ΣΕ ΕΙΔΑ

Αναζητώ εσένα που είσαι 50+, σοβαρή, ευγενική, συνεννοήσιμη, όχι εύσωμη, καλλιεργημένη και αξίζεις. Σίγουρα κυκλοφορείς κάπου εκεί έξω αλλά δύσκολο να είσαι ο εαυτός σου σε τόσα βλέμματα καθημερινά, δύσκολο να βρεις τα θέλω σου μέσα σε τόσα "πρέπει" και "μη". Μακάρι να ανακαλύψουμε και μοιραστούμε για λίγο τα θέλω μας, με ηρεμία, κατανόηση και αλληλοσεβασμό.
 

Σε είδα με τα πόδια. Κοιταχτήκαμε. Μισή ώρα μετά, σε ξαναείδα στον Περιφεριακό που πήγαινες στο αυτοκίνητό σου. Ξανακοιταχτήκαμε. Με το άσπρο πουκάμισο.
 

Κάτσαμε απέναντι. Είχες μουσική στα αυτιά από το κινητό. Φόραγες όλο μαυρά. Κατεβήκαμε και οι δύο Κηφισιά. Σου έδωσα τη μια τσάντα σου για διευκόλυνση. Ήσουν επίσης πολύ ευγενική.
 

Ψάχνω ώριμη κυρία, ψαγμένη και αξιόλογη να γνωρίζει την ταντρική τέχνη.
 

Μια αλήθεια. Και ένα ψέμα. Μια υπέροχη αγκαλιά και ο πιο τρελός έρωτας.
Εμένα / εσένα.
Το χαμόγελό σου, το ναρκωτικό μου.
 

You beautiful man, in your nice tuxedo, working in an embassy here in Athens, who stared at me at the gas station on Katehaki str. around 21.00... ? I promise you I can be better than sweaty with messy hair.
 

Ήσουν με την παρέα σου καθισμένη για ώρα στη νησίδα. Ξανθό μαλλάκι, ανοιχτόχρωμα μάτια, παιχνιδιάρικο βλέμμα. Στεκόμουν μπροστά σας σχεδόν αδημονώντας για μία σου ματιά. Φορούσα χακί βερμούδα και μπλουζάκι Potergeist\m/με μαύρο ray ban στο κεφάλι. Στο όνομα της δικαιοσύνης που έλαμψε σήμερα (και της θεάς τύχης, του χάους και του έρωτα) δες το και στείλε.
 

Ήμουν με μια φίλη μου έξω από τον Γερμανό! Μου έδωσες τη σειρά σου! Δε θυμάμαι αν σ’ ευχαρίστησα...
 

Σε βλέπω κάθε μέρα. Παίρνουμε το ίδιο τρένο από Ανθούπολη στις 07:50, τρίτο βαγόνι από το τέλος. Είσαι καστανή με ίσιο μαλλί και υπέροχο βλέμμα, κρατάς πάντα καφέ στο χέρι. Κάποια μέρα θα σου μιλήσω, έστω για μια «καλημέρα»!
 

Με κοίταξες, σε κοίταξα. Σε ξανακοίταξα. Με ξανακοίταξες. Ήμουν στο αυτοκίνητο και περνούσες τη διάβαση με τη φίλη σου. Άναψε το πράσινο και έφυγα. Ξανακοίταξα. Ξανακοίταξες.