Μελαχρινή θεά, που μου χαμογέλασε

Μια παρά μετά τα μεσάνυχτα, περπατούσες στην παραλιακή, αφού κατέβηκες από τραμ στο σταθμό Καλαμάκι. Κοιταχτήκαμε και μου χαμογέλασες και το μόνο που πρόλαβα να κάνω ήταν να ανταποδώσω το χαμόγελο. Ήμουν και κομμάτια γιατί γυρνούσα από τη συναυλία των Duran Duran και ντράπηκα να σου μιλήσω. Είχες το τέλειο μαύρισμα, μακρύ ίσιο μαλλί, σορτς και προσωπάκι απίστευτο. Εγώ πάλι ό,τι να 'ναι, καταϊδρωμένος, με γυαλιά, έτοιμος να πέσω από την κούραση ή από την ομορφιά σου. Θέλω να σε ξαναδώ...