Στο Β5 στο ΙΚΑ Αλεξανδρας

Πρωί στο Β5, συνωστισμός. Το πορτοφόλι σου προεξείχε από την τσέπη, σου είπα θα σ' το αρπάξουν, μου είπες ευχαριστώ, με ρώτησες αν είμαι δασκάλα. Σε κοίταξα και εκεί είδα το ωραίο χαμόγελό σου. Μιλήσαμε λιγάκι, ήμουν αμήχανη, σου είπα με τι ασχολούμαι, «ενδιαφέρον» απάντησες, κατέβηκες μετρό Αμπελόκηποι, μου έδωσες το χέρι σου λέγοντας «Δημήτρης, χάρηκα». Κρίμα που δεν ανταλλάξαμε τηλέφωνα... Θα πηγαίνω κάθε μέρα την ίδια ώρα στο ίδιο σημείο και ίσως σε πετύχω ξανά.😊