2010 Επόμενη στάση: Εξέγερση

Στο ύφος μιας παλιομοδίτικης παιδικής έκθεσης ο Μπαράκ Ομπάμα έκλεισε την ομιλία του στο Brooking Institute (στις  8/12/09), η οποία υποτίθεται ότι αποτελούσε την αιχμή της εκστρατείας του κατά της ανεργίας. Ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν έγραψε την επoμένη στη στήλη του στους NYTimes ότι οι «περισσότεροι καλεσμένοι αντιμετώπισαν το γεγονός με κυνισμό, αφού η κυβέρνηση προσέφερε συμβολικές μόνο χειρονομίες». Ο Κρούγκμαν δεν πείστηκε  από την αισιοδοξία του Ομπάμα: «Οι πιθανότητες για επιστροφή στην ύφεση αυξάνονται» έγραψε. Το όνειρο αγνοεί το γεγονός ότι ο Πλούτωνας δεν θα μας αφήσει να γυρίσουμε στο business as usual προτού η κοινωνία μεταμορφωθεί δομικά, επώδυνα και εκ βάθρων. Α, η ερώτηση του Ομπάμα κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στους πιο πλούσιους CEO που ήταν καλεσμένοι «τι πρέπει να κάνουμε για να σας διευκολύνουμε, ώστε να αυξήσουμε την εμπιστοσύνη και τις προσλήψεις;» θα μπορούσε να ήταν κακό χιούμορ αν δεν ήταν τόσο αγωνιώδης, ενώ η απάντηση των 130 ατόμων που συμμετείχαν στη σύνοδο –με συνολικές απολαβές 1 δις δολάρια– «να μειώσετε ακόμα περισσότερο τη φορολόγηση των επιχειρηματικών κερδών» θα μπορούσε να είναι διασκεδαστική πριν δέκα χρόνια αν δεν ήταν τόσο εξωφρενικά κυνική σήμερα. (Να σημειωθεί εδώ ότι οι μισθοί, τα μπόνους και τα μερίσματα των golden boys που προκάλεσαν την κρίση και δεν προσκλήθηκαν στην ομιλια, ή απέφυγαν να παραβρεθούν, θα ξεπεράσουν τα 140 δις το 2008.) 

Μήπως τα φαντασμαγορικά εγκαίνια, στις αρχές του 2010, του ουρανοξύστη Μπουρτζ Χαλίφα, ύψους 828 μέτρων –του μεγαλύτερου κτιρίου που κατασκευάστηκε ποτέ στον κόσμο– στο Ντουμπάι, που έφτασε στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης, δεν είναι παρά μια απτή απόδειξη του «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι;». Οι παγκόσμιες αγορές δεν έχουν συνέλθει από τη σχεδόν μοιραία καρδιακή προσβολή που υπέστησαν τον περασμένο χειμώνα. Πολλοί αντιμετωπίζουν την οικονομική κρίση σαν τραύμα. Δεν είναι. Το σύστημα ταρακουνήθηκε στην καρδιά του κι όχι στην περιφέρεια. Ενώ η δοκιμαστική είσοδος του Πλούτωνα στον Αιγόκερω το 2008 επέτρεπε στους αστρολόγους να διαγνώσουν με επιτυχία την έναρξη μιας σκληρής, βαθιάς κρίσης –που αφορά το κράτος, την εξουσία, τις κυβερνήσεις και τις πολυεθνικές–, κανείς δεν μπόρεσε να προβλέψει τη βιαιότητα αυτής της επιρροής του Πλούτωνα. Κι αν η είσοδος μόνο του Πλούτωνα στον Αιγόκερω ήταν τόσο σφοδρή για την παγκόσμια οικονομία, τι πρόκειται να συμβεί όταν το δεύτερο εξάμηνο του 2010 ο Πλούτωνας θα κάνει δυσαρμονικές όψεις με τον Ουρανό όταν μπει στον Κριό και όταν μαζί και με τον Κρόνο στον Ζυγό θ’ αρχίσουν να σχηματίζουν ένα ταφ-τετράγωνο;

Μετά από δεκαετίες που οι αληθινά κοινωνικές συγκρούσεις ήταν στην ουσία συντεχνιακές, που τα σοσιαλιστικά κράτη με αιχμή τη Ρωσία και την Κίνα υπέκυψαν φανερά στην κρυφή γοητεία της ελεύθερης αγοράς, εξελιχτήκαμε σε κοινωνίες με παγκοσμιοποιημένο μότο το «σημασία έχει να περνάμε καλά», με αποτέλεσμα να στεγνώσουμε ψυχικά καταλήγοντας με μόνιμη δυσφορία, επιθετικότητα και αναισθησία, που δεν αμβλύνονται όσες τηλεοράσεις, αυτοκίνητα ή ζευγάρια παπούτσια κι αν αγοράσει κάποιος. Αυτή η έντονη δυσφορία με την κρίση θα γίνει ενεργή αντίδραση; Η αστρολογία υποστηρίζει ότι ΝΑΙ, οι κοινωνίες θα κινητοποιηθούν έντονα φτάνοντας στην εξέγερση.

Ο Πλούτωνας (Μεταμόρφωση, Κρίση, Θάνατος-Αναγέννηση) στον Αιγόκερω (Πατέρας, Εξουσία, Κατεστημένο) θα σχηματίσει τετράγωνο (θα συγκρουστεί δηλαδή) με τον Ουρανό (Επανάσταση, Αλλαγή, Καινούργιο, Πειραματικό) στον Κριό (Παιδί) επτά (7) φορές – όταν συνήθως οι πλανήτες σε ορθή και ανάδρομη κίνηση δημιουργούν όψεις μόνο τρεις φορές και πιο σπάνια πέντε. Αυτός ο αριθμός των επαναλαμβανόμενων όψεων αποτελεί ένα ρεκόρ που δεν μπορούμε να προβλέψουμε, παρά μόνο να εικάσουμε  την έκταση της επιρροής του ανατρέχοντας στα γεγονότα που συνέβησαν σε προηγούμενες εποχές που είχαν ανάλογες πλανητικές όψεις. Δύο χαρακτηριστικές εποχές κατά τις οποίες συναντήθηκαν ο Πλούτωνας με τον Ουρανό ήταν κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης 1787-98 και την περίοδο 1845-56, όπου διαδοχικά πυροδοτήθηκαν μια σειρά από επαναστάσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πρόσφατα και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, όπου είχαμε την εξέγερση των 60s, ξαναβρίσκουμε και πάλι στην εικόνα τους Πλούτωνα/Ουρανό, με την ταυτόχρονη παρουσία και του Κρόνου. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε και την περίοδο μεταξύ 1929-33, όπoυ έχουμε την περίοδο της ύφεσης μετά το κραχ και την άνοδο του φασισμού: τότε ο Πλούτωνας ήταν στον Καρκίνο και ο Ουρανός στον Κριό. Σήμερα έχουμε Πλούτωνα στο συμμετρικό ζώδιο του Καρκίνου, τον Αιγόκερω και τον Ουρανό πάλι στον Κριό. 

Κάθε άνθρωπος που διαθέτει δύο ζωντανά εγκεφαλικά κύτταρα κι ακούει ότι μπαίνουμε σε φάση ανάκαμψης αναρωτιέται ποιος κοροϊδεύει ποιον. Το «Βήμα της Κυριακής» (13/12/09) γράφει: «Από τη μέρα που ανέλαβε καθήκοντα ο νέος πρόεδρος της Αμερικής έχουν χαθεί πάνω από τρία εκατομμύρια θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ, ενώ από τα τέλη του 2007 όπου φάνηκαν τα πρώτα σημάδια της κρίσης έχουν χαθεί συνολικά 7 εκατομμύρια».  Στην Ευρώπη έχουν προστεθεί 3 «μόνο» εκατομμύρια άνεργοι στα 17,5 που ήδη υπήρχαν τον Σεπτέμβριο του ’08. Αν η Ευρώπη κατάφερε να μην εκτιναχτεί η ανεργία της είναι γιατί επεκτάθηκε η μερική απασχόληση, που αποτελεί μια ιδιότυπη ανεργία. Στις 9 Νοεμβρίου 2009 το εξώφυλλο του Newsweek προειδοποιεί: “WARNING: We are in the next financial bubble”. Και εξηγεί: «Οι επενδυτές στέλνουν για άλλη μια φορά τις μετοχές, το χρυσό και το πετρέλαιο σε νέα ύψη. Βρισκόμαστε πάλι μπροστά σε ένα déjà vu. Εδώ και μερικούς μήνες οι επενδυτές λειτουργούν σα να βρισκόμαστε στο 1999, στην πρώτη χρονιά που ο Dow Jones έσπασε το φράγμα των 10.000 μονάδων και οι μετοχές απογειώθηκαν αγνοώντας την πραγματικότητα. Όμως η ατμόσφαιρα του τότε και του τώρα δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο διαφορετική. Τότε οι μετοχές ήταν φούσκες που δεν είχαν καμία σχέση με τις αληθινές επιχειρήσεις.

Όμως, σήμερα, η αμερικάνικη εργασία είναι στη χειρότερη κατάσταση των τελευταίων τριάντα ετών, πολλές ομοσπονδιακές πολιτείες είναι στα όρια της χρεοκοπίας, ο δείκτης κατανάλωσης έχει στεγνώσει στον ανεπτυγμένο κόσμο… Πώς είναι δυνατόν οι παγκόσμιοι επενδυτές να διακρίνουν σε όλα αυτά καλά σημάδια;». Αστρολογικά η κοινωνική απάθεια μέχρι τώρα μπροστά στις βίαιες οικονομικές ανακατατάξεις ερμηνεύεται με τον Ουρανό στους Ιχθείς, που δημιουργεί μούδιασμα στις κοινωνίες. Οι Ιχθείς συμβολίζουν επίσης την αυταπάτη του μεγαλείου, την αίσθηση του ανίκητου, την αδιαφορία στην καθημερινότητα και τις ευτέλειές της. Η αυταπάτη επεκτείνει την ανάγκη για καλοπέραση κι επιτείνει την αδιαφορία και την ανοχή στη διαφθορά. Ο Ουρανός στους Ιχθείς βρίσκεται σε θολά νερά, οδηγείται σε μη δράση, δημιουργεί παθητικότητα, μη βία και έναν ηθικό μαζοχισμό. Σηματοδοτεί όμως και το τέλος του ονείρου, οπότε με την είσοδο του Ουρανού στον παρορμητικό Κριό μέσα στο 2010 τα πράγματα θα αλλάξουν ριζικά. Δράση, η λέξη κλειδί. Αφύπνιση. Ο μαχητής επαναστάτης είναι εδώ.

Το τετράγωνο ήδη Πλούτωνα/Κρόνου από τις 15 του περασμένου Νοεμβρίου εντατικοποιεί την προσπάθεια ελέγχου του κράτους στους πολίτες του. Αυτό πρακτικά σημαίνει περισσότερα μέτρα κατά της τρομοκρατίας και πιο έντονο έλεγχο –η αεροπορική τρομοκρατική απόπειρα τα τελευταία Χριστούγεννα από τον Νιγηριανό Abdul Mudallad επαναδραστηριοποίησε και ενέτεινε τα μέτρα σε όλο τον κόσμο–, ενώ πιθανόν να υπάρξουν προβλήματα με τα σύνορα των κρατών, πού αρχίζει το ένα και πού τελειώνει το άλλο. Ο Κρόνος, που συμβολίζει το κατεστημένο, μπλοκάρει κάθε αλλαγή, αναχαιτίζει την εξέλιξη, αντιδρά σε οτιδήποτε δεν έχει δοκιμαστεί, με αποτέλεσμα μια γενικευμένη μελαγχολία ή μια οπισθοχώρηση στους «παλιούς καλούς καιρούς» (τότε που οι ρόλοι ήταν διακριτοί, τα όρια σαφή και τα πράγματα φαίνονταν ότι δεν θα αλλάξουν ποτέ), ώστε να μουδιάσει η αβεβαιότητα της εποχής. Η αναταραχή όμως θα έρθει με τον Ουρανό και η παγκοσμιοποίηση θα βοηθήσει ώστε το μήνυμα να κυκλοφορήσει αστραπιαία – η «Επανάσταση τουTwitter», όπως ονομάστηκε από τα μίντια η εξέγερση στο Ιράν την περασμένη χρονιά, δείχνει την καινούργια πραγματικότητα.

Όσο για  την Ελλάδα, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει το θλιβερό προνόμιο να σκάσει η οικονομική βόμβα στα χέρια του. Η οικονομία είναι το κλειδί για την επιβίωση της χώρας, που είτε θα μεταμορφωθεί βαθιά και εξαιρετικά επώδυνα είτε θα διαλυθεί. Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Οι όψεις των διελαυνόντων αργών πλανητών με τους πλανήτες του γενέθλιου ωροσκοπίου της Ελλάδας δείχνουν γεγονότα ιστορικής σημασίας για τη χώρα. Το πρόσωπό τής θα αλλάξει παντελώς από τώρα και στα επόμενα χρόνια. Το αν θα είναι για ένα καλύτερο μέλλον ή για καταστροφικές επιλογές είναι ένα ζητούμενο. Κρίση στην ιατρική σημαίνει το σημείο εκείνο της αρρώστιας κατά την οποία ο ασθενής είτε αρχίζει να αναρρώνει είτε η κατάστασή του επιδεινώνεται ραγδαία. Οι ουράνιοι σχηματισμοί που θα αλλάξουν ολόκληρο τον πλανήτη επηρεάζουν διπλά τη χώρα μας, αφού ενεργοποιούν μια ήδη κακή όψη που υπάρχει στο γενέθλιο χάρτη της. Αυτή τη χρονιά των δοκιμασιών θα διαπιστώσουμε αν ο περίφημος Θεός της Ελλάδας μπορεί να βάλει το χέρι του.

Ο διάσημος Αμερικανός αστρολόγος Michael Lutin μιλάει κι αυτός για επανάσταση και γράφει: «Ο Πλούτωνας επιβάλλει αλλαγές… Δεν είναι ποτέ εθελούσιες. Σπάνια είναι ευχάριστες και πάντα προϋποθέτουν ταλαιπωρία και ξεβόλεμα. Στον Αιγόκερω γεννάει το φόβο στους ηγέτες ότι η εξουσία τους θα υπονομευτεί και η δύναμή τους θα αμφισβητηθεί. Αυτό έχει αποτέλεσμα να υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια τις θέσεις τους. Μεταβιβάζοντας το φόβο τους στους πολίτες που κυβερνούν, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο φόβος είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος ελέγχου κι έτσι δίνουν την αίσθηση ότι μόνο οι ίδιοι μπορούν να τους προστατέψουν από την καταστροφή. Για μεγάλο διάστημα οι μάζες δέχτηκαν τη σχέση γονιού-παιδιού. Αυτοί που διαφωνούσαν είτε αναγκάστηκαν να σιωπήσουν είτε εξουδετερώθηκαν ως τρελοί ή ακόμα και προδότες. Όμως, λίγο λίγο η διαφθορά αρχίζει να ξεσκεπάζεται και αυτοί που υποτίθεται ότι προστατεύονταν αισθάνονται ότι όχι μόνο δεν ισχύει κάτι τέτοιο, αλλά ότι καταπιέζονται βάναυσα. Μια σύγκρουση μεταξύ τάξης και χάους γίνεται αναπότρεπτη». 

Υ.Γ. Οι γεννημένοι ή αυτοί που έχουν ωροσκόπο ή πλανήτες που βρίσκονται στις πρώτες μέρες ή μοίρες των παρορμητικών ζωδίων –Αιγόκερως, Καρκίνος, Κριός, Ζυγός– θα αισθανθούν πρώτοι τις κατακλυσμιαίες αλλαγές σε προσωπικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο, και θα πρωταγωνιστήσουν σε αυτές θέλουν δεν θέλουν. Ναι, ήρθε η εποχή που ο καθένας από εμάς θα αναγκαστεί να διαλέξει στρατόπεδο και να αναλάβει τις ευθύνες και το κόστος.