Να σου πω μια καλημέρα

Τετάρτη σχετικά πρωί. ΗΣΑΠ Ομόνοια στην κατεύθυνση προς Κηφισιά. Μπήκαμε ταυτόχρονα στο πρώτο βαγόνι και σταθήκαμε απέναντι ο ένας από τον άλλον, όρθιοι στις μπροστινές πόρτες. Εγώ φορούσα πράσινο μπουφάν και είχα ακουστικά στα αυτιά. Εσύ διάβαζες ένα βιβλίο, ενώ μόλις βγήκαμε από το τούνελ ο ήλιος περνούσε από τα τζάμια και χρύσωνε τα καστανά μαλλιά σου. Σε κοιτούσα αραιά και φευγαλέα δήθεν αυθόρμητα. Κάποια στιγμή όταν έκλεισες το βιβλίο σου με κοίταξες. Κόμπλαρα. Δεν είχα αντικρίσει ποτέ μου τόσο ωραίο βλέμμα. Κατεβήκαμε στην ίδια στάση και χαθήκαμε στο γκρίζο άστυ. Θέλω να σε ξαναδώ, να σου πω έστω μια καλημέρα.