«Κάθε καλοκαίρι, η ίδια ιστορία. Το δάσος χάνεται σιγά σιγά, τα πεύκα που σημάδεψαν τα παιδικά μας χρόνια έχουν “επικηρυχθεί” ως εύφλεκτα, η ζέστη γίνεται όλο και πιο αβάσταχτη»
Τώρα που τελειώνει το καλοκαίρι, κοιτάω τις φωτό που τράβηξα τους τελευταίους δυο μήνες στο κινητό και ψάχνω να το βρω. Πού πήγε; Φεύγει όντως; Κι αν φεύγει, πού πάει;
Ιταλία-Γαλλία, σκέψεις και ιδέες για ένα road trip
Είχα να κάνω «κανονικές» διακοπές χρόνια ολόκληρα
«Αυτό είναι το πιο κοντινό που μπόρεσα να φτάσω στα νέφη»
«Η ευλογημένη αυτή στιγμή μπορεί να συμβεί μια δύο φορές κάθε καλοκαίρι, μπορεί και καμία»
«Ο μεγάλος οριζόντας σου επιτρέπει να ονειρευτείς, να φανταστείς, να κοιτάξεις μπροστά και ψηλά»
«Η περίεργη, χαρακτηριστική κατάσταση του ελληνικού καλοκαιριού»
«Τίποτα δεν έχει σημασία στη ζωή αν δεν μπορείς να το μοιραστείς με τους φίλους σου»
4°
