Μίλα μου βρώμικα 346

Καλή μου Μυρτώ. Πρώτα βάζουμε εμείς οι ίδιες φωτιά στα μπατζάκια μας και μετά σου ζητάμε να κάνεις τον πυροσβέστη. Και να πεις πως δεν έχω μυαλό και ηλικία. Κι απ’ τα δύο μπόλικα. Λοιπόν, στο σπίτι γάμος νεκρός. Πολύ καιρό. Κι έρχεται ο περί ου ο λόγος στη ζωή μου και μου την κάνει άνω κάτω. Γιατί είχε ό,τι ακριβώς δεν είχε το στεφάνι μου. Τρόπο με τις γυναίκες (τρομάρα μου), υπομονή, θετική σκέψη, χημεία μπόλικη, βρε παιδί μου. Όμως και ψεύταρος, γυναικάς και ό,τι αυτά συνεπάγονται. Και μετά από ολιγόμηνη σχέση μού την κάνει, αλλά δεν μου λέει και «τους ζυγούς λύσατε». Εγώ είμαι πάντα το σημαντικότερο πρόσωπο στη ζωή του και «μ’ αγαπάει όσο περισσότερο μπορεί, αλλά όχι όπως ακριβώς μου αξίζει, γιατί, πώς να το κάνουμε, αυτή είναι η φύση του». Και ανακαλύπτω τώρα εγώ σπίτωμα με κυρία ψυχολόγο, φραγκάτη αλλά από φάτσα χάλι, που τρέχει ξωπίσω του σα σκυλάκι σε σημείο που θα τρίζουν τα οστά του Σιγισμούνδου. Και λέω τώρα εγώ, μια και τα ’χω παίξει κιόλας τελείως, να κλείσω ραντεβού μαζί της για συνεδρία προκειμένου να βγάλω και κάποιο στοιχειώδες συμπέρασμα για το προφίλ της ή θα είναι η απόλυτη κατινιά; Μετά τιμής και υπολήψεως. -SYRIANA

Γαμάτη ιδέα. Και θα γίνει ακόμη πιο γαμάτη αν τελικά πάτε, κολλήσετε, συνεχίσετε τις συνεδρίες μαζί της και μια μέρα, ύστερα από πολλούς μήνες, της αποκαλύψετε ότι ο ψεύταρος και γυναικάς για τον οποίο συζητούσατε τόσο καιρό, είναι ο γκόμενός της. Χο χο! 

Υ.Γ. 1 Σας ζητώ εδώ και τώρα άδεια να χρησιμοποιήσω την ιστορία σας ως σεναριακή ιδέα για την επόμενη κωμωδία μου προτού την καπαρώσει ο Χριστόφορος, την κάνει δράμα, σκίσει και συγχυστώ. 

Υ.Γ.2 Πάτε φιρί-φιρί να πληγωθείτε ανεπανόρθωτα για κάποιον που δεν αξίζει φράγκο. Ακόμη και αν χώριζε από τη φραγκάτη ψυχολόγο, δεν νομίζω ότι είναι αυτή το πρόβλημά σας. Σοβαρά τώρα, κόφ’ τε το.

»Μυρτώ, θα τα παρατήσω όλα και θα γίνω πριγκίπισσα. - Εβίτα 

Ναι, μωρέ, καλά θα κάνεις, γίνε. Μπορεί τώρα να το βλέπεις ως έσχατη λύση, αλλά μόλις συνηθίσεις τα τακούνια και τα πρωτόκολλα, μη σου πω ότι θα γουστάρεις κιόλας. Ούτως ή άλλως, εδώ γύρω δεν παίζει τίποτα, να πεις πως περιμένεις. Οπότε χτύπα εκεί ένα πριγκιπιλίκι, να πάει στο διάολο, κι αν σου πέσει βαρύ το στέμμα, βάλ’ το στην άκρη και φάε μόνο τις πατάτες. 

»Δεν τ’ ακούω... «Βλέπεις αυτά που θέλεις να δεις. Όχι, δεν σε κοιτάει όπως τότε που μετά φιληθήκατε. Όχι, δεν φέρεται γλυκά μόνο σ’ εσένα, έτσι είναι σε όλους. Όχι, δεν αποφεύγει να σου πει ότι έχει σχέση, το ξέρει ότι το ξέρεις. Και αφού ακόμα και οι ελπίδες σου έχουν στερέψει, γιατί συνεχίζεις εκεί και δεν προχωράς;» Πώς κάνεις το μυαλό σου να ξεκολλήσει; Πώς ανοίγεις τα μάτια σου να βρεις τον έρωτα με τον οποίο θα περάσει ο έρωτας (αν έτσι είναι, γιατί εγώ ακόμα το περιμένω ως ένα μεγάλο αξέχαστο show που σε κάνει ευτυχισμένο και όχι μελαγχολικό); Πότε θα έρθει η στιγμή που όλο αυτό θα σου φαίνεται μια ασήμαντη ιστορία; «Αφού ξέρεις τι συμβαίνει και τι θα συμβεί, γιατί δεν μπορείς να πείσεις τον ίδιο σου τον εαυτό;» Sorry, αλλά δεν μιλώ βρώμικα στον εαυτό μου. -Γ.

Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να βρεις στο καπάκι ένα νέο έρωτα, για να γιατρέψεις τον παλιό. Ξέρω όμως πόσο εφικτό είναι να ξυπνήσεις ένα πρωί, να κοιταχτείς στον καθρέφτη και να σκεφτείς ότι αυτό το ταλαιπωρημένο άτομο που έχεις μπροστά σου αξίζει ένα καινούργιο κούρεμα, ένα παγωμένο μοχίτο και κάποιον που να το γουστάρει πραγματικά. 

Υ.Γ. …after all, όπως έλεγε και ο Γιώργος Ζαμπέτας,«it’s not easy banging your heart  against some mad bugger’s wall...»

»Μυρτούδι, σου στέλνω link για τραγουδάκι εμπνευστικό, Παρασκευή απόγευμα από δουλειά, από τη Βαρκελωνίτσα, μόλις διάβασα τη στήλη σου... περιμένοντας να αρχίσει το Σ/Κ: www.youtube.com/watch?v=s1tAYmMjLdY. Φιλιαααά -Ο. 

Σας αγαπάω, όταν με λέτε Μυρτούδι. 

Υ.Γ. 1 Σμακ.

Υ.Γ. 2 Τώρα που είπατε «Βαρκελωνίτσα», είδατε ο βαζελάκος που έγινε πλατινένιος; Μπράβο.

Υ.Γ. 3 Με το ποδόσφαιρο, πάλι, ε εκεί όσο να ’ναι παίζει μια δυσκολία… 

»Μυρτώ μου, δεν υπάρχει φράγκο. Μιλάμε για μεγάααλη έλλειψη ρευστού. Μιλάμε και για μεγάααλη τρύπα στην τσέπη. Με έχει πιάσει απελπισία, σου λέω, εδώ και τρεις μήνες και κάθε μέρα απελπίζομαι ακόμη περισσότερο. Όλα μου πάνε στραβά, δουλειές δεν υπάρχουν ούτε για πλάκα, ενώ απ’ την άλλη έχω να αντιμετωπίζω κάθε μέρα και γκρίνιες, παράπονα, φωνές από όλους, γιατί λέει με παίρνει από κάτω, δεν αντιδρώ και δεν κάνω τίποτα για να βγω από την κρίση. Πώς να βγω από την κρίση, όταν όλη η χώρα είναι σε κρίση; Τι να κάνω, δηλαδή, ρε πούστη μου; 

Δεν το πιστεύω! Μου έγραψε ο πρωθυπουργός!