ΣΕ ΕΙΔΑ

Σε είδα, στο Blue Star Myconos, κοκκινομάλλα με ένα γαλάζιο(?) φόρεμα, στις 13/08/23... Ανέβηκες στη Σύρο για Πειραιά. Σήκωσες δύο παλικάρια κι έκατσες με τη φίλη σου στις αριθμημένες 2819-2820 (τους ήξερα κι είχα κάτσει ήδη κι εγώ λίγη ωρα πριν σε αυτές τις θέσεις). Εγώ καθόμουν στον διάδρομο μετά την reception. Έκανες κάποιες βόλτες, σε χάζευα. Πιστεύω το κατάλαβες έστω κι αν με κοίταξες φευγαλέα. Σε κοίταξα πολλές φορές κι αφού έκατσες στη θέση. Σ' έψαχνα με το βλέμμα. Με είδες, πιστεύω, που σε κοιτούσα και μετά ξάπλωσες δίπλα στη φίλη σου. Περίμενα αρκετά, σχεδόν στο τέλος για να κατέβεις στον Πειραιά. Δεν σε είδα, έφυγα. Στείλε αν κατάλαβες.

9/8. Απίστευτη ομορφιά, εξαιρετικό στυλ και γούστο. Φορούσες άσπρο maxi, που έδενε απόλυτα με τα ξανθά μαλλιά και τον αέρα που εκπέμπεις, στον τρόπο που περπατάς, στο βλέμμα σου, σε όλα. Έκατσες στις μπροστινές θέσεις, κατέβηκες γύρω στις 10 το βράδυ στην Τσαλδάρη. Ήμουν με συγγενικό πρόσωπο, για αυτό δε μίλησα παρότι με μαγνήτισες. Θέλω να σε ξαναδώ.

Σαν άλλος Ρωμαίος με φλέρταρες κάτω από το μπαλκόνι μου στα Κουφονήσια. Είπαμε να συναντηθούμε στο Σορόκο πιο μετά αλλά δεν μπορέσαμε να εντοπίσουμε ο ένας τον άλλον μες την κοσμοσυρροή... Ζήτησα από τη σπιτονοικοκυρά σου το όνομά σου αλλά ξεγλίστρησε. Αν μια στο εκατομμύριο το δεις, είμαι η Ιουλιέτα σου... *Παρακαλώ μη μου στείλετε τρολ ή τυχαίοι.

Σάββατο βράδυ, εγώ με την παρέα μου κι εσύ με τη δική σου. Κοιταχτήκαμε αρκετές φορές, αλλά δεν μιλήσαμε. Περίμενες έξω μετά που έφυγε η παρέα σου αλλά δε μου μίλησες όταν φύγαμε κι εμείς αν και έφυγες κι εσύ τότε... Φόραγες λευκή μπλούζα και είχες τα πιο εκφραστικά μάτια. Σε έψαξα σε σόσιαλ αλλά δεν τα κατάφερα. Ίσως σταθώ τυχερή εδώ, νομίζω θα καταλάβεις ποια είμαι από εκείνο το βράδυ, κόκκινη φούστα και τοπ ;)

Σε είδα στην καφετέρια Παραμύθι. Ανταλλάξαμε αρκετές φορές ματιές. Πέρασες από μπροστά μου και χαμογελάσαμε ο ένας στον άλλον. Αυτό το χαμόγελο ποτέ θα το ξαναδώ...

Σε είδα μόλις έβγαινα από το αμάξι της φίλης μου. Και εσύ εκείνη την ώρα ερχόσουν και σε άφηνε το ταξί έξω από την εκκλησία. Και μιλήσαμε και είπαμε «γεια σου». Μόνο στο γεια σου μείναμε.🙂 Ειμαι η κοπέλα με το μπλε φόρεμα. Ήσουν ψηλός με γυαλιά μυωπίας, φορούσες γαλάζιο πουκάμισο και μπλε παντελόνι.

Στήριζα τον πατέρα μου που δυσκολευόταν να βγει από τη θάλασσα. Μας είδες και προσφέρθηκες να βοηθήσεις. Έχεις χρυσή καρδιά. Δεν ήθελα να σας ενοχλήσω. Γιάννης - helpedmyfather@gmail.com

Κυριακή 30 Ιουλίου μεσημέρι, ήσουν στο Nossa beach bar στην Ανάβυσσο με δύο κυρίες μεγαλύτερης ηλικίας (η μία είχε πατερίτσα). Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν πολλές φορές. Φόραγες μπλε μαγιό και μαύρη μπλούζα και έφυγες χωρίς να προλάβω να σου μιλήσω.

Σε είδα στη στάση Κήπος, ανέβηκες στο 235, αλλά στον Ευαγγελισμό μπήκες στο 220. Ξανθιά, αν το δεις θα καταλάβεις έτσι και αλλιώς.

Έφυγα νωρίς 🙃