Χορεύεις;

Όταν αυτός οδηγούσε, η Λίζα έβρισκε την ώρα για να πάρει και να περάσει τις πιο καθοριστικές για τη ζωή τους πληροφορίες. «Και που λες το μικρό της φίλης μου επέμενε να χορέψουμε τα παπάκια… Αντιστάθηκα και μάλλον με μίσησαν όλοι», του είπε. «Ναι κι εγώ δε χορεύω ποτέ», της απάντησε «…ταιριάζουμε» και την κοίταξε με συγκατάβαση. «Μα ούτε τα παπάκια;», σκεφτόταν αυτή κοιτάζοντάς τον διερευνητικά.

Κάτι τέτοια ανισόρροπα την απασχολούσαν μαζί του. Τα σοβαρά τα έλυναν έτσι κι αλλιώς με συνοπτικές διαδικασίες.

Τη νύχτα, λοιπόν, τον παρέσυρε σε κάτι βράχια που της άρεσε να περνάει ώρες της ζωής της. «Θα πετάξουμε πέτρες στη θάλασσα» του είπε και ξεκίνησε πρώτη. Στην 7η της έπιασε το χέρι και της είπε «Αυτήν την πετάμε μαζί»… Η Λίζα τον κράτησε και τραβώντας τον απαλά στο κενό, του είπε: «Ή πετάμε μαζί της»... κλείνοντάς του το μάτι.

Ακόμα στεγνώνουν…