Η Μητέρα του Αγίου Φανουρίου ήταν αμαρτωλή κατά την παράδοση. Ήταν σκληρή και άπονη με τους φτωχούς και δεν τους βοηθούσε ποτέ ενώ μπορούσε. Εξαιτίας της κακίας της λοιπόν, πήγε στην κόλαση. Προσπάθησε να τη σώσει ο γιος της, αλλά αυτή ακόμη και στον κάτω κόσμο έδειξε την κακία της. Ο Άγιος μη μπορώντας να κάνει κάτι άλλο παρακάλεσε, να μην φτιάχνουν τίποτα για αυτόν, αλλά μόνο για τη συγχώρεση της ψυχής της μητέρας του.
Η ευχή που διαβάζουμε όσο τη φτιάχνουμε, με αναμμένο καντηλάκι και θυμιατό:
Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Ουράνιος Άρτος, ο της βρώσεως της μενούσης εις τον αιώνα πλουσιοπάροχος χορηγός, ο δοτήρ των αγαθών, ο δέ Ηλιού τροφήν αγεώργητον πηγάσας, η ελπίς των απηλπισμένων, η βοήθεια των αβοηθήτων και σωτηρία των ψυχών ημών. Ευλόγησον τα δώρα ταύτα και τους ταύτα σοι προσκομίσαντας, εις δόξαν σήν και τιμήν του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Φανουρίου. Παράσχου δέ, αγαθέ, τοις ευπρεπίσασι τους πλακούντας τούτους, πάντα τά εγκόσμια καί υπερκόσμια αγαθά σου. Εύφρανον αυτούς εν χαρά μετά του προσώπου σου, δείξον αυτοίς οδούς προς σωτηρίαν. Τα αιτήματα τών καρδιών αυτών καί πάσαν τήν βουλήν αυτών ταχέως πλήρωσον, οδηγών αυτούς προς εργασίαν τών εντολών σου, ίνα διά παντός εν ευφροσύνη καί αγαλλιάσει υμνώσι καί δοξάσωσι το πάντιμον καί μεγαλοπρεπές όνομά σου, πρεσβείαις της υπερευλογημένης Θεοτόκου, του αγίου ένδοξου νεομάρτυρος Φανουρίου, του Θαυματουργού, καί πάντων σου τών αγίων. Αμήν.
Βάζουμε τις σταφίδες στο αλεύρι μαζί με τα καρύδια για να μην μείνουν στη βάση της τις φανουρόπιτας και τα αλευρώνουμε. Χτυπάμε τη ζάχαρη με το ελαιόλαδο , το χυμό πορτοκαλιού και στη συνέχεια προσθέτουμε όλα τα υλικά και τα ανακατεύουμε
Το αλεύρι το κοσκινίζουμε μαζί με το μπέικιν και το ρίχνουμε σιγά για να ομογενοποιηθεί με το μείγμα. Σε ταψί νούμερο 26-28 που πρώτα έχουμε λαδώσει ρίχνουμε το μείγμα μας. Ψήσιμο στους 170° στον αέρα, για 60′.
13°
