ΣΕ ΕΙΔΑ

Ήσουν σε ένα καφέ/εστιατόριο δίπλα απ' την Ερμού. Νομίζω το μαγαζί λεγόταν Enoteca di Atene. Καθόσουν για φαγητό με δύο φίλες σου και στο πίσω τραπέζι καθόμουν εγώ με έναν φίλο μου. Έχω την αίσθηση ότι τα βλέμματά μας συναντήθηκαν αρκετές φορές... Δυστυχώς δεν ήρθα να σου μιλήσω και έφυγα πρώτος. Ελπίζω να το δεις και να μπορέσω να σε βρω...

Είπες στον πιτσιρίκο πριν από εμένα ότι έχει όμορφα μάτια. Είχες ομορφότερα, αλλά δεν σ' το είπα. Σου είπα απλά μόνο «καλή συνέχεια, κούκλα». Αν το δεις, στείλε.

Σε είδα στην Καλλιρόης έξω από το ξενοδοχείο. Περνούσες τον δρόμο και εγώ σταματημένος στο φανάρι με ένα Kawasaki πράσινο. Μου χαμογέλασες, μετά έφυγα. Αν το δεις, στείλε μου.

Ήμουν στον Κάνδαυλο στο Γκάζι για να φάω γύρο στις 6 το πρωΐ του Σαββάτου. Ήσουν ήδη σε ένα τραπέζι απέναντί μου με δύο φίλες σου έξω στο πεζοδρόμιο. Μαύρα ρούχα, με μελαχρινά μαύρα μαλλιά, με όμορφο γλυκό πρόσωπο. Σε κοίταξα πολλές φόρες και με κοίταξες κι εσύ. Μια στιγμή κάνεις κίνηση και βγάζεις το μαύρο δερμάτινο τζάκετ και έμεινες με το φόρεμα, μπουστάκι μαύρο. Σε κάποια φάση ήρθες προς το μέρος μου και πέρασες από το τραπέζι. Βιαζόσουν, γιατί είχες καλέσει ταξί να φύγεις. Το μετάνιωσα που δε σου μίλησα... Θέλω να σε ξαναδώ, να γνωριστούμε.

12/10, ηλεκτρικός προς Πειραιά, κατά τις 6:40 με 7:00. Κατέβηκες Μοσχάτο, φορούσες μια μπλούζα με ένα σκυλάκι, μια ΚΝ95 μάσκα και φορούσες στρογγυλεμένοι γυαλιά. Επίσης κρατούσες μια τσάντα. Σε κοίταζα, δεν ξέρω αν το κατάλαβες. Κοίταγες έξω από το παράθυρο μάλλον χαμένη. Άκουγες μουσική και ήσουν πολύ γλυκούλα και όμορφη. Αν το βλέπει κάποιος που την ξέρει, παρακαλώ να της το προωθήσει ή αν το βλέπεις απάντα ή πατά like σε παρακαλώ. Φορούσα μια μαύρη μπλούζα και ένα τσαντάκι.

Μπήκες στο μαγαζί με μια φίλη σου. Έκατσες λίγο μακριά μου, κοιταχτήκαμε αλλά μετά μεγάλωσε η παρέα σου και δεν μπόρεσα να σου μιλήσω. Στο τέλος έφυγες μόνη με τη φίλη σου και με κοίταξες πολύ έντονα αλλά δυστυχώς δεν αντέδρασα γρήγορα και σε έχασα.

Κοκκινομάλλα, ήσουν μια σειρά μπροστά, ελαφρώς στα αριστερά όπως βλέπαμε τη σκηνή. Είχες πολύ ωραία αύρα και πρόσωπο, σε κοίταζα συχνά και κάποια στιγμή που γύρισες να πάρεις κάτι, διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας. Ήσουν με 4-5 άτομα παρέα. Φεύγοντας, ήμασταν δίπλα-δίπλα και με άφησες να περάσω πρώτη και είπα «ευχαριστώ».

Σε είδα στον Σκλαβενίτη στην Τρίπολη, ήσουν με τη μητέρα σου και μου χαμογέλασες μπροστά απο τα τυριά, μετά σε έχασα.

Ήμουν σήμερα το πρωί κατά 9 παρά είκοσι στην κόκκινη γραμμή του μετρό. Ήμασταν κλασικά σαρδέλες. Στο Πανεπιστήμιο μπήκε κόσμος και έσπρωξα την κυρία από πίσω μου με την τσάντα, άρχισε να γκρινιάζει ότι την ενοχλούσε και να την πάρω μπροστά μου (χώρος δεν υπήρχε). Εσύ με τα μαύρα και το σκουλαρίκι που κρατιόσουν από τον στύλο απέναντί μου, είδες ότι η τσάντα μου ήταν ανοιχτή και προσφέρθηκες να την κλείσεις. Τελικά ήταν χαλασμένη (η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται). Σε ευχαριστώ πολύ για την ευγενική χειρονομία. Κάπως με ηρέμησες γιατί με εκνεύρισε η άλλη. Επίσης είχες όμορφο χαμόγελο. Η κοπέλα με τα κόκκινα ακουστικά και τη θηριώδη χαλασμένη τσάντα.

Και όταν γνώρισα εσένα… πότε θα σε ξαναδώ; Πέτρο, σύνελθε και έλα κοντά μου!