Αthens Voices 327

Η Αθήνα μιλάει κι εμείς ακούμε...

- Συγνώμη, το μετρό είναι άσυλο;

- Όχι, δεν είναι πανεπιστήμιο το μετρό.

(Κοπελίτσα και φύλακας του μετρό. Σύνταγμα, απόγευμα Δευτέρας 6/12)

«Ναι, ρε μαμά. Στο Σύνταγμα είμαστε και φωνάζουμε «Μπάτσοι - Γουρούνια - Δολοφόνοι»… ΝΑΙ, ΡΕ ΜΑΜΑ, εντάξει…»

(Η ίδια κοπελίτσα, λίγο αργότερα, στο κινητό της)

«Να σας πω; Έχουνε δείρει ποτέ κόσμο οι μπάτσοι στο μετρό; Και μη μου πείτε το ’74, γιατί τότε δεν υπήρχε μετρό»

(Η ίδια κοπελίτσα, λίγο αργότερα, στο φύλακα του μετρό)

«Έλα, ρε… ναι, το σινεμά είναι σ’ αυτό το μέρος… που έχει σπίτι αυτή η φίλη σου… που είχαμε δει αυτόν τον αγώνα… ναι, ρε, θα το βρεις εύκολα»

(Αγόρι στο κινητό του, Δευτέρα βράδυ, έξω από τον cult  κινηματογράφο Ανδόρα, στη Σεβαστουπόλεως. Έπαιζε τη «Χώρα Προέλευσης»)

«Veto, Espresso, Real, Θέμα, τέλος»

(Κύριος αγοράζει απνευστί τις κυριακάτικες εφημερίδες του. Πανεπιστημίου, Σάββατο βραδάκι)

Τρόλεϊ. Γραμμή 21, μεσημέρι. Κύριος καθήμενος δίπλα σε όρθια κυρία:

- Κυρία μου, πάρτε το πράμα σας από δω, τρέχει πάνω μου.

- Πού τρέχει δηλαδή;

- Μα πάνω στο χέρι μου, δε βλέπετε;

- Τρέχει τόσο πολύ δηλαδή;

(Η κυρία κρατούσε σακούλα που μέσα είχε μπολ με κάτι νερουλό)

- Η απολυτότητα σε οδηγεί στη μαλακία.

- Η μαλακία δεν είναι λέξη.

(Παρέα νέων συζητάει. Καλλιδρομίου, Τετάρτη βράδυ)

«Δεν μπορώ άλλο καυσαέριο πια, γιαγιά, φτάνει»

(5χρονη μικρή στη γιαγιά της, διαβάσεις Μιχαλακοπούλου, Πέμπτη μεσημέρι)

y.nenes@yahoo.com