Σε ένα στενό αυτή τη φορά Total Black

Σε είδα, αυτή τη φορά στα στενά του Αγίου Δημητρίου την παραμονή των Χριστουγέννων του 2021 γύρω στις 15:30. Μπορεί να κατευθυνόσουν προς το Mall. Μπορεί πάλι όχι. Συνηθίζεις να περπατάς. Σου αρέσει. Φορούσες μαύρο καπέλο και μαύρα γυαλιά, ήθελες να περάσεις απαρατήρητη, αλλά εγώ δεν θα μπορούσα να παραβλέψω την παρουσία σου ακόμα και αν σε είδα κλεφτά καθώς περνούσα με το αυτοκίνητο. Αλλά στάσου, πάνε χρόνια, όμως θα ορκιζόμουν ότι σε έχω ξαναδεί να περνάς από μπροστά μου έξω από ένα φροντιστήριο καθώς γυρνούσες σπίτι σου και περπατήσαμε παρέα. Σε είδα και σε έναν διάδρομο supermarket μια φορά μαζί με μια φίλη σου. Κάτι σου έλεγα και έγνεψες καταφατικά, ή ακόμα και άλλη μια φορά στην περιοχή της Γλυφάδας να κατηφορίζεις την Παπανδρέου. Δεν σου μίλησα τότε, σε άφησα να περάσεις. Εκείνη τη φορά κάτι κουβαλούσες, μάλλον θα αποκτήσατε κάποιο καινούριο μέλος στην οικογένεια. Ένα μαύρο κουτάβι. Ίσως να είναι χαρ(ά)ούμενο. Ηθελες να το φροντίσεις και του πήρες τροφή για να το ταΐσεις. Και ακόμα μια φορά κάπου κοντά στην Πανόρμου επί της Κιφησίας τώρα τελευταία. Τις άλλες φορές πέραν της πρώτης, σε άφησα να περνάς από μπροστά μου και έμενα να σε κοιτώ να χάνεσαι. Δεν μπορώ να το πολεμάω πια αυτό. Εάν το δεις, ψάξε με, θα σε ψάξω και εγώ. Και ίσως αν το θέλουμε πολύ, βρεθούμε πάλι κάπου τυχαία. Κάπου να στέκομαι και να περνάς, να σε πιάσω από το χέρι και να συνεχίσουμε παρέα, γιατί σε κοίταξα κάποτε και με κοίταξες και εσύ.