ΣΕ ΕΙΔΑ

Τον Οκτώβριο, απλά σήμερα μου ήρθε μια φλασιά. Που σε είχα δει έξω από τη Σχολή Σταυράκου. Είσαι μελαχρινός και θυμάμαι σε κοίταξα πολύ έντονα, ύστερα χάθηκες και εγώ συνέχισα να περπατάω. Αν το δεις, στείλε μου.
 

Σε είδα στο τραμ, 10.30 το βράδυ, χαμογελαστή. Σηκωνόσουν συνέχεια να μιλήσεις με την παρέα σου. Σε κάποια φάση σου έπεσε η μάσκα. Φόραγα άσπρη μπλούζα και μαύρο σορτσάκι. Θα χαιρόμουν να σε γνώριζα.
 

Είσαι αδύνατη, με κοντά μαλλιά, άκουσα να σε φωνάζουν Άννα!!! Είμαι ψηλός με ξυρισμένο κεφάλι και σκουλαρίκι, φορούσα μαύρη μπλούζα... Θέλω να σε ξαναδώ.
 

Συναντηθήκαμε στα αντηλιακά. Μου παραχώρησες τη σειρά σου στο ταμείο. Μιλήσαμε. Περίμενες να βγω από το πάρκινγκ. Ήσουν με το μηχανάκι. Με χαιρέτησες. Μετά σε έχασα. Ποτέ θα ξαναπάμε σούπερ μάρκετ;;;
 

Καθόμασταν σε απέναντι τραπέζια στην αυλή του Καμπεθόν. Πέρασαν 4 ώρες που κοιταζόμασταν, αλλά δεν μίλησε κανείς απ’ τους δυο. Κάποια στιγμή είπαμε με τη φίλη μου να φύγουμε, η οποία μου είπε ότι μου χαμογελούσες ενώ έφευγα, αλλά εγώ δεν σε είδα. Ναι, εσύ με τα κόκκινα παπούτσια που μιλούσες δυνατά και μάθαμε ότι μόλις γύρισες από Καλαμάτα και κανόνιζες το καλοκαίρι για Σκύρο. Μάθαμε κι άλλα, για το πώς προτιμάς να πεθάνεις, αλλά δεν είναι της παρούσης. Αν τύχει και το δεις, να ξέρεις ότι αναρωτιέμαι: ρε αγόρια, γιατί μας κοιτάζετε τόσες ώρες και δε μιλάτε; Τι μας χαμογελάτε στο φεύγα;
 

ΑΒ Βαρυμπόμπη. Γύρω στις 16.00 αν θυμάμαι καλά. Με το που άνοιξε η πόρτα του ασανσέρ. Περίμενες να κατέβεις στο parking, μελαχρινή και άκρως εντυπωσιακή. Φορούσες αθλητικό κοντό σορτσάκι και λευκό t-shirt με πολύχρωμα αστέρια. Μπορεί το σύμπαν να συνωμοτήσει και να διαβάσεις το μήνυμα; Θα δείξει...

Ήσουν με τον φίλο σου και έλεγες συνέχεια ότι θες να πεθάνεις. Έκανες πλάκα σε όσους περνάγανε. Σας άκουσα που μιλάγατε για εμάς. Δεν έχω δει ξανά άτομο σαν εσένα. Γιατί δεν μας μίλησες;
 

Σε βλέπω συνέχεια στη γειτονιά, βγαίνεις βόλτα με τον σκύλο συνήθως. Σε πετυχαίνω συχνά. Μένουμε στον ίδιο δρόμο, παλαιότερα είχαμε γνωριστεί κιόλας, δούλευες σε καφέ. Σήμερα, 20 Μαΐου, μου χαμογέλασες και σου είπα «καλησπέρα».
 

Δροσιά. Έκανες βόλτα τον σκύλο σου κι εκείνος μύριζε το αυτοκίνητό μου. Κακώς δεν σου μίλησα, αλλά δεν ήξερα σε τι φάση είσαι…
 

Σε είδα στις 16 Μαΐου το απόγευμα κατά τις 5 στην Κίτρινη Γκαζόζα στη Φιλαδέλφεια. Είχες κόκκινα ανοιχτά μαλλιά και καθόσουν μαζί με έναν άντρα και μια κοπέλα. Σε κοίταζα από μακριά και σε κάποιες φάσεις με κοιτούσες και εσύ. Ήσουν πολύ όμορφη!!!