Τι στόχο έχετε; Νέο προσωπικό ρεκόρ; Κάτω από 4 ώρες; Ή απλώς να τερματίσετε; Όποιος και αν είναι, όλοι έχουμε στο μυαλό μας κάποιον επιθυμητό χρόνο. Και αυτές τις ημέρες τα δρομικά περιοδικά και τα σάιτ φιλοξενούν εφαρμογές για να προβλέψει κάποιος το χρόνο του στον Μαραθώνιο. Λογικό. Άλλωστε με βάση τον προβλεπόμενο χρόνο κανονίζουμε τις πιο πολλές φορές και το ρυθμό. Αλλιώς, αν δεν έχεις πείρα, κινδυνεύεις να καείς πριν το καταλάβεις.
Δυστυχώς αυτές οι προβλέψεις μπορεί να πέσουν πολύ έξω, ανάλογα με τις συνθήκες του αγώνα αλλά και με την προπόνηση που έχουμε κάνει. Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου εμπειρία. Τις περισσότερες φορές, στους 7 μαραθωνίους που έχω κάνει, η πρόβλεψη ήταν για καλύτερο χρόνο από αυτόν που έφερα. Κάθε φορά, ανεξάρτητα από το πώς ξεκινούσα, κάποια στιγμή έμενα από δυνάμεις. Στη δική μου περίπτωση ο λόγος, πιστεύω, πολύ απλός. Έκανα μόλις δυο μεγάλα λονγκ των 30 χιλιομέτρων. Κατά τα άλλα η προπόνηση ήταν ουσιαστικά η ίδια. Εξαίρεση ήταν το 2011 που κατάφερα να κάνω σχετικά αξιοπρεπή χρόνο (3:45:50). Είχα τρέξει 4 λονγκ των 30 χιλιομέτρων και θυμάμαι ακόμα την έκπληξή μου όταν στην τελευταία μου προπόνηση, είχα δυνάμεις για να τρέχω ως το τέλος με ρυθμό κάτω από 5 λεπτά το χιλιόμετρο – για μένα πολύ γρήγορος ρυθμός. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα ότι μπορώ να πάω καλά. Την ημέρα του αγώνα η θερμοκρασία ήταν πολύ καλή, με συννεφιά και ένα δυνατό αέρα που σε μεγάλο μέρος της διαδρομής μάς έσπρωχνε. Έφτασα στην Αγία Παρασκευή ξεκούραστος και μόνο στα τελευταία δύο χιλιόμετρα δυσκολεύτηκα. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά μου. Εκείνη τη χρονιά πάντως δεν είχα πάει σε εργομετρικό, δεν υπήρχε πρόβλεψη και δεν είχα στόχο. Πήγα όπως, λένε, με το σώμα αλλά και φοβισμένος λόγω του κακού καιρού. Ίσως αυτό να βοήθησε, κράτησα δυνάμεις και απέδωσε.
Στον Μαραθώνιο του Βέρντι, στην Πάρμα, τρέχαμε στην εξοχή της Εμίλια-Ρομάνια, με χιόνι γύρω μας και κατά διαστήματα σε ομίχλη. Σαν να είμαστε σε ταινία, σκέτη μαγεία.
Πήρα θάρρος όμως και στη συνέχεια, σε συνεργασία με τον Ηλία Ζαχαρόγιαννη που μου έκανε την εργομέτρηση, είπα να πιάσω το όριο της Βοστώνης. Η πρόβλεψη, με βάση τη μέτρηση, ήταν για τρεις ώρες και τριάντα λεπτά. Το 3:40 ήταν το όριο για τη δική μου ηλικιακή ομάδα, άρα εφικτό. Διάλεξα λοιπόν μια φλατ διαδρομή και τη συνδύασα με λίγο τουρισμό. Είπαμε να πάμε στoν Μαραθώνιο του Βέρντι στην Πάρμα, που το 2013 συνέπιπτε μάλιστα με τα 200 χρόνια από τη γέννηση του συνθέτη. Οι φωτογραφίες από την προηγούμενη χρονιά εντυπωσιακές, οι αθλητές περνούσαν μέσα από ένα Palazzo, ενώ στην εξοχή έτρεχαν σε μια υπέροχη λιακάδα. Πώς το λέει το ανέκδοτο; Αυτά last year. Όταν φτάσαμε στο Σαλσοματζόρε, από όπου η εκκίνηση, είχε συννεφιά και την παραμονή έριξε ένα φοβερό χιόνι, όλοι οι δρόμοι είχαν κλείσει. Μέσα μου είπα ότι πάει ο μαραθώνιος, αδύνατον να τρέξει κανείς σε τέτοιες συνθήκες. Το έριξα λοιπόν στις μακαρονάδες, καταλαβαίνετε τώρα στην περιοχή της Πάρμας τι σημαίνει φαγητό. Οι πιο ωραίες ταβέρνες σε κάτι πανέμορφα χωριά σε εξαιρετικές σχετικά τιμές.
Όταν ξυπνήσαμε το πρωί δεν πίστευα στα μάτια μου. Όλοι οι δρόμοι είχαν καθαρίσει. Όταν λέμε καθαρίσει, εννοούμε ούτε ίχνος χιόνι στην άσφαλτο. Ο Μαραθώνιος θα γινόταν κανονικά. Με κρύο βέβαια, αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα. Άλλο ήταν. Πήγα στην εκκίνηση ελαφρώς ξενυχτισμένος, κυρίως όμως ψυχολογικά τελείως απροετοίμαστος και με το άγχος ότι έχω να πιάσω ένα συγκεκριμένο χρόνο. Το αποτέλεσμα ήταν να τρέξω το πρώτο μισό πολύ πιο γρήγορα από ό,τι έπρεπε και στο τέλος να σκάσω: 3:53 και πολύ μου ήταν.
Σαν εκδρομή, από τις καλύτερες που έχω κάνει. Ο αθλητικός τουρισμός είναι από τα πιο ωραία που μπορεί να κάνει κάποιος. Τρέχαμε στην εξοχή της Εμίλια-Ρομάνια, με χιόνι γύρω μας και κατά διαστήματα σε ομίχλη. Σαν να είμαστε σε ταινία, σκέτη μαγεία. Αγωνιστικά, όμως, αποτυχία αλλά και μάθημα. Από τότε έχω γίνει οπαδός της θεωρίας ότι πρέπει να πηγαίνουμε πιο αργά το πρώτο μισό του αγώνα. Και βέβαια σέβομαι πολύ περισσότερο την ανάγκη για σωστή τακτική. Όσο για πρόβλεψη χρόνου, δεν έχω ξανακάνει.
Υ.Γ. Για όποιον επιμένει, βρήκα ενδιαφέρουσα μια εφαρμογή του Runners World η οποία κάνει πρόβλεψη ανάλογα με τους χρόνους σε προηγούμενους αγώνες, αλλά, κι εδώ είναι η διαφορά, ανάλογα και με τα χιλιόμετρα που κάνετε στην προπόνηση. Ίσως να είναι πιο ακριβής.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
14°
