Είδα...

μέσα στη βουή την παλιά μου αγάπη, τόσες θύελλες εκεί, τόσες πυρκαγιές. Πώς να κλείσει η πληγή, πώς να βγει το αγκάθι, γιατί βρήκαμε, γιατί τόσες αφορμές. Θα 'μαι πάντα εδώ, να φυλάω αυτά που πέταξες, δεν σε συγχωρώ για όλες τις φωτιές που ξέχασες. Θα 'μαι πάντα εδώ, όσα χρόνια κι αν περάσανε, δεν μας συγχωρώ, από φόβο χάσαμε. Στον υπόγειο σταθμό μια οφθαλμαπάτη μες στο πλήθος το βουβό χάθηκε κι αυτή. Δεν το καταλάβαμε, πόσο αργεί η αγάπη να δούμε δεν προλάβαμε, το τέλος μας αρχή.