Φιλιππιάδα, μας έκαψες την καρδιά

Ήταν 6 η ώρα το απόγευμα, πήγα στη στάση των ΚΤΕΛ για να πάρω το λεωφορείο που έφευγε και μισή. Δεν είχα και πολλή όρεξη, ήμουν σε κακό mood, ώσπου ξαφνικά βλέπω εσένα στην άκρη από τους υπόλοιπους. Μελαχρινή, γαλανομάτα, από ό,τι διέκρινα, περιποιημένη, να με κοιτάς... Λέω όπα. Στην αρχή μου φάνηκες snob και λέω άσ' το... Μπαίνω στο λεωφορείο, ρίχνω μια ματιά πίσω να δω πού κάθεσαι. Όταν κατεβήκαμε για στάση, πήρα έναν καφέ και έκατσα απέναντί σου. Σε λόκαρα να δω την αντίδρασή σου. Κατάλαβα ότι και σε εσένα άρεσα... Για κακή μου τύχη πλάκωσε μια άλλη δίπλα μου και με έπιασε στις ερωτήσεις (είχε καταλάβει ότι γούσταρα εσένα). Ήμουν έτοιμος να έρθω να σου μιλήσω. Δεν σου μίλησα. Κατέβηκες Φιλιππιάδα. Το βλέμμα σου στο τέλος που μου έριξες ήταν όλα τα λεφτά...
ΥΓ1. Προσπάθησα να μάθω το όνομά σου, αλλά δεν τα κατάφερα.
ΥΓ2. Η φίλη που ήρθε δίπλα μου στη στάση του λεωφορείου μού την έπεφτε κανονικά και μέσα στο λεωφορείο.