Τι να κάνω για να βρω τον προορισμό προς την αγάπη (μου);

Έρχεσαι ακάλεστος μέσα στην ησυχία του ύπνου μου και μου γεμίζεις το κεφάλι με ακατανόητες σκέψεις, ενώ την ίδια στιγμή το δέρμα μου «ξαναθυμάται» τα ανέμελα αγγίγματά σου, τα χαλαρά πεταχτά φιλιά στο στόμα, τα ψιθυρίσματα στο αυτί μέσα στο θέατρο, και με πιάνει μια τρέλα να σηκωθώ μέσα στη νύχτα να ’ρθω σπίτι σου και να χωθώ κάτω απ’ το πάπλωμά σου χωρίς κουβέντα. Όταν είμαστε μαζί, στην ίδια παρέα, ταράζομαι, σε αποφεύγω, σε πλησιάζω, κάνω δύο βήματα πίσω, κάνω μισό μπροστά και τελικά το μόνο που καταφέρνω είναι να στραβοπατάω! Και αφού δεν μπορώ να ρωτήσω εκείνον, ρωτάω εσένα, Μυρτώ, τι να κάνω για να βρω τον βηματισμό και προορισμό προς την αγάπη (μου);