Στη χρονιά που πέρασε, η ATHENS VOICE έφτιαξε άλλη μία σελίδα στο δικό της αστικό άλμπουμ. «Πρωταγωνίστρια» στο ελληνικό σινεμά, σε τηλεοπτικό σίριαλ, σε διαφημιστικό γύρισμα - εργασία φοιτητών του ΤΕΙ Ιεράπετρας και σε μια φωτογραφική έκθεση εμπνευσμένη από κείμενο του Πανικοβάλ. H A.V. γιορτάζει τα εφτά χρόνια της και κρατάει το λόγο της να βρίσκεται πάντα κοντά σε ό,τι συμβαίνει στην πόλη.
Η A.V. δεν είναι μόνο ένας οδηγός για να ζήσεις αυτή την πόλη καλύτερα. Η υπόσχεση που δόθηκε από το πρώτο κιόλας τεύχος ήταν ότι θα μπορείς κάθε Πέμπτη σε κάποια γωνία της πόλης να συναντήσεις εικαστικά εξώφυλλα από γνωστούς δημιουργούς, γνωστές υπογραφές και υπογραφές που θα γίνουν γνωστές αύριο, τη νέα κόμικ ελληνική σκηνή, διάσημες και αγαπημένες φωνές σε νέους ρόλους και τον πιο φιλικό οδηγό για να ταξιδέψετε στην Αθήνα. Εφτά χρόνια μετά, ακόμα ακούς τη Φωνή της Αθήνας. Κι αυτό γιατί δεν άλλαξε ποτέ η πρώτη υπόσχεση. Η Athens Voice κράτησε και ακόμα κρατάει το λόγο της απέναντι στους νέους καλλιτέχνες και εξακολουθεί να μιλάει με μια καινούργια γλώσσα. Και οι φίλοι μας το βλέπουν και με τον τρόπο τους φτιάχνουν το φετινό μας επετειακό άλμπουμ. Τους ευχαριστούμε όλους.
Βόλτα με τα «Οπωροφόρα της Αθήνας»
Στην τελευταία ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου, ο συγγραφέας (Λευτέρης Βογιατζής) στο μικρόκοσμο του γραφείου του σκέφτεται δυνατά. Η οικιακή βοηθός (Αλεξία Καλτσίκη) ακούει χωρίς να καταλαβαίνει λέξη. Ο ήρωας (Νίκος Κουρής) περιφέρεται στους δρόμους και γεύεται καρπούς. Το τεύχος της ATHENS VOICE στο γραφείο δηλώνει ότι η ταινία μιλάει για την Αθήνα. Κρυμμένο κάτω από χαρτιά είναι κι ένα τεύχος του SOUL. (Πρεμιέρα στις 7/10/2010)
Ο Πέτρος (Χριστόφορος Παπακαλιάτης) και η Ζωή (Δανάη Σκιάδη) ετοιμάζονται για έξοδο στην Αθήνα. Δείχνουν ενημερωμένοι, μέσα σ’ όλα, μοντέρνοι. Στα χέρια τους, free press. ATHENS VOICE και αγάπη. (Στο επεισόδιο που προβλήθηκε 7/12/2009)
Η A.V. έγινε εργασία Γράφουν οι Κακεπάκη Έφη, Λάζου Εύα και Τίνα Παΐλα, φοιτήτριες ΤΕΙ Εμπορίας και Διαφήμισης
Λοιπόν, για να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ό,τι θα ακολουθήσει δεν προήλθε από δική μας λόξα να ταλαιπωρήσουμε τους εαυτούς μας και να κοντέψουμε να χάσουμε την ψυχική μας ηρεμία για 6 μήνες. Πρόκειται για μια «αναγκαστική» εργασία στα πλαίσια ενός περιβόητου μαθήματος, της «Διαφημιστικής εκστρατείας», στη σχολή «Εμπορίας και Διαφήμισης» στην Ιεράπετρα Κρήτης.
Η καθηγήτρια μάς ζήτησε να βρούμε ένα προϊόν το οποίο να μας ενδιαφέρει πραγματικά, διότι θα ασχολούμασταν μαζί του ένα ολόκληρο εξάμηνο. Σκοπός του μαθήματος αυτού είναι να αναπαράγουμε είτε μεμονωμένα είτε σε ομάδα, όπως κάναμε εμείς, όλα τα στάδια τα οποία περνάει το project μιας διαφημιστικής εταιρείας και όχι μόνο. Καθώς πλησίαζε η μέρα της παράδοσης, η μία από την ομάδα αποφάσισε να κάνει ταξίδι αναψυχής και έτσι οι άλλες δύο έμειναν πίσω να ψάχνουν και να περιμένουν την έμπνευση. Τη βρήκαμε στην ATHENS VOICE. Μια εφημερίδα που γνωρίζαμε ήδη για την πολυποίκιλη θεματολογία της και την καυστική ενημέρωση που θεωρούμε ότι χρειάζεται στις μέρες μας.
Θεωρήσαμε πως η ιδεολογία και το ύφος της A.V. ήταν κάτι το οποίο μπορούσαμε να συλλάβουμε και να κατανοήσουμε πλήρως, καθώς και εμείς βρισκόμαστε στο πρωτεύον target group της.
Με τα πολλά ανεβαίνουμε στην Αθήνα για τα γυρίσματα. Δυστυχώς αντιμετωπίσαμε προβλήματα πολλαπλής φύσεως, διότι το σύμπαν αποφάσισε να συνωμοτήσει εναντίον μας. Άνοιξαν οι ουρανοί με αποτέλεσμα να μην υπάρχει στους δρόμους ο απαιτούμενος κόσμος και αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε σημείο γυρισμάτων 2 φορές. Οι πρωταγωνιστές μας, σπουδαστές σε μια δραματική σχολή, είχαν μεγάλη κατανόηση και περπάτησαν το ίδιο σημείο πάνω από 20 φορές. Δίπλα μας είχαν απλώσει την πραμάτεια τους κάτι μικροπωλητές και σε κάποια από τα καλύτερα πλάνα μας άρχισαν να τρέχουν μπροστά από την κάμερα, καθότι κυνηγημένοι από την αστυνομία. Μετά από 5 ώρες γυρισμάτων το αποτέλεσμα ήταν αρκετά ικανοποιητικά πλάνα, η κλοπή ενός πορτοφολιού από την παρέα, πολλά βρισίδια και άλλα τόσα. Δεν έχουμε παρά μόνο να είμαστε περήφανες για το αποτέλεσμα αυτό, καθώς χωρίς καμία εμπειρία σε αυτό τον τομέα βρεθήκαμε ένα χρόνο μετά να γράφουμε αυτή εδώ την αναφορά για όλη μας την προσωπική εμπειρία. Ευχαριστούμε...
Στις φωτογραφίες της Μαρίνας Μπιρδιμήρη τα απομεινάρια μιας ζωής, όπως αποτυπώνονται στους τοίχους γκρεμισμένων σπιτιών, συνδέονται με προβολές φωτογραφιών από τα ταξίδια της και συναντώνται μ’ ένα κείμενο του Γιάννη Νένε. Η Μαρίνα Μπιρδιμίρη διάβασε: «Στα παλιά μισογκρεμισμένα σπίτια κοντοστέκομαι. Πάντα σκέφτομαι τους νεκρούς τους. Ποιοι πέρασαν, ποιοι έμειναν, ποιοι αγαπήθηκαν εκεί μέσα. Κολλάω. Πάω να τα φωτογραφίσω και σκάνε πάλι οι αλαφιασμένες γριές από τις πολυκατοικίες: “Θέλετε κάτι; Τι φωτογραφίζετε;”». Και μετά η φωτογράφος είπε: «Αμέσως είδα ακριβώς αυτό που είχα κάνει τυπωμένο στο χαρτί της A.V.».
12°
