Ορμάω ή το αφήνω κι αν κουνηθεί κουνήθηκε;

Μυρτώ μου, SOS! Βγαίνω κουρέλι από σχέση βασανιστική και μακροχρόνια με την απόφαση να ζήσω την εποχή της μεγάλης ελευθερίας, ανεξαρτησίας, μοναξιάς (έστω), εργένικου ξεμπουκώματος και φυσικά επούλωσης σχεσικών τραυμάτων. Αμ δε! Ο έρωτας ξανάρθε από κει που δεν το περίμενα και με πέτυχε κατακέφαλα. Το καινούργιο αγόρι έχει όλα τα καλά του κόσμου σε σημείο να αναρωτιέμαι τι καλό έκανα εγώ σ’ αυτή τη ζωή και μου τον έφερε δώρο. Δώρο; Όχι ακριβώς. Με φλερτάρει, με γλυκοκοιτάζει, μου γλυκομιλάει αλλά κίνηση δεν κάνει. Και όσο δεν κάνει κίνηση αυτός, τόσο ξεροψήνομαι εγώ. Τι κάνω, Μυρτώ μου; Ορμάω ή το αφήνω κι αν κουνηθεί κουνήθηκε;