Είμαι κουρασμένη, με ξενερώνεις συνέχεια, δεν μπορώ άλλο

Έφυγα γιατί είχε ξεφύγει η κατάσταση από τα χέρια μου. Έφτασα να ξυπνάω το πρωί και να μη θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι μου. Είμαι κουρασμένη, με ξενερώνεις συνέχεια, δεν μπορώ άλλο. Οι πράξεις σου, τα λόγια σου, οι αποφάσεις σου είναι κάτι που δεν μπορώ πια να παρακολουθήσω. Δε θέλω να 'ρθεις. Δεν ξέρω, βρες τι κάνεις λάθος, μη με ζαλίζεις. Με ζαλίζεις. Με κουράζεις. Με χαλάς. Με χαλάς, το καταλαβαίνεις; Δεν μπορώ. Δε θέλω να 'ρθεις. Δε θέλω, δε θέλω, δε θέλω. Τώρα δε θέλω εγώ. Πριν δεν ήξερες εσύ αν θέλεις και τι θέλεις. Δυο μήνες τώρα με έχεις από βράδυ σε βράδυ κι από βδομάδα σε βδομάδα που δεν ξέρω πού είσαι και τι κάνεις και με ανεβοκατεβάζεις. Προχτές το βράδυ κοιμήθηκες στο σπίτι σου, με πήρες μία η ώρα και με ξύπνησες γιατί σου ήρθε ξαφνικά να με δεις, μετά το μετάνιωσες, μαλάκα δεν μπορώ, με πήρες μία η ώρα χτες το μεσημέρι που είχαμε κανονίσει να έρθεις από το σπίτι στις 11 και μου άρχισες τα γνωστά κάτι έτυχε κ.λπ., δεν μπορώ να ακολουθήσω το πρόγραμμά σου, δεν ξέρω πού είσαι και τι κάνεις. Χτες το βράδυ ήμουνα χάλια. Αύριο πάλι χάλια θα είμαι. Ντάξει, δεν μπορώ να συνεννοηθώ μαζί σου. Την προηγούμενη βδομάδα πάλι τα ίδια. Και την επόμενη και τη μεθεπόμενη πάλι τα ίδια. Πρέπει να είμαι stand by συνέχεια. Μη με ζαλίζεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει τίποτα, ούτε εγώ να σε αλλάξω. Σταμάτα να το υπόσχεσαι. Σταμάτα τα ψέματα. Δεν πιστεύω πια πως θα αλλάξεις, πως εγώ θα σε αλλάξω. Τέλος.