ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΗΣΙΑ

Τις ακτές της, τα νερά της, πότε ήρεμα και πότε άγρια, τα έχω φωτογραφίσει άπειρες φορές.

Κάθε καλοκαίρι προκύπτει λίγο-πολύ η ίδια κουβέντα. «Για λέγε... πού να πάω φέτος;» Κι εγώ απαντώ «στη Ηρακλειά».

Αυτό που δεν άλλαξε και δεν θα αλλάξει είναι οι καλημέρες, οι συζητήσεις, οι πλάκες, οι κουβέντες τα πρωινά στη «Χελώνα» του Νικήτα

Αμετανόητα, κεραυνοβόλα και παντοτινά

Τα λιλιπούτεια κυκλαδονήσια έχουν ακόμη την allure του Αιγαίου κάποτε.

Η νυχτερινή εικόνα του όγκου της Κέρου κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι μού έδειξε το δρόμο για τις νυχτερινές ονειροπολήσεις της Μαρίνας της «Μεγάλης xίμαιρας»

Την Πάρο την γνώρισα και την αγάπησα πριν γίνει της μόδας.

Πάρος, δεν το συζητώ. Ο παράδεισος του κυκλοθυμικού.

Περπατούσα αργά με τους ώμους χαλαρούς. Μόνο το γέλιο μου ακουγόταν δυνατά. Κι είχα γελάσει τόσο πολύ τότε...

Το απογευματινό μπάνιο στον Άγιο Σώστη, όταν πέφτει ο ίσκιος του βράχου και το χρώμα των νερών στη Ρήνεια. Η σιμιγδαλένια άμμος παντού.