Το ποίημα της εβδομάδας 262

Η ανταύγεια των χρόνων
φέγγει νύχτα
κι από κοντά είναι τόπος
όπου στεκόμαστε
από μακριά απόσταση
να διανύσουνε τα πλάσματα
αν είναι να μας σκοτώσουνε
ή να ζήσουμε μαζί
σε εύθραυστη ισορροπία

Τη λέμε κόσμο
με δάση κι έρημο
όθε όλοι ήρθαμε
και συντελέστηκε η Δημιουργία
με δύο-τρία υφαντά πήλινα
και ξόανα
στο βάθος μέσα στο μπαούλο
κρατημένα
τέφρα καμένου κήπου
όπως ξανανθίζει
σ’ όνειρο σχετικής ασφάλειας
όταν φυσά ο άνεμος
που τραντάζει
χωρίς να ρίχνει
και σβήνει τα πατήματα

Γιάννης Μπουρνιάς

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946 και μεγάλωσε στο Χαλάνδρι. Σπούδασε αρχαιολογία, εργάστηκε σαν δημοσιογράφος στην Ελληνική Υπηρεσία του BBC στο Λονδίνο (1974-1979) και στις εφημερίδες «Τα Νέα» (1979-1990) και «Η Καθημερινή» (1991-2008). Παρουσιάστηκε στα γράμματα δημοσιεύοντας σε περιοδικά («Λέξη», «Εκηβόλος») στη δεκαετία του ’80. Tο πρώτο μέρος από το πεζογράφημά του «Σημειώσεις για ένα ημερολόγιο» (Εκηβόλος, 1989) ακολούθησε το δεύτερο, το 1990. Η συγκεντρωτική έκδοση Α’, Β’, και Γ’ (1993), η μετάφραση της ανθολογίας «91 Ιαπωνικά Ποιήματα συν 1» (2004), οι δύο πρωτότυπες συλλογές «Η συντροφιά» (2005) και «Τα Άσπρα Βότσαλα / Γραμματόσημα» (2006) και το «Τέντα στον αέρα» κυκλοφορούν όλα από τις εκδόσεις «Το Ροδακιό».