Εγκεφαλική παράλυση ή Το κορίτσι με τα χρυσά μαλλιά και ο γέρος που πάσχει από πάρκισον

Εσύ, χρυσή οπτασία τυλιγμένη από εβένινο πέπλο. Η πρώτη ματιά, ένα σοκ στις αισθήσεις. Ιππεύω άγρια κύματα και θα βουλιάξω χωρίς κανείς να με σώσει. Τα σύννεφα αλλάζουν συνεχώς, διασχίζω σπασμένα παράθυρα, το βάρος του κόσμου είναι στις πλάτες μου. Η αμμουδιά μου ψιθυρίζει, φέρνει το σοκ της καταστροφής κοντά. Η πτώση του Ζαν Πωλ Σαρτρ, η αντανάκλαση της ντροπής στα γυαλιά σου, ένας απόμακρος βόμβος, τα κύματα σαν φωτεινά μαχαίρια με διαπερνούν. Τα αμυγδαλωτά μάτια σου πυροβολούν. Το μαρμάρινο χαμόγελό σου με ξεφλουδίζει αργά. Βυθίζομαι σε σκοτεινές λίμνες, η απύθμενη άβυσσος μου χαμογελά. Εσύ χάθηκες, από ένα τρέμουλο, από μια σκιά που μου έδεσε τις αισθήσεις.