ΣΕ ΕΙΔΑ

Έτρεχες στο άλσος Νέας Σμύρνης το μεσημέρι της Πέμπτης με ένα ροζ κολάν. Κοιταχτήκαμε δύο φορές, ήρθα να σου μιλήσω αλλά πρόλαβε άλλος. Μετά έφυγες και εγώ έχω κάνει 10.000 γύρους να σε περιμένω ?
 

Σε βλέπω καθημερινά στον καναπέ και πίνεις καφέ χαζεύοντας πρωινάδικα. Θέλω πολύ να σε γνωρίσω καλύτερα. Είμαι σίγουρη πως τώρα με την καραντίνα θα μου δοθεί η ευκαιρία. Σε φιλώ γλυκά, ο εαυτός σου.
 

Μετρό προς Ελληνικό. Έχεις τατουάζ σταυρό κοντά στον αντίχειρα. Κοιταχτήκαμε 2-3 φορές για κάποια δευτερόλεπτα. Το βλέμμα σου ήταν τόσο έντονο, που το σκέφτομαι από εκείνη τη στιγμή. Κατέβηκες πρώτος, ελπίζω να το δεις!
Υ.Γ. Σήμερα βρήκα να ντυθώ σαν λέτσος;
 

Άμα λάχει, Εξάρχεια. Με το που κατέβαινες τα σκαλιά, καθόσουν δεξιά στο πρώτο τραπέζι με μια φίλη σου. Φορούσες κόκκινο κραγιόν, μαύρο κοντό φόρεμα με μαύρο καλσόν και μαύρα μποτάκια και εγώ ήμουν με μια φίλη μου. Έφυγες 12 παρά αφού έφαγες και το γλυκό σου. Ήθελα πάρα πολύ να σου μιλήσω, αλλά δεν ήμουν σίγουρη αν ήθελες και εσύ και ένιωθα να με κοιτάς όπως κοιτούσα και εγώ εσένα. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που το κάνουν αυτό αλλά με εσένα μου βγήκε και το έκανα. Θα ήθελα πολύ να δεις το μήνυμά μου.

Lithi Votanikos. Εσύ χόρευες μέσα με την παρέα σου. Είσαι ψηλή, μελαχρινή με σγουρά μαλλιά. Με κοίταζες, σε κοίταζα. Ελπίζω να το δεις.

Ήσουν στο πεζούλι έξω από το Άρωμα με μια φίλη σου, φόραγες μπεζ/καφέ μπλούζα. Εμείς ήμασταν 3, κοιταχτήκαμε κάμποσες φορές. Aν το δεις: σίγουρα κατάλαβες :)
 

Συναντηθήκαμε στο parking, και μετά στο By the Glass. Να πιούμε το κρασάκι που υποσχεθήκαμε.
 

Ένα χαμόγελο γνώριμο κάτω από τη μάσκα σε κάνει να ξεχνάς τη δύσκολη μέρα που είχες. Την κυνηγάς αλλά τη χάνεις, παρ' όλα αυτά πιστεύεις θα την ξαναδείς! Σταθμός Λαρίσης, Παρασκευή 30/10, ώρες 20:21. Καστανή κοντά στο 1,75, γνώριμη φυσιογνωμία. Κοιταχθήκαμε έντονα. Είμαι ο ψηλός μελαχρινός με δερμάτινο τζάκετ. Αν υπάρχεις όντως και δεν ήσουν δημιούργημα της φαντασίας μου, κάλεσέ με!
 

Εσύ ο ωραίος ταξιτζής που με πήρες σήμερα το πρωί κούρσα από Νομισματοκοπείο και που όταν φτάσαμε στον προορισμό μας, στην Αγία Παρασκευή, σε ρώτησα αν έχεις ρέστα από 50άρικο και μου απάντησες «Ναι. Τι να σε κάνω, μία σ' έχω!» Το είπες τόσο αρρενωπά.
(Επίσης αν πρόλαβες να μου αποκτήσεις αδυναμία από Νομισματοκοπείο μέχρι Αγία Παρασκευή, έχουμε να πούμε πολλά οι δυο μας!) Αν είσαι εσύ, πες μου τι άλλο με ρώτησες μετά, τι σου απάντησα και τι συμβουλή μου έδωσες στο τέλος! Έπρεπε να μου ζητήσεις τηλέφωνο!
 

Ήσουν πολύ γλυκό κορίτσι, όμορφο, φωτεινό. Φορούσες κόκκινη μάσκα και σου έδωσα προτεραιότητα για ταξί. Ασυναίσθητα στεκόμασταν δίπλα δίπλα στη σιωπή μας και μου άρεσε πολύ. Πήγαινες Βράχο ενώ εγώ Κηφισσό και έχανα το λεωφορείο μου. Ήθελα να μπούμε στο ίδιο ταξί μαζί χωρίς να το σκεφτώ και αν δε με σταματούσες ίσως να σε γνώριζα. Στεκόμουν ήρεμος κοντά σου. Μου έκανε εντύπωση πως υπάρχει και ο ρομαντισμός σε χρόνο που δεν το περιμένεις. Θα ήθελα να μιλήσουμε αν το έβλεπες. Σε φιλώ!