιάννη, το πρώτο σου σχόλιο «Μάιος είναι» αφορά ίσως τον πιο αγαπημένο μου άνθρωπο μετά τους γονείς μου... τον Γ.Π. Eκεί, με την ελληνική σημαία, τα γλαστράκια, τον τεχνικόλορ ανεμόμυλο και τη μουσική που σε συντροφεύει σκαρφαλώνοντας... τέρμα Τσακάλωφ.

Μου έφτιαξες μια άσχημη μέρα, γιατί εκεί έχω περάσει μερικές από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου... και χάρηκα που εμπνέει τους περαστικούς. Την επόμενη φορά που θα περάσεις, πες ένα γεια, χαιρέτησε από πάνω, αν σε δει, σίγουρα θα χαιρετήσει.

Καλό σου Μάιο, φίλε, να ’σαι καλά!

Υ.Γ. Και ένα visual...

H θέα μέσα από το ημιυπόγειο, ένα κυριακάτικο πρωινό.

- Εύα

Be you…

Δεν μπορώ να χωνέψω ότι ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία έχει επιτραπεί ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων, αλλά στη χώρα μας υπάρχουν άπειροι που ευχαρίστως θα σταύρωναν οποιονδήποτε ομοφυλόφιλο (είτε επειδή γεννήθηκε έτσι, είτε επειδή το διάλεξε) για παραδειγματισμό στους υπόλοιπους «ανώμαλους». Το θέμα αυτό το σκέφτηκα διαβάζοντας το άρθρο που δημοσιεύσατε στο προηγούμενο τεύχος «Αυτοκτονίες παιδιών» και με συγκλόνισε.

Μόνο που θέλω να προσθέσω κάτι. Αναφέρεστε στο πώς θα αντιδρούσε μια «συνηθισμένη» ελληνική οικογένεια στην περίπτωση που ο γιος τους ήταν ομοφυλόφιλος. Όποτε διαβάζω τέτοια θέματα, όλοι αναφέρονται σε ομοφυλόφιλους άνδρες και αναρωτιέμαι γιατί όχι σε ομοφυλόφιλες γυναίκες; Μήπως επειδή ζούμε σε μια τόοοοοσο φαλλοκρατική κοινωνία στην οποία η μεγαλύτερη φαντασίωση των ανδρών είναι το θέαμα ενός λεσβιακού ζευγαριού; Πώς γίνεται μέσα σε μια τόσο μικρή χώρα σαν την Ελλάδα να υπάρχουν τέτοιες ανεπίτρεπτα τεράστιες διαφοροποιήσεις σε ίδιες καταστάσεις;

Γιατί ένας άνδρας ομοφυλόφιλος να θεωρείται «ανώμαλος» και πολύ συχνά να περιθωριοποιείται, αλλά μια γυναίκα ομοφυλόφιλη να θεωρείται σέξι και ερωτική φαντασίωση; Και το ζήτημα είναι ότι δεν σκέφτονται έτσι μόνο άτομα μεγάλης ηλικίας, που δεν μπορούν να αποδεχτούν τη διαφορετικότητα, αλλά και νέα άτομα που σπουδάζουν, που έχουν την ευκαιρία και την επιλογή να φιλτράρουν τις πληροφορίες που δέχονται κι έτσι να διαμορφώσουν τις απόψεις τους. Δεν μπορώ να προσδιορίσω από πού προέρχεται αυτή η πλύση εγκεφάλου, είμαι όμως σίγουρη ότι μπορεί να αλλάξει μόλις σταματήσουμε να ακολουθούμε τη μάζα και ανακαλύψουμε τη μοναδική προσωπικότητά μας. Στο χέρι μας είναι…

- Χριστίνα Μητσουρίδου