Ένα γράμμα για όταν σε γνωρίσω

Λατρεμένη Χ, Μετά από τόσο καιρό που είμαστε μαζί, ήθελα να σου γράψω ένα γράμμα, και να μοιραστώ έτσι μαζί σου την ευγνωμοσύνη που νιώθω. Από την πρώτη στιγμή που σε κοίταξα, ένιωσα κάτι μέσα μου να κάνει «κλικ». Σίγουρα έπαιξαν ρόλο οι εκφραστικές σου ματάρες, το υπέροχο χαμόγελό σου και η αυτοπεποίθηση που είχες. Ψηλή, εντυπωσιακή και αθλητική. Από τις πρώτες μου σκέψεις ήταν το «Πώς θα ήταν άραγε να χαϊδεύω αυτά τα μαλλιά της ενώ ξυπνάω δίπλα της;». Δεν είχα νιώσει τόσο πόθο για γυναίκα - ακόμα δεν χορταίνω τα φιλιά σου! Δεν χορταίνω ποτέ να σε κοιτάζω, Χ, και εννοείται πάντα απολαμβάνω να σε ακούω να μιλάς, με αυτή τη βαθιά φωνή σου. Δεν θα ξεχάσω το πόσο σιγουριά με έκανες να νιώθω στο πρώτο μας ραντεβού, σε εκείνο το όμορφο και ήσυχο μπαρ. Το πόσο εύκολο μου το έκανες να μοιραστώ μαζί σου την ιστορία μου - δεν θα ξεχάσω την αίσθηση του χεριού σου πάνω στο δικό μου όταν σ' τα έλεγα και με κοιτούσες με συμπόνια και κατανόηση. Μου αρέσει τόσο πολύ που αράζω μαζί σου σπίτι τα σαββατοκύριακα. Όμορφη μουσική, ατμόσφαιρα και κακά αστεία μπλεγμένα με σεξ και αγκαλιές. Αλλά και οι όμορφες εξορμήσεις μας - πάντα ακολουθούμενες από τα δικά σου πρόστυχα και απαιτητικά challenges που μου βάζεις. Χαίρομαι πολύ που και εσύ είσαι ανοιχτόμυαλη και ένας ήρεμος άνθρωπος που τον ενδιαφέρει η ουσία των πραγμάτων. Που δεν διψάς για το φαίνεσθαι όπως οι περισσότεροι γύρω μας. Πάντα σε θαύμαζα για τους στόχους σου, και για το πόσο σου αρέσει να βελτιώνεσαι στα πάντα - η όρεξή σου για ζωή αποτελεί πάντα πηγή παρακίνησης και για μένα. Επίσης το πόσο με βοηθάς να βάζω τις προτεραιότητες και τις σκέψεις μου σε τάξη είναι κάτι που δεν το περίμενα ποτέ. PS: Ανυπομονώ για την επόμενη φορά που θα κάνουμε τα δικά μας τα άρρωστα.