Το αγόρι με το μοβ πουλόβερ και τη λευκή πάνινη τσάντα

Καλησπέρα. Σε είδα. Όταν ανέβαινα τις κυλιόμενες, στεκόσουν από τη δεξιά πλευρά και μου έκανες εντύπωση. Αλλά δε στάθηκα με το βλέμμα μου, για να μη σε φέρω σε δύσκολη θέση. Καθώς ανέβηκα και περίμενα να έρθει το τρένο, στάθηκες δίπλα μου. Ήταν περίπου 21:00. Ήμαστε στον ηλεκτρικό στο Μοναστηράκι και περιμέναμε να έρθει το τρένο. Σε παρατήρησα καλύτερα. Φορούσες μοβ πουλόβερ, μπλε jean παντελόνι, μαύρα παπούτσια και κρατούσες λευκή πάνινη τσάντα. Μπήκαμε στο ίδιο βαγόνι και ένιωσα κάπως ιδιαίτερα δίπλα σου, νομίζω ήταν μια ιδιαίτερη χημεία. Είμαι το αγόρι με το μακρύ μαλλί, που φορούσε πράσινη μάσκα. Κατέβηκα Θησείο. Δεν ήξερα τι να σου πω, σκεφτόμουν συνέχεια ότι θα σε έφερνα σε δύσκολη θέση. Μακάρι να δεις το μήνυμα, για να μου δοθεί η ευκαιρία να σου πω ότι είχα πάρα πολύ καιρό να νιώσω ιδιαίτερα με το βλέμμα και την ενέργεια ενός ανθρώπου που δε γνωρίζω. Είσαι ιδιαίτερος άνθρωπος. Μακάρι να ξανασυναντηθούμε. Ευχαριστώ για τον χρόνο της φιλοξενίας στο athensvoice.