Ντόπιος, το καινούργιο στέκι του κέντρου έχει κάτι από Balthazar
Μου φαίνεται πολύ αισιόδοξο το ότι οι άνθρωποι της εστίασης παρά τις δυσκολίες, τα οικονομικά προβλήματα αλλά και τη στενοχώρια που έφερε στον κλάδο τους η πανδημία δεν αφέθηκαν να μαραζώσουν ή έστω να χάσουν τη φόρμα τους… Κατά πως δείχνουν τα πράγματα και κρίνοντας από όσα φτάνουν στα αυτιά μου, είναι πολλά τα καινούργια projects που θα εμφανιστούν μόλις αρθούν τα περιοριστικά μέτρα. Καινούργια σχήματα που άλλα μικρότερα άλλα μεγαλύτερα προσπαθούν να αφουγκραστούν τα νέα δεδομένα και τα ζητούμενα του κόσμου όπως αυτά διαμορφώθηκαν μετά από ένα χρόνο εγκλεισμού και όχι μόνο...
Ο «Ντόπιος» είναι ένα από αυτά, βρίσκεται στα στενά κάτω από το Σύνταγμα, και θα είναι ένα σύγχρονο ελληνικό μεζεδοπωλείο. Ιδιοκτήτες του είναι οι πολύ αγαπημένοι Αντρέας Πιτσιλής και Γιώργος Πιτσιλής του θρυλικού Ballthazar αλλά και πολλών ακόμη επιτυχιών της αθηναϊκής (και όχι μόνο) σκηνής. Οι οποίοι, όμως, όπως μου λέει ο Αντρέας, θα κρατήσουν έναν συμβουλευτικό ρόλο παρακολουθώντας το καινούργιο απόκτημα από τα «μετόπισθεν». Αυτοί που στ’ αλήθεια θα το «τρέχουν» θα είναι η νέα γενιά. Ο Πάτροκλος Πιτσιλής του Αντρέα και ο Πέτρος Πιτσιλής του Γιώργου, οι νεαροί γιοι τους δηλαδή που είναι ήδη κάτι παραπάνω από έτοιμοι να αναλάβουν τα ηνία. Στην κουζίνα αρχηγεύει ένα κορυφαίο όνομα της ελληνικής γαστρονομίας ο Χριστόφορος Πέσκιας, κι αυτός μέλος της οικογένειας, η συνεργασία τους μετράει πια δεκαετίες...
Το καινούργιο ετοιμάζει πυρετωδώς τον χώρο του που θα είναι μοντέρνος και με «νύξεις» από παλιό αστικό καφενείο, δηλαδή θα έχει μαρμάρινα τραπέζια, τόνους στα χρώματα της ελιάς κλπ. Το μεγάλο του ατού όμως είναι ο εξωτερικός του χώρος που απλώνει τραπεζάκια στο πλάτωμα του δρόμου, κάτω από τον τεράστιο πλάτανο, με θέα στο ακριβώς μπροστά του βυζαντινό εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων –αθηναϊκό ειδύλλιο δηλαδή...
Θα είναι ανοιχτό από νωρίς το μεσημέρι μέχρι το βράδυ, «η περιοχή γύρω από το Σύνταγμα είναι μια πολύ ζωντανή γειτονιά, με πολυμορφικό κοινό που απαρτίζεται από πολλή νεολαία, εναλλακτικούς, δικηγόρους, τραπεζίτες, τουρίστες, τα πάντα...» μου λέει ο Αντρέας και συνεχίζει: «Ο κόσμος που δουλεύει και κινείται στο κέντρο έχει διαμορφώσει νέα ωράρια, μπορεί να έχει ένα στέκι όπου μπορεί να τσιμπήσει κάτι, να πιει, να φλερτάρει και να διασκεδάσει και το μεσημέρι ή και νωρίς το απόγευμα».
Ρωτάω τον Χριστόφορο γιατί μεζεδοπωλείο; «Γιατί έτσι μας αρέσει» μου απαντάει με γέλιο. «Μα... οι μεζέδες είναι μέσα στην ψυχή του Έλληνα! Γι αυτό κι εμείς θα έχουμε πολλούς, ελληνικούς κατά βάση αλλά with a twist, όχι τίποτα τρομερές αλλαγές αλλά όχι και ακριβώς όπως ήταν οι μεζέδες το ’50...». Μαθαίνω λοιπόν πως θα υπάρχουν πολλοί και σε φιλικές τιμές μεζέδες που τιμούν τα ελληνικά επώνυμα προϊόντα (καπνιστό χέλι του Γείτονα, αυγοτάραχο Τρικαλινού, όσπρια του Σαλαμούσα από τη Λήμνο κ.ά.), και καταφέρνω να «κλέψω» και κάποια πιάτα όπως σαρδέλες τυλιχτές με αμπελόφυλλο και πέστο πιπεριάς κέρατο, σκουμπρί γούνα της ώρας με pico de gallo, μύδια αχνιστά με σουτζούκι Καισαρείας, κεμπάπ Λαρισινό με προβατίνα και κρέμα αβοκάντο, ρεβυθάδα με κρέμα μανούρι αλλά και ψάρι ψημένο στο αλάτι, καλαμάρια στη σχάρα καθώς και κάποια «ωμά» αλλά και αρκετά vegan.
Τα κρασιά και τα αποστάγματα θα είναι από τα καλύτερα των Ελλήνων παραγωγών και τέλος μαθαίνω πως φιλοδοξούν τα σαββατοκύριακα από αργά το μεσημέρι και όσο βραδιάζει, παρέα με ωραίες μουσικές να στήνονται ελληνικά γλέντια. Ήδη, και μετά από τόση στέρηση, τα λιγουρεύομαι όλα τούτα τα καινούργια...
12°
