Μίλα μου βρώμικα 340

Μυρτώ, δεν θέλει να μείνουμε μαζί. Είναι 30 κι εγώ 36. Αυτό φταίει; Δεν είναι έτοιμος, λέει. Μετά από 3 χρόνια σχέσης και ενώ του είπα ξεκάθαρα τι θέλω, δεν θέλει. «Άσε με να το νιώσω» λέει. Πώς να νιώσω τώρα; Nα το κόψω; Έχω αρχίσει να ξενερώνω με τη συμπεριφορά του. Δεν το κρύβω. Ευχαριστώ.      

- K.

Είναι δυνατόν;  Ύστερα από τόσο καιρό δεν ξέρετε αν έχει ή δεν έχει πρόβλημα με το ότι είσαστε 36 κι εκείνος 30; Δεν το έχετε συζητήσει ποτέ καθαρά και εκ βαθέων; Αν όχι, μάλλον προηγείται άλλο στάδιο από αυτό της συγκατοίκησης. Ένα-ένα τα βήματα. 

Υ.Γ.1 Και σε πέντε χρόνια από τώρα μην ξεχάσετε να τον ρωτήσετε πώς πίνει τον καφέ του.

Υ.Γ.2 Πόσο εύκολο σας είναι να το κόψετε και το λέτε έτσι αεράτα; Τρία χρόνια είναι αυτά. Θάλασσες, νησιά, γενέθλια, χειμωνιάτικα φιλιά, γρίπες, dvd και αγκαλιές. Hold your horses λοιπόν για να μην έχουμε τίποτα ανοιξιάτικες τραγωδίες απ’ το πουθενά. Ψάξτε άλλο μονοπάτι – κι αν δεν βρεθεί, βλέπετε.

Υ.Γ.3 Πάντως, γενικά ο τρόπος που θέτετε το ζήτημα δείχνει ή ότι δεν ακούτε τι σας λέει ή ότι δεν τον πολυεμπιστεύεστε τον τύπο. Why; Έχετε δει κανέναν άντρα να περιμένει πώς και πώς να συζήσει με την γκόμενά του; Αυτά ή γίνονται πάνω στο τριμηνάκι που το πράγμα είναι ζεστό ή χαιρέτα μου τον πλάτανο. Και το ξέρω ότι ακούγονται αντιφεμινιστικά αυτά που λέω – ήδη οι υπόλοιπες Μυρτούδες μέσα μου διαμαρτύρονται, αλλά να βγάλουν το σκασμό γιατί έχω πονοκέφαλο.

Υ.Γ.4 Όσο για τη διαφορά ηλικίας, σιγά και τη διαφορά. Τα ’χουμε πει αυτά. Τους διαλέγουμε μικρότερους για να φτουρήσουν. Είναι πιο ευάλωτοι στα εμφράγματα.

»Νομίζω σε είχα δει μια φορά στο δρόμο, αλλά τότε δεν είχα να σε ρωτήσω κάτι! Δεν είσαι κακή! Το θέμα μου είναι άλλο, όμως! Πάντα στις σχέσεις μου περνούσα ωραία, δεν πολυπληγωνόμουν όταν τελείωναν (ίσως γιατί εγώ τις τελείωνα) και γενικώς παράπονα στον ερωτικό τομέα δεν είχα! Ούτε έχω, διότι έχω μια παραδεισένια σχέση τώρα! Κι όμως γκομενικά «τσεκ»! Τα κατοχυρώσαμε! Με τα άλλα τι θα γίνει; Είμαι 24 χρονών γαϊδούρι και ακόμα δεν έχω καταλάβει ότι πρέπει να διαβάσω και να τελειώνω τη ρημαδοσχολή μου για να αρχίσω «τη Ζωή», για να γίνω «ενήλικας», για να έχουμε να λέμε στους γειτόνους, βρε αδελφέ (ΝΟΤ!!). Πόσα χαστούκια (μεταφορικά πάντα, δεν με βαράει κανείς!) πρέπει να φάω για να το καταλάβω;

Υ.Γ.1 Σιγά μην δεν είχα υστερόγραφο! Αν ξέρεις περίπου τι θες και ποιος είσαι και τα εκφράζεις, τα γκομενικά ψιλολύνονται!

Υ.Γ.2 Να γίνω κληρονόμος; Όποιος ξέρει πλούσιο ετοιμοθάνατο παππού, ή γιαγιά, που θέλουν ένα χαρούμενο και κεφάτο αγόρι να ξοδέψουν την κληρονομιά τους, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου!

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ KODA KUMI!

Ναι, μωρέ, διαβάστε να τελειώσετε τη σχολή, γιατί η ζωή είναι μπροστά. Πότε θα αρχίσετε επιτέλους να ψάχνετε στη Χρυσή Ευκαιρία και να μη βρίσκετε δουλειά; Πότε θα αρχίσετε να στέλνετε δέκα-δέκα τα βιογραφικά και να μη σας απαντάει ψυχή; Πότε θα τρέξετε για interviews από πόρτα σε πόρτα; Πότε θα βλαστημήσετε την ώρα και τη στιγμή που γίνατε ενήλικας; Σας λέω, έρχονται συγκλονιστικές στιγμές.

»Μυρτούδι μου, σου γράφω γιατί είμαι τρελαμένη, άρρωστη και επικίνδυνα φρικαρισμένη. Δεν τον γνώρισα τώρα, δεν είναι καινούργιο. Τον γνωρίζω και με γνωρίζει καλά. Πόσο καλά; Τόσο ώστε να έχουμε περάσει μαζί τους ωραιότερους 10 μήνες της ζωής μας. Τόσο ώστε να μου λέει μια μέρα ξαφνικά ότι θέλει να χωρίσουμε γιατί δεν είναι καλά με τον εαυτό του κι έτσι παίρνει κι εμένα η μπόρα. Τόσο ώστε να τον σκέφτομαι για τα δύο επόμενα χρόνια συνεχώς (και ας μην τον είδα ποτέ). Και τώρα έρχεται από το πουθενά, πιο τρυφερός και γλυκός από ποτέ, να μου πει τι; Ότι «τότε» είχαν αντίρρηση οι γονείς του επειδή είχα ένα διαζύγιο, ότι και αυτός τελικά παντρεύτηκε και χώρισε, ότι με είχε πάντα στο μυαλό του, ότι με θέλει πίσω, ότι, ότι, ότι... Όλα όσα ονειρευόμουν να ακούσω κάποτε. Και τότε γιατί νιώθω τόσο χάλια; Γιατί δεν μπορώ να τον πιστέψω και να τον εμπιστευτώ; Γιατί δεν με παίρνει ο ύπνος το βράδυ (όχι από ευτυχία) και γιατί το στομάχι μου είναι συνέχεια σφιγμένο; Γιατί, Μυρτούδι μου καλό; 

«Αγωνία επικείμενου πόνου». Έτσι το λέει η οδοντογιατρός μου. 

»Να πεις στην Tasoula ότι ο Άρης δεν έπαιξε με την (πρώην) ομάδα του Μπέκαμ, αλλά με την άλλη ομάδα του Μάντσεστερ, τη City, και να μην απαξιώνει τόσο πολύ τις σημαντικές στιγμές του αδελφού της και του μέσου άντρα, γιατί τη βλέπω να παντρεύεται από habit και όχι από love. ;-)

Οk, να της το πω. Αλλά κι εσείς πέστε μου ότι η προϋπόθεση για ένα γάμο από love είναι να ξέρεις απ’ έξω κι ανακατωτά με ποιον έπαιξε ο Άρης.

Επίσης πέστε μου ότι γράψατε habit αλλά στην πραγματικότητα εννοούσατε hobby. 

Υ.Γ. Ή hobbit.