Meet Your Makers: Ο Γιώργος Καρυπίδης είναι ο μελισσοκόμος πίσω από το «Μέλι της Αρκούδας»
«Το κρύο της αρκούδας». Πόσες φορές δεν το ψιθύρισα το τελευταίο διάστημα, ζηλεύοντας την όποια νάρκη της... Στη Δράμα, βέβαια, έφτασα αποκλειστικά για το «Μέλι της Αρκούδας», ένα βιολογικό προϊόν το οποίο έχει πατρίδα το ορεινό Παρανέστι. Με ένα καθαρό, ανάλογο του μελιού του χαμόγελο, με περίμενε στην πόρτα του εργαστηρίου ο Γιώργος Καρυπίδης.
«Για να το πιάσουμε από την αρχή. Έχεις δει αρκούδα στα μελίσσια σου;».
«Το να δεις αρκούδα στα βουνά της Δράμας είναι ανάλογο με την εικόνα σκυλιού στο Σύνταγμα. Αν βέβαια ασχολείσαι όπως εγώ με το βουνό. Χιουμορίζω! Λοιπόν θα το πάρω από την αρχή: το ζώο είχε εξαφανιστεί για καιρό από την περιοχή λόγω της κατασκευής του φράγματος του Νέστου. Εργάτες, αυτοκίνητα, θόρυβος… ήταν λογικό να συμβεί. Εδώ όμως και δέκα χρόνια ξαναγύρισε στα δάση μας. Έδωσα στο μέλι τον τίτλο «Μέλι της Αρκούδας» για να εξευμενίσω, αν θες, τη λαχτάρα του ζώου για το μέλι μου αφού επιμένει κάθε χρόνο πρώτη να δοκιμάζει! Πέτυχα δυο φορές την αρκούδα να κρατάει την κυψέλη. Ξέρεις, την παίρνει και τρώει το μέλι δίπλα στο ποτάμι για να σβήνει συγχρόνως και τη δίψα που της προκαλεί το γλυκό. Και όνομα, λοιπόν, δώσαμε και φανάρι βάζαμε το βράδυ ανάμεσα στα μελίσσια για να σταματήσουμε το φαγοπότι της».
Γιώργος Καρυπίδης/ Φωτογραφία: Γιώργος Ζαρζώνης
Έτσι λοιπόν βγήκε το όνομα. Και τώρα θα σας πω πώς γίνεσαι μελισσοκόμος... Είσαι δεκάξι χρόνων και σε μια βόλτα στο δάσος βρίσκεις σε μια κουφάλα ενός γεροπλάτανου ένα τεράστιο μελίσσι που έχει απλώσει κυψέλες μέχρι δύο μέτρα στο εσωτερικό του. Αυτό το μελίσσι έγινε το πρώτο από τα 320 μελίσσια του Γιώργου που αγάπησε τη μέλισσα. Σημαντικό ρόλο παίζει, βέβαια, το γεγονός ότι ο ίδιος είναι εκπαιδευτικός που ασχολείται με την περιβαλλοντική εκπαίδευση των σχολείων κυρίως.
«Διδάσκουμε μεταξύ άλλων στα παιδιά τον ρόλο της μέλισσας στο οικοσύστημα. Με τα μάτια της μέλισσας βλέπουμε την καθαρότητα του περιβάλλοντος, τις αλλαγές κλίματος, τα φάρμακα που το μολύνουν».
«Η μέλισσα δεν συλλέγει ούτε ίχνος από φυτοφάρμακο. Το έντομο διανύει την ημέρα μέχρι 5, άντε 6 χιλιόμετρα. Αυτή η ακτίνα μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε βιολογική παραγωγή».
Από τις όμορφες συσκευασίες με τη χρυσοτυπία στο χρώμα του μελιού, δοκίμασα ένα-ένα τα μέλια. Από το πιο πικρό της κουμαριάς, της καστανιάς και της βελανιδιάς, μέχρι το πιο γλυκό σαν εκείνο της λεβάντας και του φλαμουριού. Όλα άφηναν μια εξευγενισμένη ένταση στη γλώσσα. Έβγαλα πρωταθλητή το φουντουκόμελο.
Φωτογραφία: Γιώργος Ζαρζώνης
«Μπορώ με σιγουριά να σου πω ότι η ηλικία παίζει καθοριστικό ρόλο στο μέλι που θα επιλέξεις. Όσο μεγαλώνεις, ζητάς το πιο πικρό. Αλλά αυτό που επέλεξες όντως είναι πρωταθλητής στις πωλήσεις».
«Και πως εμείς οι κοινοί θνητοί καταλαβαίνουμε την ποιότητα του μελιού;».
«Αυτό είναι αλήθεια δύσκολο. Συνήθως ο κόσμος μπερδεύεται. Πιστεύει ότι αν το μέλι παγώνει είναι και καλό. Όμως το μέλι που έχει πολλά σάκχαρα, όπως εκείνο που προέρχεται από λουλούδια, σε κάθε περίπτωση παγώνει στο κρύο. Ο καλύτερος τρόπος να καταλάβουμε την ποιότητα του μελιού είναι να παρακολουθήσουμε τη ροή του. Αν δούμε να κάνει κόμπους, τότε σημαίνει ότι έχει αυξημένη υγρασία και αυτό δεν είναι καλό για το μέλι μας. Η γεύση και η μυρωδιά που περιγράφει η συσκευασία είναι επίσης ένας αξιοπρεπής τρόπος».
Το «Μέλι της Αρκούδας» κατάγεται από ημιορεινές και ορεινές περιοχές της Δράμας και κυρίως από περιοχές όπου δεν υπάρχει καμιά ανθρώπινη παρέμβαση. Η οροσειρά της Ροδόπης είναι η σημαντικότερη πηγή του. Από τα αλπικά λιβάδια και τα δάση ερυθρελάτης μέχρι τις παραθαλάσσιες ακτές της Ανατολικής Μακεδονίας, της Θράκης και της Θάσου ευδοκιμούν τουλάχιστον 4.500 είδη φυτών. Τα περισσότερα από αυτά μελιτοφόρα και γυρεοφόρα. Η βελανιδιά, το παλιούρι, η φλαμουριά, η ερείκη, η μέντα, το θυμάρι, η λαδανιά, ο κρόκος, η ακακία, η κρανία, η καστανιά, το πεύκο και το θυμάρι της Θάσου δίνουν δουλειά στις μέλισσες του κυρίου Καρυπίδη και τα γευστικά του μέλια φτάνουν μέχρι την Ελβετία, τη Γερμανία την Κύπρο και τη Μάλτα. Μια ολόκληρη σειρά βέβαια ομολογώ ότι ταξίδεψε μέχρι την Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης, στο δεξί ράφι της κουζίνας του σπιτιού μου.
Φωτογραφία: Γιώργος Ζαρζώνης
Θα το θέσω εδώ σαν σημείωση. Δοκίμασα το ρακόμελο, αλλά δεν είχα την αίσθηση διαφοράς, μιας και το αλκοόλ είναι μια άλλη θεωρία από μόνο του. Αλλά, θα το πω, σοκαρίστηκα από το ξύδι μελιού ακακίας. Έδωσε φτερά στη σαλάτα μου. Ένα ευχαριστώ, λοιπόν, στον κύριο Γιώργο Καρυπίδη για την από παιδί αφοσίωσή του στο μεγάλο έργο της καλής διατροφής μας.
12°
