Μίλα μου βρώμικα 362

Δεν μου αρέσει καθόλου να γκρινιάζω, αλλά τώρα είμαι υποχρεωμένος να το κάνω. Η στήλη έχει χάσει το ενδιαφέρον της εντελώς, γιατί τα γράμματα που στέλνονται έχουν φλωρέψει επικίνδυνα. Γοργόνες και μάγκες, δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει αλλά εδώ είναι το «Μίλα μου βρώμικα», όχι τα «Κόκκινα παπούτσια». Δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου τα πληγωμένα σας αισθήματα (και καλά) από το κέρατο που φάγατε. Οι επιστολές που δημοσιεύονται πρέπει να είναι γεμάτες με φράσεις του τύπου «Σκίσε με ν’ αλλάξω ράφτη», «Και τα κρεμμύδια μέσα να κάνουμε στιφάδο» και λοιπά συναφή. Επειδή όμως είμαι καλός, και δεν έχει νόημα μόνο να παραπονιέμαι, προτείνω την εξής λύση. Όποιος ή όποια στείλει μία ιστορία ερωτική που θα τη διαβάσω και θα μου σηκωθεί η πέτσα, θα του δώσω τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία που ετοιμάζω. Θα έχει τίτλο «Το κλαρινέτο του Καλαμάρη» και θα είναι μία πραγματεία επάνω στη φύση του έρωτα, του σεξ και των τεχνών, πριν και μετά την καταστροφή της Γης την 21η Δεκεμβρίου 2012. Το κίνητρο σας το έδωσα, οπότε δεν έχετε καμία δικαιολογία. Θα περιμένω με κομμένη την ανάσα να με εντυπωσιάσετε. Μέχρι να γίνει αυτό, και μέχρι να ανοίξουν οι πύλες και να βγουν οι Νεφελίμ στην επιφάνεια, make mine Marvel. - Τσάρλι Βάφλας

Εμένα πάντως «Το κλαρινέτο του Καλαμάρη» μού θυμίζει πιο πολύ τίτλο εργασίας του Υπουργείου Οικονομικών για καινούργιο νομοσχέδιο. Αλλά έτσι κι αλλιώς, απ’ ό,τι βλέπω, οι πραγματείες σας μοιάζουν. Μόνο που η δική τους έχει περισσότερο σεξ. Και πιο μεγάλο κλαρινέτο.

»Μυρτούδι, ζω την απόλυτη σχιζοφρένεια... Τη μία αισθάνομαι θεά που απλά έχει καθυστερήσει λίγο η ολοκληρωτική και ομόφωνη αναγνώρισή της... την άλλη ταπεινό χαμομηλάκι που φυτρώνει σε ξενέρωτα λαγκάδια και το κατουράνε αλύπητα περαστικά αδέσποτα... την παράλλη παίρνω τα άγρια όρη και τα βουνά μπας και ξεχαστώ λιγάκι, γιατί νομίζω ότι απ’ την πολλή τη σκέψη έχω τσουρουφλίσει τα λιγοστά εν ζωή εγκεφαλικά μου κύτταρα. Βοήθεια έξωθεν καμία. Κρίση βλέπεις, οικονομική και γκομενική... και δεν καταπίνεται καμία από τις δύο, ρε γαμώτο.

Και ποιος σας είπε ότι οι θεές δεν αισθάνονται πού και πού χαμομηλάκια;

Υ.Γ. Σας μιλάω εκ πείρας. Χαλαρώστε. Παραμείνετε, έστω και κατουρημένη, στο ύψος του θρόνου σας. Εξάλλου, κάποιο από τα περαστικά αδέσποτα που λέτε, μπορεί να είναι το δικό σας.

»Με τις πρώτες σταγόνες της βροχής σκοτώθηκε... η ανεμελιά, η θερινή ραστώνη, η γλυκιά απραγία που σε καθηλώνει στην ξαπλώστρα, με το χέρι να σηκώνεται μόνο για να παραγγείλει καφέ. Ανασκουμπώθηκαν όλοι, έβαλαν προγράμματα στις ζωές τους, ξεκίνησαν γυμναστήρια, δίαιτες, εκμάθηση σουαχίλι σε 132 εβδομάδες, χειροτεχνία, σταυροβελονιά, ξυλογλυπτική. Όχι, Μυρτώ...Αρνούμαι να συμμετέχω σε οτιδήποτε προϋποθέτει ενεργή συμμετοχή! Θα μεταφερθώ από την ξαπλώστρα στον καναπέ, θα μείνω με το μαγιό και θα περιμένω τον πρίγκιπα, να χτυπήσει την πόρτα, να καταφέρει να ανοίξει μόνος, γιατί σιγά μη σηκωθώ, και να με πάρει να φύγουμε για τις ζεστές χώρες του Νότου παρέα με τα φλαμίνγκο... Δεν είναι εύκολο, τελικά, να είσαι αποδημητικός και μόνος. - Μαρίνα, κρίνο του καλοκαιριού

Μέσα στη μαυρίλα των ημερών το concept που προτείνατε με ενθουσίασε. Σας εύχομαι λοιπόν καλές ξάπλες και να σας χτυπήσει ο πρίγκιπας την πόρτα το συντομότερο δυνατό. Επιπροσθέτως ελπίζω ο πρίγκιπας να έχει και αδερφό – που αν ναι, ειδοποιήστε με αμέσως να βάλω μαγιό και βατραχοπέδιλα για να πετάξουμε όλοι μαζί στις ζεστές χώρες του Νότου.

Υ.Γ. Α, για να μην παρεξηγούμαστε. Όταν λέτε «πρίγκιπας», δεν φαντάζομαι να εννοείτε μόνο στην καρδιά.

»Μύρτω –ιέρεια των απανταχού προβληματισμένων αυτού του τόπου–, έχω το παρακάτω γκάλοπ για τη στήλη και τους φανατικούς της: καλοκαιράκι, παίρνεις παραμάσχαλα το wanna be γκομενάκι σου και πάτε σε μια παραλία να την αράξετε για να σας βρει ο έρωτας κάτω από τ’ άστρα. Έλα όμως που έρχονται και κάτι κολλητές του γκομενακίου κι εσύ παθαίνεις ντουβρουτζά με μία από αυτές... και ερωτώ εγώ τώρα η γυναίκα, τι κάνεις;

1ον) Βαθιά υπόκλιση στο φιλοθεάμον κοινό και αποσύρεσαι διακριτικά στη γωνιά σου και κάνεις μόκο;

2ον) Το βλέπεις Ευρωπαία (βλέπε σουηδικό μοντέλο, όχι Μεσόγειος αυτό το ’χω παρακάτω) και τις μαζεύεις όλες γύρω από τη φωτιά και τα ξερνάς όλα;

3ον) Ξυπνάει η κατινάρα μέσα σου και τις βάζεις να πιαστούν μαλλί με μαλλί έτσι ώστε να μην ξαναμιλήσουν ποτέ και να κάνεις εσύ τα κονέ σου παράλληλα και με τις 2;

4ον) Βάζεις αγγελία στο «Σε είδα» για να βρεις το κοριτσάκι που σε συγκλόνισε και μετά ρίχνεις το φταίξιμο στο σύμπαν, τους πλανήτες και τη μοίρα τη σακατεμένη; Αναμένω (κι όσο περιμένω ας ξεκινήσω και το κείμενο στο «Σε είδα»). - Μια πληγωμένη μαντζουράνα...

Αφού μέχρι να βγει η εφημερίδα θα το έχετε ήδη κάνει το μακελειό, τη βοήθεια του κοινού τι τη θέλετε;