Το Stardust στην Οξφόρδη

Το δημοφιλές Stardust της ATHENS VOICE, ή Γιώργος Πανόπουλος, σαν άλλος Χάρι Πότερ, παρακολούθησε πριν λίγο καιρό μαθήματα στο θερινό σχολείο της Αστρολογικής Σχολής στο Έξετερ, το παλιότερο κολέγιο της Οξφόρδης. Επιστρέφοντας, μας είπε τα πάντα. (Το 2012 πλησιάζει!)

Πάντα σκέφτομαι ότι στη ζωή κολυμπάς ή πνίγεσαι, αλλά ποτέ δεν κάθεσαι στις άκρες να πλατσουρίζεις στα απόνερα. Είναι το τέλειο αντίδοτο σε όλες τις αυτοκαταστροφικές εξαγγελίες από τύπους όπως ο Τρούμαν Καπότε, ο Όσκαρ Ουάιλντ και η Τερέζα της Αβίλας, που μυξοκλαίνε μουρμουρίζοντας ότι «περισσότερα δάκρυα χύθηκαν για προσευχές που εκπληρώθηκαν παρά για όσες δεν απαντήθηκαν». Μην τους ακούτε. Θέλουν να μας αποτρέψουν από τις επιθυμίες μας. Αφήστε τους να λένε. Εμείς θα κυνηγάμε και το ταξίδι και τον προορισμό.

Όταν μπήκαμε στο τέταρτο παλιότερο κολέγιο της Οξφόρδης, στο Έξετερ (1314), ένα όνειρο εκπληρώθηκε. Το θερινό σχολείο της Αστρολογικής Σχολής (Faculty of Astrological Studies) που παρακολουθούσαμε μέσω ίντερνετ, με αόρατους καθηγητές και εικονικούς συμμαθητές, τώρα ήταν εδώ, μπροστά μας, με σάρκα και οστά. Βρισκόμαστε δίπλα στους αστρολόγους που λατρεύουμε, πίνουμε μαζί τους τσάι, τους μιλάμε. Ναι, για τους παθιασμένους της Αστρολογίας υπάρχει ένα εξίσου  με το χολιγουντιανό δυναμικό, αστρολογικό σταρ σίστεμ με αντίστοιχα με τα Όσκαρ βραβεία εξαιρετικού κύρους. Παρακολουθούμε διαλέξεις του Ρόμπερτ Χαντ, του Ρικ Τάρνας, της Μέλανι Ράινχαρτ, της Μπέρναντετ Μπράντι, της Ντάρμπι Κοστέλο και στο τέλος τα χειροκροτήματα είναι τα ίδια με αυτά του Κέβιν Σπέισι στην Επίδαυρο. Η Άση Μπ., που  παρακολούθησε τον Χαντ –ο οποίος μοιάζει όλο και περισσότερο με τον Καθηγητή Albus  Dumbledore στο Hogwarts του Χάρι Πότερ– σε ένα αστρολογικό συνέδριο στη Μύκονο το 2000, είναι hardcore fan του από τότε. Μαζί θα λατρέψουμε την Ντάρμπι Κοστέλο, που μας μιλάει για τη Σκιά και τη Προβολή στις σχέσεις μας με τους άλλους – ναι, η μοντέρνα αστρολογία έχει αφομοιώσει τη μοντέρνα ψυχανάλυση, τον Φρόιντ και κυρίως τον Καρλ Γιουνγκ.

Σε ένα μικρό δωμάτιο με βιβλιοθήκες δεξιά κι αριστερά γεμάτες βιβλία, είμαστε γύρω στα 20 άτομα. Δίπλα μου μια γιαπωνεζούλα ψάχνει μια λέξη σε ένα γιαπωνεζο-αγγλικό λεξικό, ορθογώνιο, με ιδεογράμματα που πιάνουν κάθετα τη σελίδα. Σε μια οθόνη που περνάνε αστρολογικοί χάρτες, πίνακες ζωγραφικής, αγάλματα, σύμβολα, μάχες, αποσπάσματα κλασικών κειμένων και ιστορικά πρόσωπα, η κυρία Κοστέλο μιλάει για αστρολογία χρησιμοποιώντας ψυχανάλυση, ιστορία, μύθους και θρησκεία, Μαρξ, Αριστοτέλη και Ντίκενς. Όταν τελειώνει χειροκροτούμε, κοιταζόμαστε με την Άση μεταξύ έκστασης και αποκάλυψης. Το ίδιο θα αισθανθούμε στη διάρκεια της διάλεξης σ’ ένα μικρό αμφιθέατρο, όταν η Μπερναντέτ Μπράντι μάς μιλάει για τις εκλείψεις και τη σημασία τους. Παρακολουθούμε στα σκοτεινά – «για να αισθανθούμε καλύτερα τις εκλείψεις» μας λέει. Μόνο η οθόνη είναι φωτεινή, με φάσεις των εκλείψεων. Είναι εντυπωσιακό για μας τους Έλληνες ότι οι εξίσου σταρ με την Μπράντι αστρολόγοι που διδάσκουν εδώ, παρακολουθούν ο ένας τα μαθήματα του άλλου, κάνουν ερωτήσεις, συμμετέχουν στις συζητήσεις, χειροκροτάνε. Σκέφτομαι ότι στην Ελλάδα οι αστρολόγοι είναι τόσο επαρχιώτες, που δεν δημιουργούν καν μια Αστρολογική Ένωση από φόβο ότι μπορεί να αναλάβει κάποιος άλλος πρόεδρος εκτός από τον εαυτό τους.

Τα μαθήματα ξεκινάνε στις εννιάμισι το πρωί και τελειώνουν στις εννιάμισι το βράδυ. Διαλείμματα στη μία το μεσημέρι για γεύμα, στις 7 το βράδυ για δείπνο και μισάωρα διαλείμματα στο τέλος κάθε workshop ή διάλεξης. Παρακολουθούμε τα μαθήματα γύρω στους 120,  με γκάμα ηλικίας από 20κάτι μέχρι 70 – από όλο τον πλανήτη, επαγγελματίες αστρολόγοι, μαθητές ή απλώς κολλημένοι με την αστρολογία. Τρώμε όλοι μαζί σε μια σάλα που μοιάζει με την τραπεζαρία του Χάρι Πότερ. Τεράστιοι ζωγραφικοί πίνακες, χαμηλοί φωτισμοί, μονοκόμματα τραπέζια, επιβλητικός χώρος. Έχεις την αίσθηση ότι κάποιος θα περάσει από πάνω σου με σκούπα, ότι ένα καπέλο θα αρχίσει να μιλάει, μια κουρούνα θα σου φέρει ένα γράμμα, ένα ραβδί θα αρχίσει να λέει ξόρκια – στο εξωτερικό γείσο του κτιρίου, πάντως, βλέπουμε σκίουρους να βολτάρουν. Α, και η εκκλησία που υπάρχει απέναντι από το κτίριο με την τραπεζαρία έπαιξε στην παραμυθένια κινηματογραφική ταινία «Το αστέρι του Βορρά» (The Golden Compass), που πρωταγωνιστούν η Νικόλ Κίντμαν και ο Ντάνιελ Κρέιγκ.  Δίπλα μας, δεξιά, αριστερά και στην άλλη άκρη, κάθονται μία μητέρα από την Κολομβία (ή το Περού;), ο Γερμανός φίλος μας Κρίστιαν, που μόλις παντρεύτηκε τον αγαπημένο του, δύο κυρίες από τη Νορβηγία («ας μην τις ρωτήσουμε κι εμείς για το μακελειό» ψιθυρίζω στην Άση), ένας Αμερικανοκινέζος που έρχεται για πέμπτη φορά, ο Άλεξ από το Μεξικό, που είναι ο φωτογράφος της σχολής και βγάζει συνεχώς φωτογραφίες, μια Αυστραλέζα που έχει το παράξενο ανδρόγυνο στιλ της Τίλντα Σουίντον στο «Ορλάντο» – είμαστε εκεί μέσα, σαν διαφήμιση της Benetton.

«Πού είναι η Ράνια;» λέω στην Άση – φυσικά υπάρχουν κι άλλοι Έλληνες ώστε να δημιουργήσουμε λόμπι. Εννοείται ότι δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η υποδιευθύντρια της Faculty, Αγγλίδα αλλά παντρεμένη με Έλληνα από τα Τρίκαλα, ονομάζεται Λώρα Ανδρικόπουλος – «τι κάνεις;» την ακούω να μου λέει στα ελληνικά πίσω από την πλάτη μου την ώρα του διαλείμματος, ενώ έξω βρέχει εντατικά, και με ρωτάει μετά… «Τι γίνεται με την κρίση;» Το σεμινάριό της είχε σαν θέμα τα όρια στην πρόβλεψη, την αμφισημία στους αστρολογικούς χάρτες, τη διαφορετικότητα και τα κοινά στοιχεία δύο διδύμων. Τίτλος, η φράση του Βιτγκενστάιν: «Για όσα δεν μπορεί κανείς να μιλήσει, γι’ αυτά θα πρέπει να σιωπά».

Οι διαλέξεις έχουν και χαλαρές στιγμές. Ο Νικ Τάρνας, ένας σπουδαίος θεωρητικός της αστρολογίας που έχει γράψει για το συγχρονισμό των κύκλων των αργών πλανητών, όπως Ποσειδώνα/Πλούτωνα/Ουρανού, με εποχές ριζικών αλλαγών της ανθρώπινης ιστορίας, μιλάει για Αστρολογία και Κωμωδία – βλέπουμε σκηνές από Μόντι Πάιθονς, Γούντι  Άλεν, Ρόμπιν Γουίλιαμς και Αμερικάνους κωμικούς της τηλεόρασης. Οι διαλέξεις είχαν και προβλέψεις. Είναι ο Ρόμπερτ Χαντ που μας λέει ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του ’12 πιθανόν να μη γίνουν, να αναβληθούν ή κάτι να προηγηθεί που θα αναστατώσει τη ροή τους. Όλοι συμφωνούν ότι το 2012 είναι κρίσιμη χρονιά, αφού ξεκινάνε τα σκληρά τετράγωνα Πλούτωνα (Εξουσία, Κατεστημένο, Αντίσταση στο καινούργιο), με τον Ουρανό (Επανάσταση, Αλλαγές, Σοκ), ενώ Αμερική, Ευρωπαϊκή Ένωση, Κίνα, Ρωσία, Γαλλία, Ηνωμένα Έθνη, Βρετανία συνταράσσονται μέχρι τα θεμέλιά τους ώστε να μπούμε επώδυνα σε μια νέα εποχή που τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Fasten your seatbelts, guys… It’s going to be a bumpy ride!