Παναγιώτης Γκιώνης: Ο Έλληνας πρωταθλητής του πινγκ πονγκ μιλάει για την πρόκρισή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο
Πιστός στο ραντεβού του με τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι για ακόμα μία φορά ο Παναγιώτης Γκιώνης. Από το μακρινό 2004, στην πέμπτη συνεχόμενη Ολυμπιάδα και το Τόκιο του 2021. Στα 41 του χρόνια, ο Έλληνας πρωταθλητής του πινγκ πονγκ δεν σταματά να κάνει όνειρα, και η δίψα του για διάκριση δεν έχει στερέψει.
Μέσα από μια επίπονη διαδικασία, ο Παναγιώτης Γκιώνης θα δώσει το «παρών» και σε αυτούς του Ολυμπιακούς Αγώνες, με στόχο την καλύτερη παρουσία του στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός στη ζωή ενός αθλητή.
Το Τόκιο δεν είναι το τέλος, καθώς δεν νιώθει σε καμία περίπτωση έτοιμος να σταματήσει να προσπαθεί, και, όσο το σώμα του αντέχει, εκείνος θα είναι εκεί και θα συνεχίζει. Ο Παναγιώτης Γκιώνης μάς μιλά για τη σχέση του με τον προπονητή του Κώστα Βατσακλή, τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου με τη βασίλισσα Ελισάβετ και το μεγαλύτερο παράσημο που έχει κερδίσει μέχρι σήμερα στην καριέρα του.
Η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο ήταν δύσκολη υπόθεση. Αγχώθηκες ότι μπορεί αυτήν τη φορά να μην τα καταφέρεις; Η αλήθεια είναι ότι προκρίθηκα την τελευταία στιγμή. Τα κατάφερα με την τελευταία ευκαιρία που είχα στο ευρωπαϊκό προολυμπιακό και ήταν πολύ αγχωτική διαδικασία. Τα προολυμπιακά τουρνουά είναι πολύ δύσκολα, καθώς έχουν συνεχόμενους αγώνες στην ίδια μέρα, και στη δικιά μου ηλικία είναι ακόμα πιο κουραστικό. Ευτυχώς ήμουν σε καλή φυσική κατάσταση και... τέλος καλό όλα καλά.
Το περίμενες ότι στα 41 σου θα παίζεις ακόμα πινγκ πονγκ, και μάλιστα θα ετοιμαζόσουν για την πέμπτη σου Ολυμπιάδα; Το είχες σαν όνειρο;
Ως αθλητής, πάντα ονειρεύεσαι να φτάσεις όσο πιο ψηλά μπορείς, αλλά σίγουρα, όταν πήγα για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες, στην Αθήνα, δεν περίμενα ότι θα φτάσω σε αυτή την ηλικία, θα είμαι ακόμα σε αυτό το επίπεδο και θα βρίσκομαι για πέμπτη φορά σε Ολυμπιάδα. Θεωρούσα ότι στα 36-37 θα κουραζόμουν και θα σκεφτόμουν τι άλλο θα μπορούσα να κάνω. Πολλές φορές, μέσα από προπονήσεις και μετά από αγώνες, καταλαβαίνω ότι το σώμα πονάει περισσότερο, αλλά, όταν κάνεις κάτι που αγαπάς, είναι δύσκολο να το αφήσεις. Ειδικά όταν μιλάμε για αθλητισμό, που είναι τρόπος ζωής. Εγώ βλέπω για εμένα ότι θα σταματήσω μόνον όταν φτάσω στο σημείο όπου θα έχει πέσει πολύ η απόδοσή μου και δεν θα κερδίζω κανέναν. Όταν φτάσω στο αμήν που λέμε...
Έπαιξε ρόλο ότι έκανες μεγάλες επιτυχίες σε σχετικά προχωρημένη ηλικία;
Εγώ άργησα ούτως ή άλλως λόγω σπουδών. Άργησα να το δω σοβαρά και να κάνω πολλή προπόνηση. Ίσως αυτό είναι που με κρατάει και λίγο και θέλω να συνεχίσω. Θα προτιμούσα να το είχα πάει ανάποδα και να είχα τις επιτυχίες σε πιο νεαρή ηλικία, αλλά στην Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά σε σχέση με την Κίνα, για παράδειγμα. Εδώ έχουμε στο μυαλό μας και να σπουδάσουμε, και δεν είναι εύκολη απόφαση να δεις τον αθλητισμό επαγγελματικά.
Πήγες για προετοιμασία στη Δανία. Έχεις καταφέρει να προπονηθείς όπως θα ήθελες για τους Αγώνες;
Η αλήθεια είναι ότι είχα πολλές αναποδιές στην προετοιμασία μου. Κόλλησα κορωνοϊό και έμεινα αναγκαστικά 20 ημέρες εκτός, κάτι που με πήγε πίσω στον προγραμματισμό μου. Μετά έπρεπε να πάω στην Πολωνία για τον τελικό του πρωταθλήματος με την ομάδα μου και μετά τα παιχνίδια είχα τραυματισμό στον αχίλλειο, ένα πρόβλημα που με ταλαιπωρεί για καιρό. Είχα διαστήματα που έπρεπε να μείνω εκτός προπονήσεων και είχα αρχίσει να σκέφτομαι ότι δεν θα προλάβω να είμαι έτοιμος, αλλά ευτυχώς η προετοιμασία στη Δανία πήγε πολύ καλά. Βρήκα χρόνο να αφοσιωθώ τελείως σε αυτό και να δουλέψω.
Απέφυγα τον καύσωνα της Αθήνας και τις μετακινήσεις που αναγκαστικά έχω εδώ και κέρδισα χρόνο για να κάνω πολλές ώρες προπόνησης και πράγματα που εδώ δεν προλαβαίνω να κάνω πολλές φορές. Νιώθω έτοιμος και καλά. Φυσικά το άγχος στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι πολύ μεγάλο, αλλά νιώθω καλά. Κέρδισα και ένα τουρνουά που παίξαμε στη Δανία και έδειξα ότι είμαι έτοιμος.
Ποιος είναι ο στόχος σου για την Ολυμπιάδα στο Τόκιο;
Σίγουρα, ο πρώτος στόχος είναι να φτάσω μέχρι τους «16». Δεν τα έχω καταφέρει ποτέ μέχρι τώρα, καθώς σταματούσα πάντα στους «32». Αν φτάσω εκεί, όλα μπορούν να γίνουν. Η ψυχολογία θα είναι στα ύψη, και ποτέ δεν ξέρεις στον αθλητισμό. Πάντα κάνεις όνειρα για ένα μετάλλιο, αλλά ο στόχος είναι η 16άδα και μετά βήμα βήμα. Για να είμαστε και ρεαλιστές, είναι πάρα πολύ δύσκολο.
Υπάρχει περίπτωση να κάνει την έκπληξη κάποιος Ευρωπαίος;
Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Πιστεύω ότι πάλι σε Κινέζο θα καταλήξει. Δεν ξέρω σε ποιον από τους δύο, αλλά λογικά θα πάει εκεί. Είναι τόσο έτοιμοι σε αυτές τις διοργανώσεις, που δεν αφήνουν πολλά περιθώρια. Αν μπορούσε να κάνει κάποιος την έκπληξη, αυτός θα ήταν ο Τίμο Μπολ, που, αν και 40, είναι σε τρομερή κατάσταση. Βέβαια, οι Κινέζοι έχουν πάντα το πλεονέκτημα, αλλά είναι ένας παίκτης που μπορείς να περιμένεις τα πάντα από αυτόν. Το σίγουρο είναι ότι το άθλημα του χρωστάει ένα ολυμπιακό μετάλλιο.
Ποια είναι η αγαπημένη σου Ολυμπιάδα και ποια είναι η στιγμή που σου έχει μείνει χαραγμένη;
Οι αγαπημένοι μου Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν στο Λονδίνο. Μου άρεσαν όλα! Η τελετή έναρξης, το Ολυμπιακό Χωριό, η οργάνωση, το γήπεδο – ήταν σίγουρα η αγαπημένη μου. Και μάλιστα η στιγμή που θυμάμαι ήταν πάλι από εκείνους τους Αγώνες. Χωρίς εγώ να το ξέρω, είχε έρθει να μας επισκεφθεί η βασίλισσα Ελισάβετ. Ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο που το θυμάμαι... Νομίζω ήταν κάτι που δεν γίνεται να μου ξανατύχει ποτέ. Στο αγωνιστικό κομμάτι, οι Αγώνες στην Αθήνα, και μάλιστα στο Γαλάτσι, την περιοχή μου, και με τους δικούς μου ανθρώπους στην κερκίδα, ήταν κάτι μοναδικό. Δυστυχώς όμως τότε δεν ήμουν τόσο έτοιμος... Έτρεμα!
Επειδή έπαιζες στην Ιαπωνία, πιστεύεις ότι αυτό θα σου δώσει ένα πλεονέκτημα;
Ήμουν 50 ημέρες στην Ιαπωνία, αλλά δεν νομίζω ότι θα παίξει κάποιο ρόλο. Αυτό που είναι στενάχωρο είναι η απουσία κόσμου. Και ειδικά στην Ιαπωνία, δημιουργούν φανταστική ατμόσφαιρα. Θα ήταν τρομερή η αίσθηση να παίζουμε μπροστά σε τέτοιο κοινό, και είναι κρίμα που δεν θα έχουμε θεατές.
Στο πινγκ πονγκ παίζει ρόλο η κερκίδα;
Εννοείται! Είναι όπως όλα τα αθλήματα. Ειδικά όταν παίζεις με την ομάδα σου στην έδρα σου είναι πολύ σημαντικό. Σε ανεβάζει. Όπως και στα τουρνουά βέβαια, όταν γίνεται ένας ωραίος πόντος και ακούς τον κόσμο μετά, σου δίνει τρομερή ψυχολογία. Βέβαια, όταν γίνεται υπερβολικό δεν μου αρέσει. Θυμάμαι στο Ρίο ο κόσμος φώναζε συνθήματα και δεν μπορούσα να ακούσω το μπαλάκι. Ήταν σαν ποδοσφαιρική η ατμόσφαιρα... Στο πινγκ πονγκ, όπως και στο τένις, δεν μπορείς να φωνάζεις κατά τη διάρκεια του πόντου, και τότε ήταν κάτι που μας είχε ενοχλήσει. Αλλά στο Τόκιο θα ήταν σίγουρα πολύ ωραία, γιατί ο κόσμος ξέρει το άθλημα.
Ο προπονητής σου και η μακροχρόνια σχέση σας πόσο σε έχουν βοηθήσει;
Με τον κόουτς έχουμε τρομερή χημεία. Είμαστε 12 χρόνια μαζί και τον ξέρω από ακόμα πιο παλιά. Είναι πάρα πολύ καλός και έχουμε πολύ καλή συνεννόηση. Ειδικά στο διάβασμα του παιχνιδιού κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, είναι τρομερός. Μετά από τόσα χρόνια, και εγώ ξέρω στην προπόνηση τι πρέπει να κάνω και τι πρέπει να διορθώσω. Οπότε στο τακτικό κομμάτι μέσα στο παιχνίδι, ο κόουτς είναι πάρα πολύ καλός, και αυτό για εμένα είναι το πιο σημαντικό και στο κομμάτι της ψυχολογίας με ανεβάζει. Ακόμα και όταν στραβώνει ένα παιχνίδι βρίσκει τις λύσεις και ξέρει τι πρέπει να κάνει, και τακτικά για να γυρίσουμε την κατάσταση αλλά και για να με ανεβάσει ψυχολογικά. Πλέον είμαστε και φίλοι. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα «έδενα» με άλλον προπονητή τόσο πολύ. Πιστεύω ότι από την πρώτη μέρα που ήρθε στην εθνική έχει βελτιωθεί κι εκείνος πάρα πολύ και πλέον είναι τρομερός γνώστης. Τον ζητούν ομάδες από το εξωτερικό και γενικά είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη.
Πιστεύεις ότι στην επόμενη Ολυμπιάδα θα μπορέσουμε να δούμε κι άλλον Έλληνα αθλητή;
Θεωρώ ότι ο Γιάννης Σγουρόπουλος θα είναι στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αν συνεχίσει έτσι, θα είναι. Ήταν και για εκείνον λίγο δύσκολη η μετάβαση από τους εφήβους στους άνδρες, ειδικά μετά τα μετάλλια που πήρε χαλάρωσε λίγο. Τώρα όμως το έχει βάλει πείσμα. Προπονείται σκληρά, προσέχει το σώμα του, και πιστεύω ότι θα πάει στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, και μάλιστα θεωρώ ότι θα γίνει από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο.
Εσύ θα είσαι στην επόμενη;
Έλα ντε... Αν αντέξω, θα είμαι. Θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να προκριθώ και να αντεπεξέλθω σε όλους αυτούς τους αγώνες στα 44 μου, γιατί θα πρέπει να πάω σε πολλούς αγώνες για να προκριθώ. Και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το κάνω. Όμως θα προσπαθήσω. Αν δεν έχω σταματήσει λόγω τραυματισμών ή κάτι τέτοιο, θα προσπαθήσω σίγουρα. Είναι και σε τρία χρόνια, οπότε δεν είναι τόσο μακριά. Στον αθλητισμό περνούν γρήγορα τα χρόνια, οπότε μερικές φορές φτάνει η ώρα χωρίς να το καταλάβεις. Αλλά σίγουρα η πρόθεσή μου είναι να βρίσκομαι εκεί και για έκτη φορά.
Κεφάλαιο κορωνοϊός: Πώς τον αντιμετώπισες όταν κόλλησες; Υπάρχει φόβος;
Τον πέρασα τον Μάιο και σε θεωρητικό επίπεδο νιώθω ασφαλής ότι δεν θα χάσω τους Αγώνες. Αλλά επειδή ποτέ δεν ξέρεις, σίγουρα προσέχω μη συμβεί κάτι. Είμαι λίγο πιο ήσυχος, αλλά το άγχος δεν φεύγει... Δεν είναι εύκολο. Εμένα με ταλαιπώρησε. Έκατσα 20 ημέρες και το πέρασα βαριά. Με επηρέασε και αγωνιστικά. Στις πρώτες προπονήσεις, όταν επανήλθα, ήμουν χάλια, δεν μπορούσα να κουνηθώ...
Είναι οι πέντε Ολυμπιακοί Αγώνες το μεγάλο σου παράσημο ως αθλητή ή στο μυαλό σού έρχεται άλλη κορυφαία στιγμή;
Πιστεύω αυτό που θα θυμάμαι για πάντα είναι τα δύο μετάλλια το 2013. Τον τελικό στο Πανευρωπαϊκό με την εθνική ομάδα και το μετάλλιο που κατέκτησα αμέσως μετά στο ατομικό. Αυτό θα μείνει ως η μεγαλύτερή μου επιτυχία. Έπαιξα το καλύτερο πινγκ πονγκ, και ήταν δικαίωση για εμένα αλλά και για όλη την εθνική ομάδα και την ομοσπονδία, που τόσα χρόνια προσπαθούσαμε να κατακτήσουμε ένα ομαδικό μετάλλιο. Ήταν πραγματικά ημέρες που θα τις θυμάμαι. Αν πάω σε έκτη Ολυμπιάδα, θα το θεωρήσω ακόμα πιο σημαντικό. Αλλά προς το παρόν, σε πέντε έχουν πάει κι άλλοι αθλητές. Με την έκτη, αν γίνει, θα είναι τεράστια επιτυχία, και τότε θα μπορώ να το σκέφτομαι ακόμα πιο έντονα.
Υπάρχει η συνταγή της επιτυχίας;
Νούμερο 1 είναι η προπόνηση και η σκληρή δουλειά. Μετά έρχονται όλα τα άλλα. Σίγουρα είναι τύχη να έχεις και ταλέντο, αλλά η προπόνηση είναι το νούμερο 1. Από εκεί και πέρα πρέπει να είσαι δυνατός και πνευματικά. Να διαχειρίζεσαι το άγχος σου και τις δύσκολες καταστάσεις, να έχεις όνειρα και στόχους και να τα δίνεις όλα. Ειδικά σε ένα ατομικό άθλημα, όπως είναι το πινγκ πονγκ, η διαχείριση του άγχους είναι πολύ σημαντική για να πετύχεις.
Υπάρχει περίπτωση να γυρίσεις στο ελληνικό πρωτάθλημα;
Εντάξει, αυτό μπορεί να γίνει. Όταν θα φτάσω σε ένα σημείο που θα θέλω να το δω πιο χαλαρά, μπορεί να γυρίσω. Γιατί όχι...
Όταν έρθει το τέλος της καριέρας σου θα μείνεις στο άθλημα;
Δεν μου έχει περάσει ακόμα από το μυαλό τι θα κάνω όταν σταματήσω. Σίγουρα ξέρω ότι δεν μπορώ να γίνω προπονητής, επειδή δεν έχω το αντίστοιχο πτυχίο που χρειάζεται, αν και ίσως να μου άρεσε να το κάνω όταν μεγαλώσω. Από την άλλη, η οδοντιατρική, που είναι αυτό που έχω σπουδάσει, δεν με γέμισε όταν το προσπάθησα, οπότε προς το παρόν την επόμενη μέρα δεν την ξέρω. Μάλλον θα είναι κάτι επιχειρηματικό που ίσως να έχει σχέση και με το πινγκ πονγκ. Όπως για παράδειγμα μια ακαδημία, αλλά θα δούμε όταν έρθει εκείνη η ώρα. Προς το παρόν, δεν έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου.
