O Takis που γνώρισα: Η Ειρήνη Φρεζάδου, Αρχιτέκτων και Πολεοδόμος γράφει για τον σπουδαίο εικαστικό και αληθινό επαναστάτη της Τέχνης.
Ήταν Δεκαπενταύγουστος του 2000, όταν ανάμεσα στους αγαπημένους Παναγιώτηδες και Μαρίες πήρα τηλέφωνο και τον Τάκι για να του ευχηθώ για την ονομαστική του εορτή. Άστραψε και βρόντηξε, τρυφερά αλλά και κατηγορηματικά ο σπουδαίος καλλιτέχνης: «…. Τι νομίζεις, ότι εγώ είμαι χριστιανός σαν εσάς, εγώ είμαι κατευθείαν απόγονος των αρχαίων Ατλάντων και των αρχαίων Αιγυπτίων, δεν πιστεύω σε ονομαστικές εορτές …»
Τον Τάκι τον γνώρισα το 1997, όταν συνοδεύοντας ένα συνεργάτη του βρέθηκα στο ατελιέ του στο Γεροβουνό, και του πήρε μόλις 10 λεπτά για να μου αναθέσει την ανακαίνιση του προσωπικού του χώρου στο Κ.Ε.Τ.Ε. Πέρασα δύο αξέχαστους δημιουργικούς μήνες, όπου η κάθε μέρα εργασίας έκλεινε «υποχρεωτικά» με ένα δείπνο στο μοναστηριακό τραπέζι της κουζίνας-χώρου υποδοχής. Φαγητό μαγειρεμένο από τα χέρια της αγαπημένης Λεμονιάς, κόκκινο γαλλικό κρασί, -από τα καλύτερα που έχω πιεί-, και κουβέντα μέχρι αργά με συνοδεία από άριες, …φυσικά από την Divina Maria…
Ιστορίες από τη ζωή του στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, η αγάπη του για τον Marcel Duchamp, η σχέση του με άλλους σημαντικούς εκπροσώπους της Τέχνης και της Επιστήμης, η δύσκολη -στο τέλος- σχέση με τον Ιόλα, εξιστορήσεις πηγαίες, μερικές αστείες ή και πιπεράτες, δίχως ίχνος έπαρσης η καλλιτεχνικού ναρκισσισμού…
Αλλά εξ ίσου ενδιαφερόταν να ρωτήσει για τη δική μου ζωή, τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω μου, μου επαναλάμβανε συχνά να …αποφεύγω τους μπουρζουάδες και μου υπενθύμιζε ότι ένα πραγματικό έργο Τέχνης πρέπει να μένει πάντα ημιτελές… για να αναπνέει…
Είναι ίσως ο μοναδικός άνθρωπος τον οποίο έχω ακούσει να βρίζει, χωρίς να ακούγονται ποτέ χυδαίες οι λέξεις από το στόμα του… αντίθετα πραγματώνονταν με απόλυτη φυσικότητα παίρνοντας σχήμα και υλική υπόσταση.
Το υλικό σώμα του Τάκι ακολούθησε τον προφανή κύκλο της δημιουργίας και της καταστροφής… Το πνευματικό του σώμα συνεχίζει αενάως στην τροχιά των Μεγακύκλων της αγαπημένης του αρχαίας Αιγύπτου και της μυθικής Ατλαντίδας του…
Ακολούθησε την τυπική διαδικασία για την ενοικίαση σπιτιού. Όμως εξαπατήθηκε κι έτσι μια ολόκληρη ζωή 35 ετών μεταφέρθηκε σε αποθήκη και ο ίδιος σε ξενοδοχείο
Από το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία μάς ήρθε σαν χαστούκι στο πρόσωπο το ενδεχόμενο να αλλάξει για πάντα η ζωή μας και να ξεχάσουμε τα όσα ξέραμε.
11°
