ΣΕ ΕΙΔΑ

Είχες αυτό το κάτι που με έκανε να ντραπώ να μιλήσω. Ελπίζω να το δεις εδώ και να μου στείλεις.

Σου έκλεισα τον δρόμο με φορτηγό, έψαχνες να βρεις μια φίλη σου στον ίδιο δρόμο. Έκανα λάθος που δεν σου μίλησα. Αν το δεις στείλε.

Καθάριζα τον κήπο και κουβαλούσα σκουπίδια πέρα - δώθε στον κάδο, με το καρότσι σαν το μούλο. Πέρασες δύο φορές από μπροστά μου και τη δεύτερη μου χαμογέλασες! Έμοιαζες με Γερμανίδα, ίσως όμως και να ήσουν Ελληνίδα. Δεν κρατούσα μύγδαλα πάνω μου να σε φιλέψω. Είχες μία αύρα μαγική, αέρινη, απόκοσμη. Αερικό και νεράιδα μαζί, έντυσες το καλοκαίρι σαν στίχους του Ελύτη. Να είσαι πάντα καλά.

Σου μίλησα για 20 δευτερόλεπτα, ανταλλάξαμε μόνο τα ονόματά μας, κόλλησα κι έφυγα σαν το κογιότ, δεν ξέρω γιατί... Σε λένε Θοδωρή, μόνο αυτό κράτησα... Θα είμαι Στέρεο Νόβα :)

Ήσουν μπροστά μου σε σουβλατζίδικο στην Πετρούπολη. Κοιταχτήκαμε 2-3 φορές αλλά δεν βρήκα κάποια αφορμή. Αν το δεις και θες, στείλε.

Μπήκαμε μαζί στο μετρό από τον σταθμό Αγ. Μαρίνα. Καθίσαμε αντικριστά δίπλα από την πόρτα. Φορούσες ένα γκρι μπλουζάκι, τζιν παντελόνι και άσπρα τσόκαρα. Στον δεξί σου ώμο είχες κρεμασμένη μια τιγρέ τσάντα με δύο φερμουάρ. Στο δεξί σου χέρι είχες ένα σχοινένιο βραχιόλι με μία κόκκινη καρδούλα. Κοιταχτήκαμε αρκετή ώρα και έπαιξες τα μαλλιά σου στιγμιαία. Ήθελα να σου μιλήσω, αλλά δεν πρόλαβα. Θέλω να σε ξαναδώ.

Γεια σου, Ειρήνη, μιλήσαμε όπως πήγαινες στη συναυλία των Madrugada. Τα είπαμε πολύ ωραία και μου άρεσαν τα vibes που είχαμε. Έπρεπε να ζητήσω το τηλέφωνό σου. Έχω μια πρόσκληση για τη συναυλία των Editors, θέλεις να έρθεις μαζί μου για παρέα;

Σε είδα στη συναυλία του Anser στην Τεχνόπολη (Τετάρτη, 7/6/2023). Καθόσουν πίσω μου μπροστά από τους ηχολήπτες. Πήρες το κινητό μου με μια πολύ τρυφερή χειρονομία και βιντεοσκόπησες «Το τανγκό της». Είπες: «Έβγαλα σε κοντινή λήψη και το βιολί...» Δε σε καληνύχτισα όταν τέλειωσε η συναυλία και το μετάνιωσα. Αυτό.

Περνάς σχεδόν κάθε πρωΐ από το σπίτι μου διασχίζοντας τον πεζόδρομο με τα τουβλάκια και, όταν πέφτει το βλέμμα σου πάνω μου, χαμογελάς! Είσαι το πιο υπέροχο χαμόγελο και το πιο υπέροχο βλέμμα που μου φτιάχνει τις μέρες. Είσαι η ανατολή μου.

Νικολέτα, μου μάτιασες το σκαμπό και δεν επέστρεψες ποτέ! Επικοινώνησε keslake89@gmail.com