Η Σοφία Μπεκατώρου, Χρυσή Ολυμπιονίκης στην ιστιοπλοΐα, μίλησε για τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη όταν ήταν 21 ετών
Διαδικτυακή Ημερίδα με θέμα «Start to Talk/Σπάσε τη Σιωπή - Μίλησε, Μην Ανέχεσαι» διοργάνωσε το Υφυπουργείο Αθλητισμού την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2021, στο πλαίσιο του προγράμματος του Συμβουλίου της Ευρώπης για την «Προστασία των Παιδιών στον Αθλητισμό». Στην Ημερίδα συμμετείχε και η Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης.
Σύμφωνα με έρευνες, ένα στα πέντε παιδιά στην Ευρώπη κακοποιείται σεξουαλικά. Η «σεξουαλική βία» είναι ένας ευρύς όρος, ο οποίος περιλαμβάνει τη «σεξουαλική παρενόχληση» και τη «σεξουαλική κακοποίηση». Δυστυχώς, το 1/3 των παιδιών, τα οποία έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής βίας, δεν μιλούν ποτέ και από τον κύκλο εμπιστοσύνης τους προέρχεται το 80% των δραστών.
Ανάλογα φαινόμενα έχουν εντοπιστεί και στο χώρο του αθλητισμού. Το Υφυπουργείο Αθλητισμού προχωρά σε σειρά εξειδικευμένων μέτρων με στόχο τη διασφάλιση της προστασίας των παιδιών και ανήλικων αθλητών. Στο πλαίσιο αυτό εντάχθηκε και η πρωτοβουλία για τη διοργάνωση της Ημερίδας «Start to Talk/Σπάσε τη Σιωπή - Μίλησε, Μην Ανέχεσαι» με τη συμμετοχή αθλητικών φορέων της χώρας. Η συνεργασία και η ενημέρωση θα συμβάλλει στον εντοπισμό και στην καταπολέμηση σεξουαλικής βίας στον χώρο του αθλητισμού.
Συγκλονιστική ήταν η μαρτυρία της Χρυσής Ολυμπιονίκη μας στην ιστιοπλοΐα, Σοφίας Μπεκατώρου, η οποία είχε πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης:
«Κάποια στιγμή όπως μιλάγαμε με τον Χ γύρισα και με φίλησε. Εγώ πάγωσα, δεν ήξερα πώς να αντιδράσω, δεν περίμενα ποτέ να κάνει μία τέτοια κίνηση. Για μένα ο Χ αντιπροσώπευε το πατρικό πρότυπο, ήταν ένας άνθρωπος που επιτέλους δε μας πολεμούσε μέσα στην Ομοσπονδία και ήθελε το καλό μας, σκέφτηκα. Συνέχισα να προχωράω με ταχύτερο ρυθμό κάνοντας πως δεν κατάλαβα ότι συνέβη, αν και του το ανέφερα λέγοντάς του ότι δεν περίμενα ποτέ μία τέτοια κίνησή του.
»Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μας, στο ασανσέρ πριν πάει στο δωμάτιο του, μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Εγώ αρνήθηκα και πήγα να κλείσω την πόρτα. Εκείνος πάντα ευγενικά και με χαμόγελο με ρώτησε αν τον φοβάμαι και τότε του απάντησα πως όχι, αλλά ότι δεν υπήρχε λόγος να πάω μαζί στο δωμάτιό του. Εκείνος προσπαθώντας να με πείσει, με διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να κάνει κάτι ερωτικό απλά να συζητήσουμε. Ήξερε όμως πώς να μου μιλήσει και πώς να με ηρεμήσει και να με κάνει να ρίξω τις άμυνες μου.
»Και όταν αυτό έγινε, τότε άρχισε να ασελγεί εις βάρος μου. Προσπάθησα να τον απωθήσω, να του δείξω ότι δεν υπάρχει αμοιβαία επιθυμία, θεωρώντας ότι θα το σεβαστεί. Του είπα όχι, του επανέλαβα ότι δεν θέλω να προχωρήσω και εκείνος με ψεύτικα γλυκόλογα έλεγε ότι δεν είναι τίποτα κάνοντας χιούμορ. Έλεγε ότι θα σταματήσει αν δεν το θέλω, όμως δε σταμάτησε ότι κι αν του έλεγα. Κλαμένη και ντροπιασμένη έφυγα από το δωμάτιο όταν αυτός ολοκλήρωσε και σηκώθηκε από πάνω μου.
»Γύρισα στο δωμάτιό μου όπου η συναθλήτριά μου κοιμόταν ανυποψίαστη. Έκανα μπάνιο, ένιωθα βρώμικη, εξαντλημένη, ταπεινωμένη και ανίκανη να υπερασπιστώ τα δικαιώματά μου. Ενώ είχαμε μόλις αποκτήσει το δικαίωμα στο όνειρο με την Αιμιλία, αν εγώ μιλούσα για ό,τι μου συνέβη, μπορεί αυτό να κατέρρεε. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό το συναίσθημα και δεν μπορούσα να το μοιραστώ με την ομάδα μου γιατί μπορεί να μας δίχαζε.
»Η ομάδα μας, που συμπεριλάμβανε και την ανδρική, βρισκόταν πάντα σε ένα λεπτό σχοινί ισορροπίας και δεν υπήρχαν δυνατοί δεσμοί που θα μπορούσα να με κάνουν να μιλήσω ανοιχτά. Ο δε προπονητής μας ήταν 25 χρονών, αρκετά συναισθηματικός και άπειρος σε θέματα διαχείρισης κρίσεων. Επίσης, τότε, δεν είχαμε κάποια συνεργασία με αθλητική ψυχολόγο και φυσικά δεν θα μιλούσα ποτέ στους γονείς μου, γιατί θα με σταμάταγαν από την ιστιοπλοΐα. Στο μικρό και αθώο μυαλό μου η μόνη λύση ήταν να σιωπήσω και να κάνω ότι δε συνέβη τίποτα. Έκλαψα πολύ και όταν ξύπνησα άρχισα μία παράσταση που έληξε μέχρι και πριν από λίγο καιρό.
»Με πολλή δουλειά, θεραπεία και ανάλυση κατάφερα να αναλάβω το βάρος της ευθύνης μου, το να μην μιλήσω τότε, ώστε να απομακρυνθεί αυτός ο παράγοντας εκτός αθλητικών χώρων. Αυτός ο μισάνθρωπος που δεν είχε όρια, εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις, τη συναισθηματική μου ευφορία και την προσήλωση στο στόχο μου. Εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία της ομάδας μας, γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχε μεγάλη συνοχή και δύναμη, τη θεσμική του θέση, ώστε να ικανοποιήσει το αρρωστημένο του ένστικτο.
»Ο μόνος στον οποίο κατάφερα να ανοιχτώ ήταν ο δεσμός που διατηρούσα τότε, από τον οποίο επίσης ζήτησα να μην αντιδράσει, καθώς ήταν κι αυτός αθλητής. Ο Χ ουδέποτε δήλωσε μετάνοια ή άλλαξε τον τρόπο που λειτουργούσε. Με την αλλαγή της στάσης μου και την ψυχρότητά μου έγινε ειρωνικός και σε γενικές γραμμές αμφισβήτησε τις ικανότητες και τις επιδόσεις μου, σε κάθε δυνατή ευκαιρία, λέγοντας ότι οι νεότεροι αθλητές πρέπει να έχουνε πλέον ευκαιρίες και όχι αυτοί των οποίων η καριέρα τους βρίσκεται στη δύση της.
»Τη νοοτροπία αυτή υιοθέτησε από το 1999 μέχρι το 2019. Στο διάστημα αυτό έχω πετύχει τις περισσότερες διακρίσεις για την χώρα μας στην ιστιοπλοΐα, έχοντας όμως χάσει το σημαντικότερο αγαθό ως προσωπικότητα: την αγάπη προς τον εαυτό μου».
Ο οικοδεσπότης της Ημερίδας, υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης, επισήμανε μεταξύ άλλων ότι «αποτελεί προτεραιότητά μας η προστασία των παιδιών. Μάλιστα, ενδεικτικό της σημασίας που δίνουμε αποτελεί το γεγονός ότι τα δύο κεντρικά θέματα που θέσαμε, στο πλαίσιο της Ελληνικής προεδρίας του Συμβουλίου, είναι:
η Αναθεώρηση της Ευρωπαϊκής Χάρτας Αθλητισμού
τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στον Αθλητισμό.
Ωστόσο, η χώρα μας δεν είχε επιδείξει σημαντική πρόοδο στην καταγραφή, κατανόηση και φυσικά αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος».
Όπως τόνισε ο κ. Αυγενάκης «από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων μου στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, δώσαμε ιδιαίτερη προσοχή στο θέμα αυτό, το οποίο χρήζει προσεκτικής και ουσιαστικής αντιμετώπισης και, φυσικά, δεν επιλύεται με απλό και άμεσο τρόπο. Απαιτεί προγραμματισμό, συμμετοχή της κοινωνίας, ενημέρωση και ευαισθητοποίησή της».
Η Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Ζέτα Μακρή, ανέφερε:
«Η ευαισθητοποίηση, η εγρήγορση και η ανάληψη δράσεων της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και ιδιαιτέρως του Υφυπουργού Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη, σε αυτή την κατεύθυνση, είναι μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα μας, να υψώσει ανάστημα. Προπονητές, υπεύθυνοι αθλητισμού, εκπαιδευτικοί φυσικής αγωγής, αθλητές, γονείς, Πολιτεία, απέναντι στην προσβολή και στο κατάφωρο πλήγμα της παιδικής αθωότητας, πρέπει να σταθούμε όλοι ενωμένοι και αμείλικτα ανένδοτοι. Καμιά δικαιολογία, καμιά υποχώρηση, καμιά αμφιβολία, καμιά ανοχή.
»Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να μεγαλώνουν φυσιολογικά, χαρούμενα, ασφαλή και υγιή. Στηρίζουμε, προβάλουμε, γινόμαστε πολλαπλασιαστές του μηνύματος «Σπάσε τη Σιωπή, Μίλησε, μην ανέχεσαι. Γινόμαστε πρεσβευτές των παιδιών αθλητών και ξεκινάμε να μιλάμε σε όλες τις γλώσσες δυνατά και καθαρά. Το «Start to Talk», είναι τρόπος ζωής όπως ακριβώς και ο Αθλητισμός. Είναι δέσμευση, είναι υπόσχεση για ένα καλύτερο μέλλον στον Αθλητισμό».
H Υφυπουργός Υγείας, Ζωή Ράπτη σημείωσε:
«Η Πολιτεία και το Υπουργείο Υγείας κάνουν μεγάλο αγώνα για να στηρίξουν αυτά τα παιδιά. Ειδικά κέντρα, όπως το Κέντρο που λειτουργεί η ψυχιατρική δομή στο Παίδων Αγία Σοφία αλλά και το ψυχιατρικό μας τμήμα Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, όπως και το Χαμόγελο του Παιδιού που είναι ένας φορέας που στηρίζεται και από το Υπουργείο Υγείας είναι φορείς που καθημερινά δουλεύουν με τέτοια παιδιά και προσπαθούν να δώσουν τις συμβουλές τους τόσο στα ίδια τα παιδιά όσο και στους γονείς τους. .Όμως αυτό δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή. Κάνουμε επίσης μια μεγάλη προσπάθεια για την εύρεση χρηματοδοτικών πόρων για να στηρίξουμε το παιδί και τον έφηβο. Το Υπουργείο Υγείας την καινούργια περίοδο του 2021 έχει εγκαινιάσει προγράμματα που αφορούν σε αυτά τα παιδιά, είναι σε συνεργασία και με το Χαμόγελο του Παιδιού με χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως είναι το Ταμείο Ανάκαμψης φιλοδοξεί το αμέσως επόμενο διάστημα να υλοποιήσει πολλά περαιτέρω προγράμματα για τη στήριξή τους. Εύχομαι τα αποτελέσματα αυτής της ημερίδας να αποτελέσουν αφετηρία δράσης για τέτοιες προσπάθειες οι οποίες θα βοηθήσουν τόσο τα παιδιά μας όσο και τους εφήβους».
7°
