ΕΛΤΑ Θεσσαλονίκης: Χάθηκα στα μάτια σου

Περίμενες έξω από ΕΛΤΑ, φορούσες μια ανάλαφρη παντελόνα, με ένα άσπρο τοπάκι. Είχες τα μαλλιά κότσο. Μόλις έφτασα, 7:20 π.μ., πήγες στη φίλη σου που μόλις βγήκε από το καφέ δίπλα. Μπήκες στα ΕΛΤΑ από την είσοδο προσωπικού. Περίμενα... Σε 10 λεπτά είχες εξυπηρετήσει 3 πελάτες και τα άλλα δύο μόνο από έναν. Ήρθε η σειρά μου και με δέχτηκες με την πιο καλοσυνάτη καλημέρα που έχω ακούσει ποτέ, και χάθηκα στα μάτια σου που λαμπυρίζανε... Δεν είχα το ειδοποιητήριο... Σου έδωσα κωδικό traking και την εγγλέζικη άδεια οδήγησης. σου είπα πού μένω και το όνομά μου. Ήθελα να πάρω το τηλ σου και να σου αφήσω το δικό μου, αλλά η προϊσταμένη από πίσω σου έριξε μια ματιά. Μου είπες να πάμε από πίσω γιατί το δέμα είναι βαρύ... Μια γυψοσανίδα χώριζε τον πίσω χώρο, τι να πω... Θα τα ακούγανε όλα, μαζί και η φίλη σου, και δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση στον χώρο εργασίας.