Ο νεαρός Έλληνας παίκτης που επελέγη στην υψηλότερη θέση (Νο.15) στο draft του ΝΒΑ και προσβλέπει σε μια λαμπρή καριέρα στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου φορώντας τη φανέλα των Μιλγουόκι Μπακς, μίλησε στον δημοσιογράφο του gazzetta.gr, Αντώνη Καλκαβούρα, λίγες ώρες αφότου προσγειώθηκε στην Αμερική. Ξεχωρίσαμε ορισμένα αποσπάσματα των δηλώσεών του.
-Ποιο ήταν το συναίσθημα που ένιωσες, όταν άκουσες τον κομισάριο του ΝΒΑ, Ντέιβιντ Στερν, να ανακοινώνει την επιλογή σου στο Νο.15 του draft;
Πραγματικά είναι ένα συναίσθημα πάρα πολύ όμορφο, το οποίο, όμως, δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια! Γενικά η ατμόσφαιρα ήταν εορταστική, όλα τα παιδιά, που επελέγησαν πριν από εμένα, έδειχναν να απολαμβάνουν και να διασκεδάζουν αυτή τη μοναδική εμπειρία και, όταν άκουσα το όνομά μου, αισθάνθηκα να αδειάζω απ' το άγχος και να πλημμυρίζω από χαρά! Χάρηκα πάρα πολύ που τα κατάφερα σ' αυτό το δύσκολο βήμα, κάνοντας περήφανους τους δικούς μου ανθρώπους και τους φίλους μου, που με παρακολουθούσαν απ' την Αθήνα! Ήταν μία φοβερή στιγμή, που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ.
-Πότε πίστεψες ότι δεν ονειρεύεσαι; Ίσως όταν ανέβηκες πάνω στη σκηνή, έσφιξες το χέρι του ισχυρού άνδρα του ΝΒΑ και φόρεσες το καπέλο των Μιλγουόκι Μπακς;
Να σου πω την αλήθεια, ακόμη τσιμπιέμαι και κουνάω το κεφάλι μου. Απ' τη στιγμή που προσγειωθήκαμε τη Νέα Υόρκη και βλέπω τα κτίρια, νομίζω ότι ονειρεύομαι! «Πριν από ενάμιση μήνα δεν είχα χαρτιά και τώρα βρίσκομαι στο draft του ΝΒΑ;», αναρωτιόμουν συνεχώς! Μοιάζει απίστευτο! Είμαι ευγνώμων στους δύο εκπροσώπους μου, στον Γιώργο Δημητρόπουλο και στον Γιώργο Πάνου, που έχουν μεγάλη εμπειρία και με οδήγησαν εκ του ασφαλούς σε αυτά τα δύσβατα μονοπάτια.
-Ποιους άλλους νιώθεις την ανάγκη να ευχαριστήσεις για την συμπαράστασή τους;
Κατ' αρχήν τους γονείς μου, που, παρά τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν, στήριξαν με υπομονή την επιθυμία μου να τελειώσω το σχολείο και να παίξω μπάσκετ! Η οικονομική μας κατάσταση ήταν τόσο δύσκολη, που κάλλιστα θα μπορούσαν να με στείλουν κατ' ανάγκη να δουλέψω είτε στους δρόμους είτε στην οικοδομή! Τυχαία μιλάω για την οικοδομή, γιατί καμία δουλειά δεν είναι... ντροπή! Επέλεξαν, όμως, να ακολουθήσω τον δρόμο της μόρφωσης και της άθλησης κι αυτό μου βγήκε σε καλό. Θα τους ευχαριστώ πάντα γι' αυτό! Δε θέλω να ξεχάσω τα αδέρφια μου και κυρίως τον Θανάση, που ήταν ο άνθρωπος που με έσπρωξε στο μπάσκετ κα αυτές τις μέρες πρέπει να είναι είναι ο πιο περήφανος αδελφός στον κόσμο, καθώς επίσης και την ομάδα μου, τον Φιλαθλητικό, τους συμπαίκτες μου και τους προπονητές μου!
-Εδώ και λίγες ώρες ανήκεις στο ΝΒΑ, χωρίς καν να έχεις παίξει σε επίσημο αγώνα της Εθνικής Ομάδος. Θα αγωνιστείς τελικά στο Eurobasket Νέων, που αρχίζει στις 9 Ιουλίου στην Εσθονία; Θα παίξεις αργότερα στην Εθνική Ανδρών; Σε ρωτάμε γιατί, όταν οι παίκτες μπλέκουν με το ΝΒΑ, συνήθως παραμελούν τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα...
Σου έχω ξαναπεί ότι η Εθνική Ελλάδος για μένα είναι όνειρο! Εννοείται ότι θα παίξω με την Εθνική Νέων, για την ακρίβεια ανυπομονώ γι' αυτούς τους αγώνες. Αλλά όχι μόνο φέτος. Κάθε χρόνο θα είμαι στην διάθεσή της και θα παλεύω για ένα μετάλλιο!
-Στην Ελλάδα, πάντως, προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση η ταπεινότητα με την οποία έκανες τον σταυρό σου κι η θερμότητα με την οποία ο αδελφός πανηγύρισε την επιτυχία σου, κρατώντας την ελληνική σημαία. Δύο γνήσιοι Έλληνες, που πριν από λίγο καιρό δεν είχαν ελληνικό διαβατήριο...
Το διαβατήριο είναι ένα απλό χαρτί! Το ότι γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στην Ελλάδα, τελειώσαμε το σχολείο και μιλάμε την γλώσσα ήταν δεδομένο! Δεν χρειαζόταν αυτό το χαρτί για να πιστοποιήσουμε την ελληνικότητά μας! Απλώς τώρα είμαστε Έλληνες και με... τη βούλα, που λένε.
-Με τους γονείς σου μίλησες; Τι σου είπαν;
Μίλησα στις 8 το πρωί, για λίγο, όμως, γιατί δεν ήθελα να τους ενοχλήσω! Από την ημέρα που έφυγα, δεν έχουν κλείσει μάτι απ' το άγχος και την αγωνία κι ήταν πολύ κουρασμένοι! Ήταν πολύ χαρούμενοι και περήφανοι! Ανυπομονώ να τους συναντήσω, όταν επιστρέψω.
-Μίλησες με κάποιον απ' τους παίκτες, που επελέγησαν στο draft; Γνώρισες κανέναν; Τι σου είπαν;
Γνώρισα πάρα πολλούς, δέχθηκα κι έδωσα «συγχαρητήρια», αλλά αυτός που μου έκανε πολύ θετική εντύπωση ήταν ο Βίκτορ Ολαντίπο απ' το κολέγιο της Ιντιάνα, που έχει γεννηθεί στην Αμερική, αλλά είναι Νιγηριανός κι επελέγη στο Νο.2 του draft απ' τους Ορλάντο Μάτζικ! Ήταν πολύ φιλικός και διαχυτικός μαζί μου. Ήρθε, με αγκάλιασε, μου έδωσε το τηλέφωνό του και μου είπε ότι «εμείς οι δύο πρέπει να βοηθήσουμε την Εθνική Νιγηρίας να φτάσει ψηλά...»! Αμέσως τον διέκοψα και του είπα ότι είμαι Έλληνας κι αγωνίζομαι στην Εθνική Ελλάδος! Ελπίζω να τον συναντήσω στην διάρκεια της σεζόν και να γνωριστούμε καλύτερα.
-Οι άνθρωποι των Μπακς τι περιμένουν από σένα;
Ξέρουν ότι δεν είμαι έτοιμος να παίξω αμέσως στο ΝΒΑ, αλλά με επέλεξαν στο draft, επειδή με πιστεύουν και θέλουν να επενδύσουν πάνω μου! Γι' αυτό και θα βάλω τα δυνατά μου και θα δουλέψω πολύ σκληρά για να τους αποδείξω ότι δεν έκαναν λάθος!
-Εσύ τι περιμένεις από τον εαυτό σου;
Το ΝΒΑ είναι πολύ απαιτητικό και το επίπεδο του μπάσκετ εκεί είναι πολύ υψηλό, αλλά αυτό δεν με φοβίζει! Θα κάνω όσο πιο σκληρή προπόνηση γίνεται και θα προσπαθήσω να ετοιμαστώ το συντομότερο δυνατόν! Μπορεί να λένε ότι θα παίξω σε δύο χρόνια, ο δικός μου στόχος, όμως, είναι να τους δείξω ότι θα μπορέσω να παίξω σε έναν χρόνο ή σε έξι μήνες! Θέλω να παίξω πιο γρήγορα και μαζί με τον Κώστα Κουφό να εκπροσωπήσω επάξια το ελληνικό μπάσκετ!
10°
