Αthens Voices 333

«Η δικιά µου δουλεύει στο φροντιστήριο µέχρι αργά κι έχω βρει την υγειά µου»

(∆υo αγόρια συζητούν. Αποδυτήρια, Κολυµβητήριο στα Βοτσαλάκια, Πειραιάς)

«Έχεις δίκιο, τι ανάγκη έχουν οι γυναίκες. Όλοι λένε “ποιος” πέθανε…»

(Τα ίδια αγόρια, στο Κολυµβητήριο στα Βοτσαλάκια)

«Άντε, άντε λεφτααααά!!»

(3χρονο αγοράκι µε τη µαµά του, χτυπώντας µε το χέρι του την οθόνη του ΑΤΜ)

Αστυνοµικίνα αγοράζει κουλούρι.

- Τι έγινε, Σωτηρία; Νηστεία;

- Ληστεία; Α πα πα, µακριά από µας.

- Νηστεία, µωρή κουφή.

(Σχολή Ευελπίδων, Τρίτη πρωί)

Χίψτερ: Γεια σας, µήπως έφεραν κάτι κλειδιά αυτοκινήτου χαµένα;

Ψιλικατζού: Όχι, παλικάρι µου.

Χίψτερ (µε περισυλλογή): Μάλιστα. Θα παραµείνουν χαµένα.

(Κυριακή απόγευµα, ψιλικατζίδικο, Καλλιδροµίου)

- Έχεις γρύλο;

- Τι είναι αυτό;

(Κύριος προσπαθεί να αλλάξει σκασµένο λάστιχο σε αυτοκίνητο κυρίας. Πάρκινγκ εταιρείας, Μαρούσι)

- Εσείς τι θα πάρετε;

- Κινίνο.

(Αλεξανδρινό, Μπενάκη. Παραγγελία προς γκαρσόνα, από πελάτη µε προφανή νταλκά)

«∆εν νοµίζω, Τάκη»

(Το νέο «Τυχαίο, δεν νοµίζω». ΦΤΑΝΕΙ, ΕΛΕΟΣ! ∆εν είναι αστείο)

panikoval500@gmail.com