Ας κάνω γρήγορα τις συστάσεις. Έχω μια παρέα, καλύτερα είμαστε ένα παρεάκι με καταγωγή οι περισσότεροι εξ ημών από τα Χανιά που από το 1972 ίσως και λίγο νωρίτερα που βρεθήκαμε για πρώτη φορά αυτοανακηρυχθήκαμε σε «Σωματείο Παιδικών και Ακριβών Φίλων». Το Σωματείο μας δεν κάνει συχνά συνελεύσεις σίγουρα πάντως μια φορά το χρόνο βρισκόμαστε για να γιορτάσουμε την Πρωτοχρονιά. Η δική μας Πρωτοχρονιά έχει γιορταστεί κατά καιρούς, τον Φεβρουάριο, τον Απρίλιο, τον Μάιο, όποτε τέλος πάντων ευκαιρήσουμε. Εννοείται ότι ανεξάρτητα από την εποχή και τον μήνα η Πρωτοχρονιά αυτή γιορτάζεται με όλα όσα απαιτεί η μέρα, χριστουγεννιάτικο δέντρο, κοπή πίτας, ανταλλαγή δώρων και φυσικά ένα τρικούβερτο τραπέζι με όλες τις λιχουδιές της τοπικής κουζίνας, αλλά το Όσκαρ πιάτου πάει κάθε χρόνο σ έναν άνδρα που μας βάζει τα γυαλιά. Είναι ο G. με την τρομερή του Sfakatak, μια πράσινη ταπεινή σαλατούλα που κάνει σκόνη ό,τι σαλάτα έχετε δοκιμάσει μέχρι τώρα στη ζωή σας. Ο εφευρέτης και εκτελεστής της Sfakatak έρχεται μία ώρα πριν στο σπίτι της γιορτής φέρνοντας πάντα τα υλικά μαζί του, τα κόβει προσεκτικά, τα τοποθετεί σε 2 μεγάλες πιατέλες και αρχίζει ο πανικός ποιος θα προλάβει να βάλει στο πιάτο του τη μεγαλύτερη ποσότητα. Ποτέ δεν έχουμε τολμήσει να ζητήσουμε τη συνταγή της Sfakatak γιατί απλά δεν υπάρχει συνταγή. Όλη η ιστορία αυτής της σαλάτας βρίσκεται στα υλικά. Αφού λοιπόν φέτος τον καταφέραμε να μας πει τα υλικά τα δίνουμε και σε εσάς με την ευχή όχι τόσο να καταφέρετε να τη φτιάξετε αλλά με την ευχή να βρείτε κι εσείς ένα παρεάκι σαν το δικό μας για να μπορέσετε να τη μοιραστείτε μεταξύ σας. Θα είναι σίγουρα και για εσάς η καλύτερη σαλάτα του κόσμου. Καλή χρονιά σε όλους.
18°
