Μάλλον περνάω σε σχολή εκτός Αθήνας και φοβάμαι να μείνω μόνη μου

17,5 χρονών τελειώνω εξετάσεις και περιμένω τα αποτελέσματα. Κατά πάσα πιθανότητα περνάω εκτός Αθήνας. Και εκεί που περίμενα πώς και πώς να βγω «εκεί έξω» μόνη μου, τώρα έχω φρικάρει, νιώθω σα μωρό παιδί που χάνει το χέρι της μαμάς του, φοβάμαι μήπως δεν την παλέψω, μήπως αυτή η εικόνα που δίνω στους άλλους, της δυνατής και ισορροπημένης ανεξάρτητης, είναι ένα big little lie που το πίστεψαν όλοι και θα μου γυρίσει μπούμερανγκ μόλις βρεθώ μακριά από τους δικούς μου. Τι θα γίνει; Θα με φάνε οι κατσαρίδες; Θα πάθω ηλεκτροπληξία αλλάζοντας μια λάμπα με βρεγμένα χέρια; Θα πατήσω ξυπόλητη στα νερά του μπάνιου με το πιστολάκι στο χέρι και θα με βρούνε κάρβουνο; Το θέμα είναι ότι δεν ξέρω αν οι άλλες κοπέλες της ηλικίας και της δικής μου συνθήκης φοβούνται το ίδιο ή αν αποτελώ τη μοναδική φωτεινή εξαίρεση σε ένα μαγικό συνδυασμό ανωριμότητας/ ανευθυνότητας/ αυταπάτης/ ανικανότητας και ψεμάτων προς τους άλλους και τον εαυτό μου.