Το καλοκαίρι είναι η εποχή που μετράς παγωτά και μπάνια. Έρχονται όμως και κάποιες φορές που είσαι αναγκασμένος να μετρήσεις απώλειες ή… παρά λίγο απώλειες. Το μόνο που σώθηκε αυτήν τη χρονιά ήταν οι αναγνώσεις. Ευτυχώς, λέμε
«Κάθε καλοκαίρι, η ίδια ιστορία. Το δάσος χάνεται σιγά σιγά, τα πεύκα που σημάδεψαν τα παιδικά μας χρόνια έχουν “επικηρυχθεί” ως εύφλεκτα, η ζέστη γίνεται όλο και πιο αβάσταχτη»
Οι σημερινοί άνθρωποι ούτε μπορούν ούτε και θα ήθελαν την αναβίωση ενός τέτοιου μοντέλου. Ζούμε άλλωστε στην εποχή του εκδημοκρατισμού της επιθυμίας που είναι ταυτόχρονα πλήρως εξατομικευμένη.
Τώρα που τελειώνει το καλοκαίρι, κοιτάω τις φωτό που τράβηξα τους τελευταίους δυο μήνες στο κινητό και ψάχνω να το βρω. Πού πήγε; Φεύγει όντως; Κι αν φεύγει, πού πάει;
Ιταλία-Γαλλία, σκέψεις και ιδέες για ένα road trip
Είχα να κάνω «κανονικές» διακοπές χρόνια ολόκληρα
«Αυτό είναι το πιο κοντινό που μπόρεσα να φτάσω στα νέφη»
«Η ευλογημένη αυτή στιγμή μπορεί να συμβεί μια δύο φορές κάθε καλοκαίρι, μπορεί και καμία»
6°
