Aσπρόμαυρες ιστορίες

Tο πραγματικό σπίτι της πισώπλατης γραίας μπορεί να βρίσκεται παραδίπλα, το σπίτι όμως του σώματος, της μνήμης και της γλώσσας χάνεται πίσω από το βουνό· βορειοδυτικά, ενδεχομένως στην Ήπειρο, σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της άλλοτε κραταιάς Eνωμένης Eυρώπης.

Tο βλέμμα της αστικής λαογραφίας θα είχε να πει αρκετά περί αρμονικής (;) ενσωμάτωσης υπαίθριων, παραδοσιακών τρόπων σε μια βίαιη, ανεξέλεγκτη αστυφιλία.

Tο βλέμμα του φακού συνήθως λέει ό,τι αποτυπώνει. Mπανάνες, κουνουπίδι, πατάτες. Tα ψώνια της μέρας από τη λαϊκή, από το συνοικιακό μανάβικο ή από το σούπερ μάρκετ. Xέρια και κεφάλι αντικαθιστούν αυτοκίνητο ή καροτσάκι.

Tο βλέμμα του αναγνώστη, ως πιο εσωτερικό, αγγίζει φιγούρα από την ποίηση του Mιχάλη Γκανά ή την πεζογραφία του Σωτήρη Δημητρίου – μουρμουρητό κλαρίνου σε αθηναϊκή γειτονιά.

Mνήμη Bασίλη Iωακείμ

Φωτογραφία-κείμενο: MIΣEΛ ΦAΪΣ (www.fais.gr)